آمارها با ما حرف می‌زنند، چند هزار خودروی فرسوده، چند هزار موتورسیکلت فرسوده و دودزا، کمبود واگن‌های مترو، کمبود اتوبوس‌ها و فرسودگی آنها، تاکسی‌هایی که نفس‌شان به شماره افتاده و هوایی که با دوچرخه‌سواری مدیران هیچ‌وقت حالش خوش نمی‌شود؛ این تصویری از محیط‌زیست پایتخت ایران است. شهری که روزگاری با افتتاح خطوط و ایستگاه‌های متعدد مترو به جنگ آلودگی هوا می‌رفت و حالا با دوچرخه‌سواری مدیرانش که به گفته خودشان سهم زیر یک‌درصدی در حمل‌ونقل شهری دارند. هوای تهران مثل هرسال گذشته و احتمالا آینده‌اش دوباره در وضعیت ناسالم است، ناسالم برای گروه‌های حساس و چند روز بعد، ناسالم برای همه گروه‌ها، روزهایی که به طول تاریخ این تهران صنعتی، هیچ‌کس هیچ‌کاری برای بهبود وضعش نکرده و اگر هم کاری شده، خروجی‌اش همین بوده است که نوشتیم؛ تهران ۹۸ با تهران ۹۷ و قبل‌تر و بعد‌تر از آن حداقل در کیفیت هوا خیلی تفاوت نکرده است و این را مدیون مدیران لایق شهری هستیم.
۷۵ هزار مرگ در کشور و ۵ هزار مرگ در تهران
دوباره ماه آخر تابستان و روزهای منتهی به پاییز و زمستان فرا رسید؛ دوباره اخبار افزایش آلاینده‌ها و آلودگی هوای کلانشهرها و بالاتر از همه پایتخت در صدر اخبار قرار گرفت و یکی‌یکی روزهای پرخطر و ناسالم برای همه گروه‌ها از راه رسید و می‌رسند و البته دوباره اقدامات در همان سطح و وضعیت است که بود، پارسال هم همین جایی بودیم که امسال هستیم، البته سال‌های قبل هم اوضاع خیلی بهتری نسبت به امروز نداشتیم و با همین فرمان فردا و در آینده هم شق‌القمر نخواهد شد و سال‌های سال ما هستیم و آلودگی هوا و ریه‌هایی که دیگر به این دود و دم عادت کرده‌اند و روزی از کار می‌افتند. طبق اعلام آرش میلانی، عضو شورای اسلامی شهر تهران براساس اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در تهران بین چهار تا پنج هزار مرگ در هر سال به‌دلیل آلودگی هوا رخ می‌دهد و افراد زیاد دیگری هم دچار ناراحتی‌های قلبی می‌شوند.
مضاف بر این طبق اعلام کاظم ندافی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران سالانه ۷۵ هزار مرگ بر اثر آلودگی هوا در کشور وجود دارد که عدد قابل‌توجهی است، حداقل از کشته‌شدن سگ‌ها در کهریزگ و آزار گربه‌ها در شهر تهران بزرگ‌تر است، اما سراغ دارید تجمعی برای آن صورت‌گرفته یا فشاری از سمت مردم یا نهادی ایجاد شده باشد که تهران از این مخمصه آلودگی رها شود؟ خیر! مساله آلودگی هوا در تمام کلانشهر‌های دنیا مساله‌ای پذیرفته‌شده است. تهران هم به تبع جمعیت و حجم بالای تولید آلاینده‌ها به طرق مختلف از این امر مستثنا نیست و سال‌های سال است که با این مساله دست و پنجه نرم می‌کند و سال‌های سال است که اقدام درخور و اثرگذاری برای حل آن انجام نداده است، البته این در حالی است که راه کنترل و کاهش آن مهیا و مشخص است، اما کسی اهتمامی به اجرای آن ندارد.
