طبق یافته های محققان، تسلا مدل S در کمال تعجب در طول حیات خود دی اکسید کربن بیشتری نسبت به میتسوبیشی میراژ که یک خودروی سوپرمینی با موتور بنزینی است، از خود بر جای می گذارد.
محققان لابراتور MIT Trancik انرژی مصرفی و CO2 آزاد شده در طول فرایندهای تولید و فرایندهای بازیافت نهایی را اندازه گیری کرده اند.
در گام بعدی میزان دی اکسید کربنی که "در حین استفاده" تولید شده، محاسبه گردیده است؛ حال فرقی نمی کند که این گاز با سوزاندن بنزین در موتورهای درون سوز آزاد شود یا به واسطه تولید الکتریسیته مورد نیاز مدل S در نیروگاه تولید برق.
در کنار مدل S و میراژ میزان آلایندگی ب ام و ۷۵۰i xDrive نیز اندازه گیری شده که بر این اساس مدل S به ازای هر کیلومتر تردد ۲۲۶ گرم، میراژ ۱۹۲ گرم و سری هفت ۳۸۵ گرم دی اکسید کربن وارد جو می کند.
محققان این پروژه تاکید کرده اند که قصد کمرنگ کردن جریانی را که خودروهای برقی به راه انداخته اند، ندارند. آنها در این باره گفته اند:
هم خودروهای هیبریدی و هم خودروهای الکتریکی از لحاظ آلایندگی و استفاده در مناطق مختلف بهتر از اتومبیل های عادی هستند.
ناگفته نماند میزان آلایندگی تسلا مدل S، بر اساس دی اکسید کربن تولید شده در نیروگاه های برق ایالات غرب میانه آمریکا - موسوم به Midwest – اندازه گیری شده است. بنابراین این احتمال وجود دارد که در صورت تامین انرژی مورد نیاز خودروی مذکور از نیروگاه های سایر مناطق، میزان آلایندگی آن رقمی متفاوت باشد.
اندازه خودروهای الکتریکی و پک های باتری، جزو عوامل تاثیرگذار در سازگاری آنها با محیط زیست محسوب می شوند. کاوش و پردازش لیتیوم مورد نیاز برای باتری های لیتیوم یونی دیگر عاملی است که به لحاظ زیست محیطی اهمیت زیادی دارد.
حال آنکه وزن بالای اتومبیل های بزرگ تر در کنار تقاضای مشتریان برای مسافت قابل پیمایش بیشتر، خودروسازان را به سمت باتری های قوی تر سوق داده که این مساله نیز به نوبه خود نیازمند لیتیوم و کبالت بیشتری است.
همانطور که در بالا نیز اشاره شد، اینکه الکتریسیته مورد نیاز خودروهای برقی از چه راهی تامین می شود، اهمیت بسیاری دارد.
زیرا اگر قرار بر این باشد که برای تامین الکتریسیته وسایل نقلیه برقی کماکان از سوخت های فسیلی در نیروگاه ها استفاده شود، فقط صورت مساله عوض شده و تغییر چندانی در میزان آلایندگی ناشی از تردد خودروها رخ نخواهد داد.
سعید علیپور
- 11
- 2
