مشخصات فنی بمب‌افکن‌های آمریکا که در شبه‌جزیره کره به پرواز درآمدند

به گزارش خبرآنلاین، در این عملیات که برای چنگ و دندان نشان دادن به کره شمالی صورت گرفت دو فروند بمب‌افکن بی-۱بی (B-1B) ارتش آمریکا  از پایگاهی در گوام به منطقه اعزام شدند.  

راکوِل بی-۱ لنسر یک بمب افکن راهبردی و چهار موتوره‌ مافوق صوت نیروی هوایی آمریکا است که دارای بال متحرک است. این بمب افکن توسط شرکت راکول که اکنون بخشی از شرکت بوئینگ به حساب می‌آید ساخته شده است. بی-۱ محصول نیاز نیروی هوایی آمریکا به یک بمب افکن مافوق صوت و دوربرد است که باید جایگزین بی-۵۲ استراتوفورترس می‌شد. نخستین مدل های این بمب افکن با نام بی-۱ ای در اوایل دهه هفتاد تولید شد اما ساخت آنها لغو و فقط ۴ فروند از آنها ساخته شد. در اوایل دهه هشتاد مجدداً این بمب افکن با نام بی-۱ بی با تاکید بر سطح مقطع راداری کم مورد بازنگری قرار گرفته و در سال ۱۹۸۶ به عنوان یک بمب افکن اتمی وارد خدمت در نیروی هوایی آمریکا شد.

این بمب افکن در دهه نود به بمب افکن متعارف تغییر کاربری داده و در سال ۱۹۹۱ در عملیات روباه صحرا در بمباران عراق شرکت کرد. در سال بعد در عملیات ناتو در کوزوو شرکت کرد و پس از آن به همراه نیروهای ناتو در افغانستان و عراق وارد عملیات نظامی شد. با بازنشسته شدن ای اف-۱۱۱ راون در سال ۱۹۹۸ و بازنشسته شدن اف-۱۴ تام‌کت در سال ۲۰۰۶  اکنون بی-۱ تنها هواپیمای با بال متحرک نیروی هوایی آمریکا است. در آخرین برآورد ارزش ۱۰۰ فروند از این بمب افکن به همراه تجهیزات آن حدود ۲۰/۵ میلیارد دلار تخمین زده شد.

بی-۱بی  بمب افکنی است چند منظوره با برد بلند  که برای انجام عملیات‌های بین قاره ای بدون انجام سوختگیری هوایی استفاده می‌شود. این هواپیما می تواند انواع جنگ افزار های متعارف و غیر متعارف را به صحنه نبرد حمل کند.نام رسمی B-1 در نیروی هوایی آمریکا Lancer است،اما معمولا به اسم Bone(کوتاه شده B-One) شناخته میشود.این بمب افکن میتواند در ارتفاع بسیار بالا پرواز کرده و بمب های خود را رها کند.اولین مدل B-1B در سال ۱۹۸۵ تحویل داده شد و بعد از آن از سال ۱۹۸۶ به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و تا به امروز در خدمت است.B1-B قرار است تا سال ۲۰۳۰ در نیروی هوایی آمریکا خدمت کند. به دلیل سطح مقطع راداری بالای این بمب افکن در مدل B-1A،از این مدل فقط ۴ فروند ساخته شد.در نتیجه مهندس های کمپانی Rockwell تصمیم گرفتند که گونه ای جدیدتر با توانایی هایی بیشتر و ویژگی رادار گریزی بالاتر بسازند که در نهایت موجب طراحی و تولید مدل B1-B شد که سطح مقطع راداری پایینی داشت و رادار ها در یافتن این بمب افکن دچار مشکل می‌شدند.

دو سیستم الکترونیکی پروازی بسیار پیچیده برای حمله و پدافند هنوز هم از نظر اهمیت در راس تجهیزات ضروری و مورد نیاز برای هواپیمای B-1B قرار دارند.ارزیابی سیستم های گفته شده به عنوان مهم ترین ماموریت در پروازهای دومین نمونه هواپیمای آزمایشی B-1B در نظر گرفته شده است.