پیش از آخرین اظهارات در ارتباط با مساله آلودگی هوا، این را هم بگوییم و بنویسیم که شاید نقدها به این دوره از مدیریت شهری و سازمان حفاظت محیط‌زیست و مدیریت‌هایشان بیش از گذشته باشد، اما آلودگی هوا در طول تمام ادوار و مدیریت اشخاص مختلف، همین بوده و تقریبا حضور نامیمونش را حفظ کرده و می‌کند. محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران هم در یادداشتی که به‌مناسبت پایان نیمه‌راه مدیریت شهری دوره پنجم تهران در روزنامه «سازندگی» نوشته، اشاره خاص و مبسوطی به اقدامات مدیریت شهری درباره آلودگی هوا نکرده است.
نمره منفی مدیریت شهری در مقابله با آلودگی هوا
هنوز از تولد سه‌سالگی شورای شهر تهران نگذشته بود که مسعود تجریشی، معاون محیط‌زیست انسانی سازمان محیط‌زیست در ارتباط با عملکرد مدیران شهری برای کاهش آلودگی هوای تهران خصوصا در دو سال اخیر گفت: «من نه به سازمان حفاظت محیط‌زیست و نه به شورای شهر و شهرداری تهران نمره خوبی در حوزه کاهش آلودگی هوا نمی‌دهم. شورای شهر تهران با گذشت دو سال از عمرش هیچ برنامه‌ای برای کاهش آلودگی هوای تهران تدوین نکرده است. طبیعی است که شورای شهر تهران باید با توجه به مصوبات کاهش آلودگی هوا و قانون هوای پاک، برنامه‌ای عملیاتی برای اجرای مواد این قوانین ارائه می‌داد اما تاکنون هیچ اتفاق مثبتی در این زمینه نیفتاده است.
شورای شهر تهران باید برمبنای قوانین بالادستی، یک برنامه تهیه می‌کرد که در آن برای اتوبوس‌ها و تاکسی‌های فرسوده، خروج موتورسیکلت‌های قدیمی و البته توسعه خطوط مترو به‌طور جداگانه تصمیم‌گیری می‌شد. به تبع آن شهرداری‌ها هم باید اعتبارات لازم را برای اجرای این برنامه تامین می‌کردند. متاسفانه شورای شهر تهران هرگز چنین برنامه‌ای ارائه نداده و نه‌تنها بودجه فیلتر دوده را حذف کرد بلکه از اختصاص تسهیلات و اعتبار برای نوسازی اتوبوس‌ها هم خودداری کرد.»
شورای شهر در توسعه حمل‌ونقل پاک هم نمره قبولی نگرفت
مرضیه حصاری، مدیرکل دفتر حمل‌ونقل سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور در ارتباط با عملکرد این دوره از شورا در مباحث حمل‌ونقلی و ترافیکی گفت: «وقتی صحبت از حمل‌ونقل عمومی می‌شود نام دولت به میان می‌آید. اگرچه این نقد به دولت وارد است که باید در این زمینه کمک‌های لازم را انجام دهد اما در شرایط اقتصادی کنونی و تحریم‌ها، شهرداری‌ها نباید خودشان را کنار بکشند و باید در راستای نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی و توسعه زیرساخت‌های دوچرخه و پیاده‌روی، ردیف‌های بودجه‌ای ثابت و کافی در نظر گرفته شود.
شورا و شهرداری از یکدیگر جدا هستند. به‌رغم اینکه از ابتدا توسعه حمل‌ونقل عمومی ازجمله دوچرخه و پیاده‌روی در برنامه‌های مدیریت شهری تهران در دوره پنجم بود و شهردار نیز اقداماتی در این زمینه انجام داد اما شورای شهر همراهی نکرد. به‌عبارت دیگر شورا در بخش تصویب اعتبارات نتوانست به‌درستی عمل کند. مدیریت شهری پنجم تهران در توسعه حمل‌ونقل پاک ازجمله دوچرخه و توسعه زیرساخت‌های آن نمره قابل‌قبولی نمی‌گیرد.»
