عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات پوشاک ایران در گفت‌وگو با ایلنا، در خصوص وضعیت فروش این صنف در بازارهای بین‌المللی، گفت: تا پیش از تحریم‌ها ما امکان صادارت به بازار آلمان را داشتیم اما با اعمال تحریم‌های بین المللی عملاً تمام بازارهای اروپا از دست ما خارج شد.
رضا شهریاری ادامه داد: در یک سال اخیر و پس از توافق هسته‌ای توانستیم در بازار روسیه حضور پیدا کنیم و مشتریان خوبی را به دست آوریم. نکته جالب اینجاست که قیمت محصولات متوسط ما با کالاهای مشابه ترک قابل رقابت است و در واقع توانستیم بخشی از بازار روسیه را از ترک‌ها بگیریم.
وی ادامه داد: پرسشی که پیش می‌آید این است چرا در روسیه با وجود هزینه حمل و نقل و گمرکی می‌توانیم با کالاهای ترک رقابت کنیم اما در داخل کشور نمی‌توانیم؟
وی دو عامل را در عدم امکان رقابت با شرکت‌های خارجی در بازار داخل تشریح کرد که یکی از آنها عدم پرداخت حقوق و عوارض وارداتی و دیگری فرار مالیاتی است. شهریاری در تشریح این عوامل گفت: آنهایی که در فروشگاه‌های بزرگ مدعی نمایندگی برندهای خارخی هستند حقوق و عوارض خود را به درستی پرداخت نمی‌کنند. آنها ابتدا در مناطق آزاد شرکت تاسیس می‌کنند و سپس واردات را انجام می دهند. زیرا در آن مناطق ثبت سفارش لازم نیست و عوارض گمرکی کمی پرداخت می‌شود و سپس از آنجا کالا را وارد کشور می‌کنند.
عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان پوشاک ادامه داد: روش دوم به این صورت است که با یک شرکت واسط قراردادی بسته می‌شود و پوشاک را به صورت کیلویی وارد می‌کنند و حتی در برگه ثبت سفارش مشخص نیست که این پوشاک کاپشن است یا شلوار. سپس این شرکت به قیمت بالاتری به صورت صوری به شرکت مادر، کالا را می‌فروشد. به این ترتیب بخش بزرگی از کالاهای عرضه شده دارای برگ سبز و عوارض قانونی نیستند.
شهریاری ادامه داد: نکته دیگر، جواز این مغازه‌ها است که به صورت شخصی است در صورتی که این فروشگاه‌ها همه شرکتی عمل می‌کنند. علت کار این است که آنها تحت پوشش اتاق اصناف با اداره مالیات توافق کنند و مالیات صنفی برای آنها محاسبه شود. در صورتی که من به عنوان تولید کننده، شرکت هستم و باید به صورت کامل مالیات خود را پرداخت کنم. همین عوامل سبب می‌شود که من به عنوان تولید کننده در داخل نتوانم با آنها رقابت کنم اما در خارج از مرزها موفق‌تر عمل می‌کنم.
- 16
- 4
