گنج سکّه‌های باستانی در یک مکان غیرمنتظره کشف شد

به گزارش فرادید، این گنج که در منطقه پیلزن در غرب بوهمیا پیدا شده، شامل حدود ۵۰۰ سکه طلا و نقره، جواهرات، وسایل برنزی، طلای خام، یک مجسمه کوچک اسب و سگک‌های برنزی است که قدمت آن‌ها به قرن ششم تا اول قبل از میلاد برمی‌گردد.

باستان‌شناسان این مجموعه را در یک منطقۀ سلتیک در شمال پیلزن کشف کردند. در عصر آهن، سلت‌ها در این منطقه سکونت داشتند اما سکه‌ها در جایی پیدا شده‌اند که پیش‌تر وجود هیچ‌گونه سکونتگاه سلتیک در آن انتظار نمی‌رفت؛ همین امر این کشف را به موردی بسیار نادر و غیرمنتظره تبدیل کرده است. باستان‌شناسان مکان دقیق کشف گنجینه را اعلام نکرده‌اند تا شکارچیان گنج به آنجا هجوم نبرند.

بسیاری از این سکه‌های کوچک که برخی تنها یک سانتی‌متر قطر دارند، دارای پرتره‌هایی هستند که از طرح‌های هلنیستی مقدونیه الهام گرفته‌اند. سکه‌های دیگر، اسب‌ها، خورشید یا الگوهای انتزاعی الهام‌گرفته از نمادهای یونانی را نشان می‌دهند. این جزئیات، به گفته باستان‌شناسان، بیانگر تماس فرهنگی گسترده میان سلت‌ها و مستعمره‌های یونانی در ساحل آدریاتیک و بالکان است.

کشف گنج با یک سکه

داستان این کشف از سال ۲۰۲۱ آغاز شد؛ زمانی که یک باستان‌شناس آماتور با استفاده از فلزیاب، تکه‌ای از یک سکه طلای متعلق به قرن دوم قبل از میلاد را پیدا کرد. او این موضوع را به مقامات محلی گزارش داد و این امر منجر به تحقیقات گسترده‌ای توسط آکادمی علوم جمهوری چک شد.

پاول کودرا، مدیر موزه و گالری شمالی پیلزن، گفت: «مشخص شد که این محل شامل تعداد زیادی اشیای کوچک فلزی و یافته‌های بسیار جالب است که بیشتر آن‌ها سکه هستند اما فقط محدود به سکه نیستند.» او افزود: «اینجا شمش‌های طلا، قطعات خرد شده، حتی ورقه‌ها و تکه‌های طلای خام، به همراه گوشواره، قطعات دستبند و اشیای مشابه وجود دارد».

در میان یافته‌ها، سنجاق‌ها، سگک‌ها، آویزها و یک مجسمه کوچک اسب دیده می‌شود که اهمیت این محل را به‌عنوان مرکز تجارت و صنایع دستی در عصر آهن نشان می‌دهد. دانیل استرانیک باستان‌شناس گفت: «این محل از اهمیت بین‌المللی برخوردار است، حداقل در سطح اروپای مرکزی.» او افزود: «در میان سکه‌های طلا و نقره، نمونه‌هایی پیش‌تر ناشناخته وجود دارد که می‌تواند درک ما از سکه‌های سلتیک در بوهمیا را تغییر دهد».

برخلاف بسیاری از محل‌های سلتیک که قرن‌ها پیش غارت شده‌اند، این محل دست‌نخورده باقی مانده است. موقعیت دقیق آن نیز محفوظ نگه داشته شده تا از شکارچیان گنج و آسیب‌های کشاورزی محافظت شود.

باستان‌شناسان هیچ سکونتگاه دائمی در این محل نیافته‌اند، اما بر این باورند که ممکن است این منطقه به‌صورت فصلی برای تجارت یا مبادله آیینی مورد استفاده قرار می‌گرفته باشد. فراوانی سکه‌ها نیز نشان‌دهنده فعالیت‌های بازار یا نذورات ارائه‌شده به خدایان است.