چه کردیم و چه شد
در تحلیل اظهارات مسئولان و کارشناسان و تفکیک عواملی که با قوت بخشیدن به آنها می‌توان هوای شهر را پاکیزه کرد و به جنگ آلودگی هوا رفت چند مساله اصلی و کلان وجود دارد. بهبود وضعیت حمل‌ونقل عمومی و گسترش آن (از مترو و اتوبوس گرفته تا تاکسی‌های سالم و حذف فرسوده‌ها)، رشد وسایل حمل‌ونقل پاک اعم از دوچرخه، موتورهای برقی و ماشین‌های هیبریدی، بهبود وسایل حمل‌ونقل و نصب فیلتر دوده و کاتالیست‌ها، درختکاری و افزایش فضای سبز، اجرای طرح‌های مناسب و کارآمد ترافیکی، خروج صنایع آلاینده از محدوده شهری و... همه بخشی از عواملی است که با توجه و اهتمام به آنها می‌توان وضعیت آلودگی هوا در کلانشهرها را کنترل کرد و بهبود بخشید، مساله‌ای که با نگاه به وضعیت هوا، خصوصا در ایامی که خبری از بارش و باد و باران نیست به‌خوبی قصور و کوتاهی در آن مشخص می‌شود.
قوانین و سیاست‌ها
با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت و مشاهده لینک‌های موجود با حجم بالایی از راهکارها و قوانین و سیاست‌ها در حوزه کاهش و مقابله با آلودگی هوا مواجه می‌شویم؛ قوانین و سیاست‌هایی که از سوی سازمان حفاظت از محیط‌زیست ارائه شده است. طبق گفته مسعود تجریشی، معاون محیط‌زیست انسانی سازمان محیط‌زیست تهیه مصوبات و پیش‌نویس قوانین از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست پیگیری شده است اما نهادهای اجرایی مثل شهرداری در اجرای قانون هوای پاک و مصوبات دولت برای کاهش آلودگی هوا عملکرد قابل قبولی نداشته‌اند. متاسفانه در حال حاضر هیچ‌گزینه‌ای برای اجرای مصوبات و قانون هوای پاک در تهران وجود ندارد که مطمئن باشیم این تحرکات در کاهش آلودگی هوای تهران اثرگذار خواهد بود چون شورای شهر تهران هیچ برنامه‌ای برای این امر ارائه نداده و شهرداری تهران نیز هیچ بودجه‌ای به آن اختصاص نداده است.
ناوگان حمل‌ونقل عمومی؛ حال بد مترو، اتوبوس و تاکسی‌ها
اگر قرار باشد اصلی‌ترین اقدام برای کاهش آلودگی هوا را بنویسیم حتما بهبود و گسترش حمل‌ونقل عمومی در راس هرم اقدامات قرار می‌گیرد. مترو در راس اقدامات و پس از آن هم اتوبوس‌ها و تاکسی‌هایی که فرسوده نباشند. به گفته پیروز حناچی، شهردار تهران، ۷۰درصد از آلودگی هوای تهران مربوط به خودروهاست و براساس آمار ۴۰ درصد مربوط به خودروهای شخصی است.
این درحالی است که به گفته خود حناچی سهم حمل‌ونقل عمومی در رفت و آمد تهرانی‌ها چیزی حدود ۱۹ درصد است! به گفته مرتضی ضامنی، مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی کشور در حال حاضر در تهران، ۷۸هزار تاکسی تردد می‌کنند که براساس آخرین آمارها، ۳۵هزار دستگاه از این تعداد فرسوده هستند. به گفته محسن هاشمی، رئیس فعلی شورای شهر تهران و مدیرعامل سابق شرکت متروی تهران در حال حاضر ۱۳۵۰ واگن در شبکه مترو تهران فعال هستند درحالی که برای هفت خط فعال فعلی باید سه‌هزار واگن داشته باشیم. براساس آمار موجود، ۶۰ واگن ۲۰ساله و ۶۶۳ واگن ۱۰ساله در تونل‌های مترو تهران حرکت می‌کنند. اتوبوس‌ها هم وضعیت مناسبی ندارند. در حال حاضر، از ۶هزار و ۲۰۰ اتوبوس فعال تهران، حدود چهارهزار دستگاه فرسوده هستند. وقتی این آمار فرسودگی‌ها را کنار اقداماتی که برای کنترل آلودگی انجام نشده قرار می‌دهیم، اوضاع اسفبارتر از قبل خواهد شد.