هواپیمای B1-B  توانایی شلیک انواع موشک های هوا به سطح همچون موشک های کروز AGM-158 JASSM و بازه گوناگونی از بمبهای همه منظوره و یا هدایت شونده و همچنین بمب های هسته ای را دارد.این بمب افکن بسیار پیشرفته می تواند در هر شرایط آب و هوایی بدون سوخت گیری هوایی از یک قاره به قاره ای دیگر سفر کند،ماموریت خود را انجام داده و سپس به پایگاه خود بازگردد.البته این بمب افکن توانایی سوخت گیری هوایی نیز دارد.این هواپیما برای پرواز به چهار خدمه شامل خلبان،افسر سیستم های تهاجمی،افسر سیستم های دفاعی و فرمانده هواپیما نیاز دارد و قیمت هر فروندش برابر ۲۸۳.۱ میلیون دلار آمریکا  تخمین زده می‌شود. از این مدل بمب‌افکن ۱۰۰ فروند ساخته شده است.

هواپیمای B-1B  طوری طراحی شده که توانایی  نشست و برخاست در فرودگاه های دورافتاده و حتی باندهای کم عرض و کوتاه  را دارد. استفاده از سیستم های پیشرفته اخلالگر که در این مدل استفاده شده است به همراه مواد جذب کننده امواج رادار به کار رفته در بدنه و همچنین طراحی بدنه سطح مقطع راداری(RCS) این بمب افکن را کاهش داده و باعث شد تا در مقابل جنگنده های رهگیر و رادار ها تا حد بسیار زیادی ایمن باشد.

یکی دیگر از ویژگی های چشمگیر این بمب افکن،بال های متغیر یا متحرک آن است که برای سرعت های بالا به عقب بسته میشوند.در این فناوری،با عقب رفتن بالها در سرعتهای بالا،فشار وارده بر آنها کم شده،در نتیجه از میزان پسای اضافی که بالها در سرعتهای بالا تولید می کنند کاسته می شود.خوبی دیگر بال متغیر این است که برای برخاست،بمب افکن می تواند بالهای خود را به میزان بیشینه باز کرده تا با سرعت کمتری امکان بلند شدن هواپیما وجود داشته باشد که این موضوع امنیت پرنده را نیز بالاتر می‌برد.توانایی برخاستن در فاصله کم این امکان را به هواپیما می‌دهد که موقعی که به پایگاه حمله شده است،در فاصله ای کوتاه به سرعت به آسمان برود و بتواند فرار کند.این بالها بسته به نیاز ماموریت توسط خلبان به گونه ای تنظیم می شوند تا بیشترین کارایی را برای نفوذ و حمله در برد زیاد در اختیار بمب افکن قرار دهد.

B1-B از چهار موتور توربوفن F101-GE-102 ساخت کمپانی بزرگ آمریکایی General Electric با سیستم پس سوز که هر کدام تراستی برابر ۶۵ هزار نیوتون بدون استفاده از پس سوز و ۱۳۷ هزار نیوتون با پس سوز تولید میکنند.به دلیل داشتن چنین موتورهای قدرتمندی است که این هواپیما را می توان جز هواپیماهای فرا صوت دانست، این بمب افکن می تواند با سرعت ۱.۳۴ ماخ پرواز کند که از این لحاظ نیز برتری قابل توجهی نسبت به هواپیمای B-52 Stratofortress دارد.البته مدل B-1R که بروز شده و بهسازی شده مدل B-1B  به حساب می‌آید با استفاده از موتور های F119 ساخت کمپانی Pratt & Whitney آمریکا ۲.۲ ماخ سرعت دارد و مجهز به موشک های هوا به هوا و رادار پیشرفته تر است.B-1B میتواند در صورت از کا افتادن ۳ موتور تنها با بهره گیری از یک موتور در ارتفاع مناسب پرواز کند.برای این کار بنزین اضافه در هوا تخلیه شده در نتیجه وزن هواپیما کاهش  پیدا می‌کند.B1-B به لطف بال های متغیر و همچنین ۴ موتور توربوفن توانمندش توان مانور بالایی دارد.