افکار عمومی با اعترافات تلویزیونی تغییر نمی‌کند/ به خاطر تخلف افراد خودسر هزینه می‌دهیم

شنبه شب برنامه‌ای اسماعیل بخشی و سپیده قلیان دو فعال کارگری مقابل دوربین صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نشستند و از ارتباط خود با عوامل بیگانه گفتند. وکیل اسماعیل بخشی در اعتراض به پخش این برنامه گفته است «ماده ۹۶ قانون آيين دادرسى کيفرى انتشار تصاوير و ساير مشخصات مربوط به هويت متهم در کليه مراحل تحقيقات مقدماتى توسط رسانه‌ها و مراجع قضايى و انتظامى ممنوع است و به همین دلیل از وزیر اطلاعات و صداوسیما شکایت خواهد کرد.»

فارغ از اینکه نتیجه شکایت چه خواهد شد، باید گفت که این برای نخستین بار نیست که اعترافات تلویزیونی در ایران پخش می‌شود. پیش از این سال ۸۸ در چند مورد زندانیان اعتراف کرده بودند. پیش از آن هم چهره‌هایی همچون سعیدی سیرجانی، عزت‌الله سحابی و غلامحسین میرزاصالح، سیامک پورزند، ابراهیم افضلی و ... مقابل دوربین نشسته‌اند به اتهامات منتسب به خودشان اعتراف کرده‌اند.

غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی نماینده مجلس دهم رویداد۲۴ گفته تصور کسانی که برنامه اعترافات می‌سازند بر این است که می‌توانند با ساخت به افکار عمومی جهت دهند. اگر صداوسیما یک مقبولیت نسبی اجتماعی داشته باشد می‌تواند این کار را انجام دهد، ولی تا زمانی که در جامعه جایگاه قابل توجهی نداشته باشد برنامه‌هایی که می‌سازد به شکاف بیشتر مردم با آن‌ها منجر خواهد شد.

جعفرزاده با اشاره به پخش برنامه اعترافات تلویزیونی اسماعیل بخشی، می‌گوید: بگذارید از منظری دیگر به موضوع بپردازم. تصور کنید در جریان بازداشت آقای بخشی یک بازجو یا یک نیرویی تخلفی کرده، چه اشکالی دارد که با بررسی دقیق موضوع به مردم گفته شود فلانی با این آقا برخورد احساسی، اشتباه و خودسرانه داشته و ما هم با او برخورد کردیم؟

او این سوال را طرح کرده که اگر این نوع شفاف‌سازی‌ها در جامعه صورت بگیرد بهتر است یا بر هر چالشی سرپوش بگذاریم؟ جعفرزاده می‌گوید: نمی‌شود تا موضوعی بحث‌برانگیز پیش می‌آید مرتب بگوییم دروغ و کذب است و همه چیز را تکذیب کنیم. باید قبول کنیم در برخی حوزه‌ها اقدامات خلاف قانون صورت می‌گیرد و هیچ‌کس هم نمی‌تواند این را انکار کند.

این نماینده مجلس دهم می‌گوید: افرادی یاد گرفتند که خودسرانه اقدام کنند و فکر می‌کنم دستگاه‌های امنیتی کشور باید یک بار برای همیشه با این افراد برخورد قاطعی کنند تا پرونده چنین کار‌هایی بسته شود و دیگر شاهد اتفاقات تلخ این‌چنینی نباشیم.

او گفته اگر فردی دستگیر شود و پس از آزادی، حتی به دروغ بگوید من در دوران بازداشت، مورد ضرب و شتم واقع شدم، ۸۰ درصد جامعه این حرف را می‌پذیرند. دلیل باور جامعه این است که مسئولان امر همیشه ضرب و شتم را تکذیب کردند، از این‌رو بسیاری از مردم به آن‌ها بی‌اعتماد شدند برای همین می‌گویم کاش اگر تخلفی انجام می‌شود شفاف به مردم گزارش شود و سپس روی به اصلاح آن روند آورد تا اعتماد در جامعه افزایش پیدا کند.

جعفرزاده می‌گوید: قرار نیست نظام جمهوری اسلامی ایران به خاطر تخلف افرادی معدود، کلی هزینه پرداخت کند و امیدوارم این فضای اعتمادسازی که نیاز بزرگ این روز‌های کشور است هرچه زودتر به منصه ظهور برسد.

نایب رییس فراکسیون مستقلین مجلس گفته از سال ۸۸ به بعد صداوسیما مرتب در برنامه‌هایش به نفع یک جناح خاص کار کرده در حالی که صداوسیما، ملی است و باید رسانه‌ای آزاد باشد و عیب و ایراد را در تمام حوزه‌ها و بدون نگاه جناحی به اطلاع مردم برساند. اگر چنین روندی را دنبال کند حتماً بیش از پیش در قلب مردم خواهد رفت و آنگاه شاهد خواهیم بود که مردم کمتر روی به رسانه‌های بیگانه خواهند آورد. متاسفانه امروز بسیاری از مردم، اخبار صداوسیما را گوش نمی‌کنند و اگر هم می‌شنوند خیلی باور ندارند، این موضوع نشان می‌دهد که تغییر در روش و منش صداوسیما، لازم و ضروری است.

اعترافات تلویزیونی اسماعیل بخشی در میان چهره‌های سیاسی نیز بازخوردهای متفاوتی داشته است، برخی از آنها در ادامه می‌آید:

داوود حشمتی فعال سیاسی گفته به جای اعتراف از بخشی، باید پرسید اسدبیگی⁩ مدیرعامل هفت‌تپه کجاست.

ضیا نبوی این سوال را مطرح کرده که «اگر سخنان این افراد معتبر است چرا ما باید حرف‌هایشان را هنگام آزادی رها کنیم و به آنچه که تحت فشار گفته‌اند، استناد کنیم؟

محمدعلی کامفیروزی فعال دانشجویی در توئیتی نوشته بود «راست و چپ و لیبرال و مارکسیست و تجزیه طلب و مجاهد و ده جور مشی متفاوت دیگر را بهم چسبانده‌اید که مطالبه امنیت شغلی، حقوق چندرغاز، کار ایمن، احترام و کرامت بشری رو امنیتی کنید؟»

‏

یغما فشخامی خبرنگار در انتقاد به پخش اعترافات تلویزیونی نوشته کاش بجای این کار، به حساب واگذاری هفت تپه و عناصر پست پرده آن رسیدگی می‌شد

محمد معینی وبلاگ نویس معتقد است پخش اعترافات تلویزیونی به قطبیت در جامعه دامن خواهد زد زیرا این کار باد زدنِ خاکستر و سوختن‌تر و خشک است.