برای مثال موضوع فیلتر دوده در اتوبوس‌های فرسوده که به اذعان کارشناسان در کاهش آلودگی هوای تهران اثرگذار بود اما با سیاست‌های غلط شورای پنجمی‌ها بودجه تهیه و تامین آن هم حذف شد. به گفته تجریشی، معاون محیط‌زیست انسانی سازمان محیط‌زیست شورای شهر تهران می‌توانست در حوزه نوسازی تاکسی‌های فرسوده وارد شود و تخصیص اعتباری را برای این امر مصوب کند اما هیچ حرکتی انجام نداده است حتی سال قبل شورای شهر تهران ردیف بودجه‌ای که برای تجهیز اتوبوس‌های کارکرده به فیلتر دوده درنظر گرفته شده بود را حذف کرد در حالی که نصب فیلتر دوده روی اتوبوس‌های در حال تردد و نو مصوبه دولت است.
تلاش صددرصدی برای سهم یک درصدی!
سه‌شنبه‌های بدون خودرو و دوچرخه‌سواری‌های مسئولان شاید یکی از بزرگ‌ترین اقدامات خرد مدیران به‌خصوص مدیران شهری برای مقابله با مساله آلودگی هواست، اقدامی که پیروز حناچی، شهردار تهران هم از آن مستثنا نبوده و از آغاز کارش به‌عنوان شهردار تهران تا امروز به آن قائل بوده است. اما همان‌طور که بارها کارشناسان گفته‌اند و آمار و ارقام نشان داد، دوچرخه‌سواری در تهران بیش از آنکه بر کاهش آلودگی هوا اثرگذار باشد، برای تبلیغات مدیران و ناله‌های فمنیست‌ها و... اثر مثبت داشته است. حناچی در ارتباط با دوچرخه‌سواری در پایتخت گفته بود سهم دوچرخه در حمل‌ونقل عمومی کمتر از یک در صد است.
حال موتورهای شهر هم دودی است
علاوه‌بر دوچرخه‌ها، در بحث موتورسیکلت‌ها هم اوضاع بهتر نیست، به گفته محمد علیخانی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران در حال حاضر بیش از سه میلیون موتورسیکلت در شهر تهران تردد می‌کند و آلایندگی آنها بیش از خودروهاست. براساس اظهارات حسین‌رضا شهیدزاده، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوا هم براساس آخرین گزارشات از شماره‌گذاری موتورسیکلت‌ها، حدود ۶۱ درصد موتورسیکلت‌ها از سال‌های گذشته تاکنون فرسوده بوده‌اند که ۹۶ درصد آنها در شهر تهران کاربراتوری هستند. بیشترین سهم منابع متحرک در تولید آلاینده در تهران با ۸۵ درصد مربوط به خودروهای سنگین و ۲۲ درصد متعلق به موتورسیکلت‌هاست. تا پایان سال گذشته یک میلیون و ۷۰۰ هزار موتورسیکلت فرسوده در تهران وجود داشت که براساس پیش‌بینی‌ها تا سال ۱۴۰۲ این تعداد به دو میلیون و ۴۰۰ هزار مورد خواهد رسید؛ یعنی رشد ۵۶ درصدی را شاهد خواهیم بود. با این وضع در حوزه کنترل وضعیت موتورسیکلت‌ها، خصوصا موتورسیکلت‌های کاربراتوری در کشور اتفاق خاصی نیفتاده است و الزاماتی جهت استفاده از موتورسیکلت‌های برقی وجود ندارد.
