به گزارش فرادید، بر پایه گزارش‌های محلی، قدمت این قبر به حدود قرن هفتم تا ششم پیش از میلاد، در دوره اولیه سکا بازمی‌گردد. «سکاها» گروهی از اقوام اصالتا ایرانی کوچ‌نشین بودند که از قرن نهم پیش از میلاد تا قرن پنجم میلادی در دشت‌های اوراسیا و حوضه تاریم زندگی می‌کردند.
این قبر در یک تپه خاکی دایره‌ای شکل ساخته شده بود که روی آن با سنگ پوشیده شده بود. باستان‌شناسان زیر سنگ‌ها بقایای یک جنگجوی مدفون را به همراه شمشیر، پنج تیر و یک گوشواره آهنی پیچیده در ورق طلای نازک یافتند.
کارشناسان، شمشیر کشف‌شده را از نوع «آکیناکا» دو لبه و ظریف توصیف کرده‌اند که به شکل یک قطعه ریخته‌گری‌شده با طرح‌های پیچیده‌ای از شاخ‌های قوچ و پرندگان شکاری تزئین شده است.
دُرِن جوسوپوف گفته: «این اکتشاف یک ماه طول کشید. تیم باستان‌شناسی از موزه تاریخ منطقه‌ای بود. ما انتظار داشتیم بقایایی معمولی از دوره سکا پیدا کنیم، اما حفظ‌شدگی گورتپه به شکل اصلی خود بسیار نادر است و این فرصت را فراهم می‌کند تا مراسم دفن را همان‌طور که بیش از دو هزار سال پیش انجام شده، مشاهده کنیم.»
این آثار برای تحلیل‌های فلزشناسی، رادیوکربن و انسان‌شناسی فرستاده شده‌اند تا سن دقیق و زمینه فرهنگی آن‌ها روشن شود.
در سال‌های اخیر، در منطقه مرکزی قزاقستان چندین یافته مهم از دوره سکا کشف شده است. سال ۲۰۲۳، یک آکیناکای برنزی با حفاظ پروانه‌ای‌شکل در شهرستان کارکارالی کشف شد و سال ۲۰۲۴، باستان‌شناسان یک شمشیر آهنی با شیار تخلیه خون در پارک تاریخی و باستان‌شناسی تالدینسکی یافتند.
- 19
- 6
