مردم بو و گویو در جنوب چین مرده‌های خود را دفن نمی‌کنند. در عوض تابوت آن‌ها را از صخره‌های بلند آویزان می‌کنند. این روش دفن نه تنها در میان مردم بو و گویو بلکه در میان گروه‌های اقلیت دیگر در کشور‌های آسیایی مثل فیلیپین و اندونزی هم رایج است. دلیل اصلی این نوع تدفین مشخص نیست.
شاید معتقدند که قرار دادن تابوت‌ها در ارتفاعات کوه‌ها به مرده‌ها کمک می‌کند راحت‌تر به بهشت بروند. یک مزایای آویزان کردن مرده‌ها این است که آن‌ها را از دسترس لاشخور‌ها دور می‌کند و دیرتر فاسد می‌شوند. همچنین زمین را برای کشت آزاد نگه می‌دارد.
تابوت‌های معلق هنوز در جنوب و مرکز چین دیده می‌شود، به خصوص در امتداد دره‌های دورافتاده رود یانگ تسه که از هیمالیا به ساحل شرقی چین می‌ریزد. با این حال، قدیمی‌ترین تابوت ۳۰۰۰ سال قدمت دارد و در شرق استان فوجیان پیدا شده است.
تابوت‌ها در اشکال مختلفی وجود دارند، اما عمدتا در یک قطعه چوب، معمولا یک تنه درخت توخالی کنده‌کاری شده اند. تابوت‌ها روی تیرهایی روی دیواره عمودی کوه‌ها قرار می‌گیرند.
همچنین در غار‌های دیواره صخره‌ها یا پیش‌آمدگی‌های سنگی طبیعی قرار می‌گیرند. در ساگادا، جزیره لوزان فیلیپین، تابوت‌ها یا با میخ به صخره کوبیده می‌شوند یا آن‌ها را با طناب گره می‌زننند. هر تابوت حدود ۲۵۰ کیلوگرم وزن دارد، بنابراین بالابردن آن از صخره‌ها به تلاش زیادی نیاز دارد.
اینکه مردم بو تابوت‌ها را چگونه بالا می‌بردند هنوز یک راز است. تابوت‌های نزدیک نوک صخره را احتمالا از بالا به پایین می‌انداختند. ولی تابوت‌های نزدیک زمین را احتمالا با نردبان بالا می‌بردند. وجود شکاف هاو بریدگی‌های متعدد در صخره‌ها نشان می‌دهد که از نوعی داربست استفاده می‌شده است.
مردم بو قبیله اقلیت شورشی بودند که رسوم عجیبی داشتند. مثلا، بزرگسالان دندانشان را عمدا می‌کشیدند، عملی که هنوز در برخی قبایل جنوب چین، تایوان و جنوب شرقی آسیا انجام می‌شود.
این قبیله حدود ۴۰۰ سال پیش ناپدید شد. زمانی صد‌ها تابوت معلق در سیچوان، یونان، گویژو وجود داشت، اما بسیاری از آن‌ها در دره و رودخانه سقوط کردند. هنوز بیش از صد‌ها تابوت در جنوب چین وجود دارد.
- 17
- 2