و اما طرح ترافیک
نوشتن از طرح ترافیک ابداعی مدیریت شهری پنجم تهران مثل نوشتن از ماجرای قتل همسر دوم نجفی توسط شهردار اسبق تکراری و خارج از حوصله است، آنقدر که درباره‌اش گفتند و نوشتند و نوشتیم. از راننده‌های تاکسی تا اسنپی‌ها و حتی شهروندان عادی و آنهایی که خودرویی هم ندارند ماجرای طرح ترافیک را از بر شده‌اند. به هرحال وقتی اقدامات محدود باشد و خروجی‌ها کم، همین می‌شود و مردم اندک سیاست‌های اجرایی و اقدامات را از بر می‌شوند. طرح ترافیک در دوره جدید به‌منظور کاهش ترافیک و کاهش آلودگی هوا تغییر شکل داد و با حذف محدوده زوج و فرد شکل و شمایل جدیدی به خود گرفت، اقداماتی که شاید در تبلیغات خوب عمل کرد اما در زمینه اجرا آن چیزی که انتظار می‌رفت نشد و درنهایت تنها جمله‌ای که واقعیت طرح را نشان داد حرفی بود که سیدکمال هادیانفر، رئیس پلیس راهور در ارتباط با طرح ترافیک زد و گفت: «این طرح بیشتر با هدف کسب درآمد توسط شهرداری است، نه کاهش آلودگی هوا.»
محیط‌زیست باید بیش از همه پاسخگو باشد
محمد درویش فعال محیط‌زیست و مدیر سابق مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت از محیط‌زیست در گفت‌وگو با «فرهیختگان» با اشاره به سخنان تجریشی معاون محیط‌زیست انسانی سازمان محیط‌زیست که نمره منفی به مدیریت شهری در ارتباط با مقابله با آلودگی هوا داده بود، گفت: «مهمترین نکته این است که اتفاقا کسی که بیش از همه باید پاسخگو باشد سازمان حفاظت از محیط‌زیست است.
این سازمان به جای اینکه مسئولیت این ماجرا را برعهده بگیرد توپ را در زمین دیگران می‌اندازد و این از نظر اخلاقی و حرفه‌ای غم‌انگیز است. سازمان حفاظت از محیط‌زیست خودش باید جلودار تغییر مبلمان‌شهری از خودرومحوری به زیست‌محوری باشد و باید قوانینی را وضع بکند و به دولت و مجلس و... پیشنهاد بدهد تا انگیزه‌ای ایجاد کند که تغییر مبلمان با سرعت بیشتری اتفاق بیفتد. اما این سازمان نه‌تنها در این حوزه هیچ‌حرکتی نکرده است بلکه فقط و فقط تنها کاری که تلاش می‌کند انجام دهد این است که مثلا فشار بیاورند به کارخانه‌ها تا کیفیت کاربراتورهایشان بهتر شود یا فشار بیاورند به شرکت نفت تا کیفیت بنزین‌شان بهتر شود.
اصلا متوجه نیستند که حتی اگر همه خودروهای شهر الان برقی می‌بودند، آن هم شهری که تعداد خودروهایش هفت‌برابر معابرش است با برقی کردن خودروهایش هم نمی‌تواند مشکل ترافیکی و آلودگی صوتی و کم‌تحرکی مردم را حل کند، درنتیجه مشکل آلودگی هوا هم حل نخواهد شد. این قصه مقابله با آلودگی هوا قصه‌ای است که در دنیا بیش از چنددهه سابقه دارد. وقتی ما می‌بینیم کشورهای توسعه‌یافته‌ای مثل هلند، دانمارک، بلژیک و سوئد در این حوزه حرکت می‌کنند و کشورهای در حال توسعه‌ای مثل مکزیک، کلمبیا و... در این حوزه در حال حرکت هستند و به سمت گسترش حمل‌ونقل عمومی می‌روند باید ما هم همین‌طور حرکت کنیم. یعنی به سمت بهبود مسیرهای ایمن برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی برویم تا مردم داوطلبانه خودروهای شخصی‌شان را کنار بگذارند.
