مسیح مهاجری: کاظم صدیقی بعد از افشا شدن پرونده باغ ازگل، به جای کناره گیری، بی صداقتی به خرج داد و آن را توجیه کرد

مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: دیروز آقای محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضائیه خطاب به همکاران خود در دستگاه قضائی گفت: «از مجموعه قضائی و اعضای خانواده خود صیانت کنید».

با توجه به انتشار خبر بازداشت فرزندان آقای کاظم صدیقی که از همکاران پرسابقه قوه قضائیه است، طبیعی است که توصیه رئیس قوه قضائیه به این بازداشت اشاره دارد البته با این پیوست مهم که در سال‌های اخیر، نمونه‌های دیگری از عناصر سطح بالای قوه قضائیه که خود یا فرزندانشان مبتلا به آلودگی‌هائی شدند و به اعتبار قوه قضائیه لطمه وارد کردند.

هرچند این توصیه آقای محسنی اژه‌ای برای صیانت از قوه قضائیه کاملاً درست است ولی راه نزدیک‌تری هم برای سالم‌سازی قوه قضائیه و جلوگیری از آلوده شدن آن از درون وجود دارد که باید پیموده شود. راه نزدیک‌تر، کنار رفتن عناصری است که اعضای خانواده‌های آنها با سوء‌استفاده از جایگاهشان به انحراف کشیده شده و مرتکب خلاف می‌شوند.

درباره آقای صدیقی، از همان زمان که ماجرای باغ ازگل افشا شد، انتظار مردم این بود که خود ایشان پیشقدم شود و از مسئولیت‌هایش در قوه قضائیه، نمازجمعه، ستاد امر بمعروف و نهی از منکر، امامت جماعت، حوزه علمیه و هر جای دیگری که با افکار عمومی سروکار دارد کنار برود. حال که او خود داوطلبانه کنار نرفت و حتی به شکل‌های مختلف تلاش کرد کارنامه غیرقابل قبول خود را توجیه کند، انتظار این بود که از این مسئولیت‌ها کنار گذاشته شود.

صیانت از قوه قضائیه با کنار رفتن یا کنار گذاشتن افرادی که از آنها سوء‌استفاده می‌شود، تحقق پیدا خواهد کرد نه با ادامه حضور آنها در این قوه و تلاش برای تبرئه کردن آنها و محدود ساختن تقصیرها به دیگران. در مورد جایگاه‌های مهمی مانند امامت جمعه و جماعت و ستاد امر بمعروف و نهی از منکر، مدیریت حوزه علمیه و.... نیز همین قاعده باید رعایت شود. افکار عمومی به روشنی دریافته است که خود آقای صدیقی نیز در ماجرای باغ ازگل بی‌صداقتی کرده است.

این توصیه به هیچوجه به معنای دشمنی با آقای صدیقی نیست بلکه توصیه‌ای برای صیانت از اعتبار روحانیت و حتی به نفع خود ایشان است. اگر کسانی تصور می‌کنند ادامه حضور آقای صدیقی در مسئولیت‌ها به معنای حفاظت از شخصیت ایشان است، باید بپذیرند که سخت در اشتباهند. مردم فقط در صورتی ادعای صداقت را از اشخاص و دستگاه‌ها و مجموعه‌ها می‌پذیرند که ببینند افراد خاطی داوطلبانه از مسئولیت‌ها کنار می‌روند و دستگاه‌ها نیز برای حضور آنها جائی ندارند. صیانت اینگونه تأمین می‌شود نه چسبیدن به فرع و رها کردن اصل!

محمد مهاجری: اگر رسانه ها آزادتر بودند هرگز بستگان کاظم صدیقی نمی توانستند تخلف کنند

محمد مهاجری در روزنامه هم میهن نوشت: بازداشت بستگان آقای صدیقی را  اتفاقی غیرقابل انتظاری نمی‌دانم. موقعی که پرونده حوزه علمیه ازگل مطرح بود، گفته می‌شد  افراد نزدیک به ایشان، در این پرونده مدخلیت دارند. انتظار هم این بود که قوه قضائیه،به نتایجی دست یابد که خوشبختانه به این نتایج هم رسید.

امیدوارم این ماجرا به این معنا باشد که هیچ‌کس در دستگاه قضایی و در هیچ جایگاهی دارای مصونیت نباشد و نتواند در حیاط خلوت زندگی کند.

در دوره‌های قبلی قوه قضائیه هم برخوردهای این‌چنینی وجود داشته، اما موضوع رسانه‌ای نمی‌شد و افراد چه محکوم می‌شدند و چه تبرئه، خبرش به بیرون درز پیدا نمی‌کرد. اما هم درباره معاون اول قوه و هم درباره آقای صدیقی، خوشبختانه این موضوع به رسانه‌ها کشیده شد و یک اتفاق مثبت و مبارکی از این جهت است که می‌تواند افکار و وجدان عمومی را نسبت به عملکرد قوه قضائیه در دوره آقای اژه‌ای خوش‌بین کند. تفاوتی که وجود داشت این بود که آقای مصدق(معاون اول قوه) وقتی که موضوع پسرش پیش آمد، کار درستی را انجام داد و استعفا داد.

اینکه بخواهیم بگوییم کسی فرزندانش دچار تخلف و اشتباهی شد، خود آن فرد فاقد صلاحیت است،قضاوت درستی نیست؛ هرچند که انتظار افکار عمومی جامعه این است که خانواده‌های مسئولین افراد سالمی باشند. از جهت احترام به افکار عمومی بهتر است کسی که فرزندانش متهم هستند، از سمت‌هایش کنار برود تا خدای ناکرده این تصویر برای جامعه و افکار عمومی ایجاد نشود که آنها دارند از یک مصونیتی استفاده می‌کنند. من نه از اتهامات پسر آقای صدیقی خبر دارم و نه این را می‌دانم که آنها چقدر از نفوذ پدرشان استفاده کرده‌اند. اما آن چیزی که وجود دارد، این است که فرزندان یک مسئول، قطعاً می‌توانند این احساس را داشته باشند که می‌توانند از یک مصونیت‌ها و ارفاق‌هایی بهره‌مند باشند. شاید آنهایی که مسئولیتی دارند و فرزندان‌شان وارد کار اقتصادی می‌شوند، آنها را توجیه نکرده باشند که اگر تخلفی کردند، ممکن است مانند سایر مردم با آنها برخورد شود. 

اگر رسانه‌های ما، وضعیت مستقل‌تر و آزادتری داشتند، قطعاً این فسادها اتفاق نمی ‎افتاد و افراد به کارهای خلاف وارد نمی‌شدند که الان بخواهد پیگیری شود. منظورم این است که رسانه‌های مقتدر و قدرتمند می‌توانند  وضعیتی را برای جامعه ایجاد کنند که براساس آن، مردم مطالبه‌گری‌های بزرگی را از مسئولان کشور داشته باشند و آن مطالبه‌ها، جلوی این نوع فسادها را می‌گیرد.