دانش‌آموزان عزیز، پرسش‌های شما و آنچه ما در پاسخ به آن می‌گوییم، قطعه‌های مختلف یک پازل‌اند. بدون آنکه شما بپرسید، گفته‌های ما تصویری کامل را نخواهد ساخت. بگویید و بشنوید تا در کنار هم معنا شویم.
اعتمادی که دیگران به یک فرد دارند یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌هایی است که یک فرد در زندگی دارد. کسانی که اعتماد دیگران را جلب کرده‌اند، شانس بیشتری برای موفقیت دارند. افراد به حرف آنها گوش می‌دهند. می‌توانند نقش‌ها و شغل‌های مهم را در اجتماع به دست بیاورند. اگر کسی یک کسب‌و‌کار موفق دارد باید موفقیتش را در میزان اعتمادی که افراد به او دارند، جست‌وجو کنیم. یک شرکت بزرگ تجاری که توانسته اعتماد هزاران نفر مشتری را به خود جلب کند، در روز چند صد میلیون تومان فروش خواهد داشت. انگار اعتماد دیگران مثل الماسی است که همه ما دوست داریم آن را به‌دست آوریم.
وقتی به کسی اعتماد می‌کنیم انگار یک الماس ارزشمند به او می‌دهیم. پس او باید بهای لازم را پرداخته باشد؛ اما به چه قیمتی باید الماس اعتمادمان را به کسی بدهیم؟ چگونه می‌توانیم بفهمیم او شایسته اعتماد است؟
١-آن فرد قابل پیش‌بینی باشد: کسی که هر روز یک مدل رفتار می‌کند قابل پیش‌بینی نیست و نمی‌توان به او اعتماد کرد.
٢- راستگو باشد: عیب دیگران را وقتی حضور ندارند، بازگو نکند زیرا به احتمال خیلی زیاد اسرار و عیب‌های ما را نیز برای دیگران می‌گوید.
٣- به قانون پایبند باشد.
٤- برای خودش احترام و ارزش قائل باشد.
٥- به ما اجازه صحبت‌کردن بدهد.
٦- به چیز‌هایی که برای من مهم است، احترام بگذارد.
٧- من را همان‌گونه که هستم، بپذیرد.
٨- مسئله‌ها و مشکلاتش را بدون جنجال و با گفت‌وگو حل کند.
٩- احساسی که به او دارم، خوب باشد.
جالب است بدانید که آدم‌ها سه دسته‌اند؛ دسته اول آنهایی که به‌راحتی و قبل از اینکه طرف مقابل تلاشی کرده باشد، به او اعتماد می‌کنند. دسته دوم کسانی که حتی پس از گذشت زمان و دیدن بسیاری از رفتار‌های اعتمادساز، هنوز حاضر نیستند به فرد اعتماد کنند و دسته سوم کسانی که کاملا منطقی نگاه می‌کنند و هرگاه فردی تلاش کرد و کارهایی را که سازنده اعتماد است انجام داد، حاضرند به او اعتماد کنند.
سخن آخر اینکه اعتماد یک جاده دو‌طرفه است. نمی‌شود فقط بنشینم و منتظر باشم تا دیگران اعتماد مرا جلب کنند. اگر در این جاده فقط یک نفر و در یک جهت در حال رفتن باشد بعد از مدتی شک می‌کند که شاید در انتهای این جاده هیچ خبری نباشد. بهترین حالت این است ما به اندازه‌ای که طرف مقابل اعتماد ساخته و کمی بیشتر، اعتماد او را به دست آوریم تا اعتماد دوسویه ما مثل گلوله برفی روی برف غلت بخورد و هر روز بزرگ و بزرگ‌تر شود.
بصير مقدسيان
- 15
- 1