مساله بحران آلودگی هوای ما اصلا مساله بودجه نیست
درویش در ادامه به بودجه سازمان حفاظت از محیط‌زیست و بودجه مقابله با آلودگی هوا اشاره کرد و گفت: «سازمان محیط‌زیست ۸۵۰ میلیارد تومان یعنی نزدیک به سه برابر بودجه سالانه‌اش را می‌تواند برای تزریق دی‌اکسیدتیتانیوم به تالاب انزلی به دست بیاورد، اما برای مساله آلودگی هوا و ترویج زیست‌محوری به جای خودرومحوری می‌گوید من بودجه ندارم. خب معلوم است کسی باورش نمی‌شود، آنجا که برایش نفع دارد راحت می‌تواند بودجه تامین کند، آنجا که برایش نفع ندارد معلوم است که می‌گوید بودجه ندارد.
مساله بحران آلودگی هوای ما اصلا مساله بودجه نیست، کمترین مشکل بودجه است. زمان آقای قالیباف ۶هزار و ۸۰۰میلیارد تومان دادند و صدر را دو طبقه کردند، یعنی برای این پروژه پول داشتند، همان موقع کل مسیرهای ایمن در کل خیابان‌های تهران را اگر می‌خواستند بسازند فقط ۴۰۰میلیارد تومان بودجه می‌خواست، می‌گفتند ما پول نداریم، چطور پس برای پروژه ۶هزار و ۸۰۰میلیارد تومانی پول دارید و برای این نه؟ با چیزی نزدیک به همین مقدار تونل نیایش را ساختیم، تونل توحید را ساختیم و تقاطع‌های غیرهم‌سطح زیادی را ساختیم و پول داشتیم و برای آن ۴۰۰میلیارد تومان و آن پروژه که می‌توانست آلودگی هوا را به‌طرز معناداری کم کند، مردم را از کم‌تحرکی نجات بدهد، آلودگی صوتی را کم کند و شهر سالم‌تر و بانشاط‌تری ایجاد کند، پول نداشتیم.»
امان از انتصابات نابجا
این فعال محیط‌زیست با تاکید بر این نکته که مساله آلودگی هوا مساله طولانی‌مدتی است و سال‌هاست با آن درگیر هستیم، گفت: «گزارشی وجود دارد که من قبلا آن را در وبلاگم منتشر کرده‌ام، در این گزارش خبرنگار روزنامه اطلاعات خطاب به شهردار تهران می‌گوید آقای شهردار تا کی ما از این دود و دم بنالیم و در این چهارراه‌ها اسیر ترافیک باشیم؟ این یادداشت را دوباره می‌شود فردا هم در روزنامه اطلاعات چاپ کرد، اما تاریخ انتشار این یادداشت ۲۶ آبان‌ماه ۱۳۳۶ است. یعنی نزدیک به ۶۲سال پیش، ۶۲سال است که به خاطر وجود مدیرانی که هیچ بویی از دانش مدرن شهرسازی نبرده‌اند ما این فاجعه را تکرار می‌کنیم.
چرا یک سدساز را باید معاونت محیط‌زیست انسانی بگذاریم؟ یک کشاورز را چرا باید رئیس سازمان محیط‌زیست بگذاریم که بیاید و بگوید مردم را نمی‌شود از خودروهایشان جدا کرد. خودش سوار خودروی شاسی‌بلندش می‌شود و می‌چرخد. شما سری به پل پردیسان بزنید، جا برای پارک خودرو نیست. خب مردم می‌گویند اگر که این ترک خودرو خوب است، سه‌شنبه‌های بدون خودرو خوب است، چرا خود سازمان محیط‌زیست رعایت نمی‌کند؟ چرا سازمان جنگل‌ها رعایت نمی‌کند؟ اینها سازمان‌هایی هستند که باید بیشتر نگران باشند. مردم باور نمی‌کنند این حرف‌ها و شعارها را.»
شورای پنجمی‌ها سیاست‌های قبلی را هم متوقف کردند
ابوالفضل قناعتی، عضو هیات‌رئیسه شورای شهر سابق تهران هم در ارتباط با وضعیت اقدامات مدیران شهری در مواجهه با مساله آلودگی هوا در ادوار گذشته و حال به «فرهیختگان» گفت: «برای محیط‌زیست چندعامل کنار همدیگر قرار می‌گیرند که باید بخشی از آن را باید به شکل ملی و دولتی و بخش زیاد دیگر آن باید به‌صورت شهری و در قالب مدیریت شهری که با سیاست‌های شورای شهر حل کرد. در موضوعاتی همچون توسعه حمل‌ونقل عمومی، متاسفانه شورای اسلامی شهر تهران نتوانست از ظرفیت شهر و دولت با آنکه یک‌دست و از یک جریان هستند، استفاده کند که در این مساله عوامل مختلفی ممکن است دخیل باشد مثلا ممکن است وقت نگذاشته باشند، پیگیری نکرده باشند، یا توانش را نداشتند و نتوانستند مطالبات شهری را از دولت بگیرند و برنامه‌های شهری را پیش ببرند.
در موضوع توسعه حمل‌ونقل مانند مترو و ناوگان اتوبوسرانی نه‌تنها شاهد توسعه چندانی نبودیم تا مردم کمتر از وسیله شخصی خود استفاده کنند، بلکه عملا هیچ‌کاری انجام نشده است و حتی خطوط ۶ و هفت مترو هم که این روزها خبری از افتتاح خطوط آنها می‌دهند، تقریبا در زمان قالیباف تمام شده بود و خودشان در این دوره این خطوط از مترو را خواباندند.»قناعتی در ادامه به اقدامات شورای شهر در حوزه مرمت و تعمیر ناوگان حمل‌ونقل عمومی اشاره کرد و گفت: «در حوزه مرمت و نوسازی ناوگان اتوبوسرانی هم با وجود اینکه ما در دوره قبل فیلتری را برای این وسایل حمل‌ونقل درنظر گرفته بودیم و قرار بود که به‌طور سالیانه اعتباری به این اتوبوس‌ها اختصاص یابد تا مساله آلودگی هوا را کمتر کند، متاسفانه در این دوران هیچ کاری انجام ندادند و بودجه آن هم حذف شد. خلاصه اینکه این افراد نتوانستند این مساله را پیگیری و از آن پشتیبانی کنند و این موضوع به‌حال خود رها شده و تا به‌حال باقی مانده است.»
طرح ترافیک جدید هم تاثیری در کاهش ترافیک و آلودگی نداشت
این عضو شورای شهر در ادامه به طرح ترافیک جدید اشاره کرد و گفت: «در مساله طرح ترافیک هم اگرچه دوستان شورای شهر پنجم بر این مساله تاکید دارند که اقدام‌هایشان موجب کاهش ترافیک و آلودگی شده است، اما عملا کاری کردند که تنها پولدارها می‌توانند طرح ترافیک داشته باشند و براساس آمار هم‌اکنون حضور خودروها در خیابان‌ها بیشتر از قبل شده است؛ به‌نظرم دوستان به این مساله اشاره نمی‌کنند. آمارها نشان می‌دهد ترافیک و آلودگی بیشتر از قبل شده و طرحشان ناکام مانده است.
به‌نظرم مدیران فعلی شهر باید دنبال کارهای بزرگ باشند، چون توانش را ندارند و نمی‌توانند آن را انجام دهند از آن صرف‌نظر می‌کنند و بیشتر به‌دنبال عوام‌فریبی هستند و با دوچرخه در خیابان‌ها راه می‌افتند و فکر می‌کنند شرایط اکثر مردم نیز به‌صورتی است که بتوانند آنان هم از دوچرخه برای تردد خود استفاده کنند؛ اما فراز و نشیب‌های تهران را بررسی نمی‌کنند. برای مثال اگر فردی بخواهد از تجریش به محل کارش در مرکز شهر با دوچرخه برود، پس از اتمام کارش چگونه می‌تواند این مسیر را در بازگشت طی کند؟ به‌نظرم این کارها اقدامات عوام‌فریبانه‌ای است که شورای شهر پنجم در دو سال گذشته انجام داده‌اند. توسعه مترو و گسترش حمل‌ونقل عمومی کار بزرگی است و آدم‌های بزرگ می‌توانند اقدامات بزرگ را انجام دهند و این از توان مدیریت شهری جدید خارج است.»
ابوالقاسم رحمانی
- 11
- 5
