به گزارش خبرآنلاین، پایگاه اینترنتی روزنامه رأی الیوم که از لندن به روز می شود سرمقاله امروز خود را به موضع قطر در قبال کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در سایه تحولات اخیر اختصاص داد و نوشت: انتظار می رفت که قطر در واکنش به هجمه رسانه ای چند روز گذشته علیه دوحه به سبب اظهارات منسوب به شیخ تمیم بن حمد آل ثانی امیر این کشور که در آن، خارج از اجماع دیگر کشورهای خلیج (فارس)، با تشدید مواضع بر ضد ایران، مخالفت و از نشست سران در ریاض انتقاد کرد و از سقوط قریب الوقوع دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا خبر داد و وزرای خارجه خود را از سه کشور عربستان، امارات و بحرین فرا بخواند.
شیخ محمد بن عبد الرحمن آل ثانی، وزیر خارجه قطر از نیت کشورش در این زمینه یعنی اخراج سفرای سه کشور یاد شده از دوحه یا فراخوانی سفرای کشورش از عربستان، امارات و بحرین به دوحه برای «رایزنی»، خبر داد اما سرانجام چه بسا به درخواست مسئولان عالی رتبه، «آرم کردن فضا » را بر فراخوانی یا اخراج سفیر ترجیح داد و تأکید کرد که اظهاراتش در این زمینه دقیق منتشر نشده است و از چارچوب خارج شده است.
وی پس از آن توئیت خود را حذف کرد و نوشت: صفحه‌اش در پایگاه اجتماعی توییتر هک شد؛ موضوعی که بسیاری، آن را در چارچوب «سردرگمی» ناشی از شوک و انتقادهای شدید علیه این کشور دانستند.
همه جنگ ها یا اغلب آنها چه در تاریخ قدیم یا معاصر، دائما با نبرد کلامی و کشمکش رسانه‌ای آغاز می شود. چه قصیده ها و چکامه هایی که سبب بروز جنگی شدید میان قبایل مختلف شده است یا دست کم زمینه آن را فراهم کرده است. کسی که امپراتوریهای رسانه ای کشورهای خلیج (فارس) و ارتش سایبری آن را بر روی شبکه‌های اجتماعی پیگیری کند درخواهد یافت که ابرهای سیاهی پدیدار شده است که در آستانه نزول بارانی از گلوله و موشک و چه بسا چیزی بیشتر از آن (بر ضد قطر ) است.
مگر اینکه در این میان، میانجیگری کویت که با سفر روز گذشته شیخ صباح الاحمد الصباح امیر این کشور به دوحه آغاز شده است، کارساز واقع شود، گرچه تردیدهای زیادی درباره موفقیت آن وجود دارد.
شیخ تمیم بن حمد آل ثانی امیر قطر به خوبی می داند کدام زخم است که طرف های مقابلش را در ریاض، منامه و ابوظبی وبا شدت کمتر در قاهره، به درد می آورد. از این رو تحت پوشش ابراز پیام های تبریک به مناسبت پیروزی مجدد حسن روحانی رئیس جمهور ایران در انتخابات ریاست جمهوری و حلول ماه مبارک رمضان، با وی (روحانی) تماس تلفنی برقرار و تأکید می کند که روابط قطر با ایران، قدیمی، تاریخی و مستحکم است و وی یعنی امیر قطر خواهان «تقویت بیش از پیش روابط است و مانعی در این راه نمی بیند».
وی گفت: «به دستگاههای اجرایی در قطر دستور داده برای تقویت روابط با ایران بیشتر تلاش کنند».
در ادامه این سرمقاله آمده است: رسانه های ایران از این تماس استقبال کردند و پوشش رویدادها در این رسانه ها بکلی تغییر کرد به طوری که اشتباهات قطر در سوریه، لیبی، عراق و یمن را نادیده گرفتند و با آن به عنوان یک کشور دوست و هم پیمان اصلی در محور مقاومت تعامل کردند و این یکی از جنبه های «عملگرایی» ایران و رویکرد سیاسی این کشور به شمار می آید که بر اصل آرامش و پنهان کردن خشم استوار است.
تماس تلفنی امیر قطر با رئیس جمهور ایران فورا با انتقادها وحمله های شدید در رسانه های عربستان سعودی منعکس شد به طوری که این رسانه ها با انتشار مقالات و مطالبی انبوه، گذشته خصمانه قطر در قبال عربستان را نبش قبر کردند و این خشم و حمله ها تا سر حد خارج کردن قطر و امیر فعلی و گذشته این کشور و چه بسا همه افراد منتسب به خاندان آل ثانی، از مذهب وهابی رسید.
به طوری که بیانیه ای از طرف خاندان آل الشیخ با امضای عبد العزیز آل شیخ مفتی عربستان و دویست شخصیت برجسته از خاندان محمد بن عبد الوهاب منتشر شد که در آن، هر گونه وابستگی خاندان آل ثانی به همه شاخه های خاندان آل شیخ، تکذیب و انکار شده است .
همچنین این بیانیه خواستار حذف اسم محمد بن عبد الوهاب از مسجدی شد که امیر سابق قطر در مرکز دوحه تأسیس کرده است؛ مسجدی که شیوخ و مبلغان عربستان از جمله خود عبد العزیز آل شیخ، محمد العریفی و سلمان العوده و دیگران بر بالای منبر آن، خطبه نماز جمعه ایراد می کردند.
ما قصد نداریم در اینجا وارد اختلافات قدیمی قطر با عربستان ، امارات و بحرین شویم چرا که این مسئله نیاز به چندین جلد کتاب دارد اما بعید نمی دانیم که تاریخ دوباره تکرار شود و این سه کشور بار دیگر مانند سال دو هزار و چهارده، سفرای خود را از دوحه فراخوانی کنند.
اقدام قطر به تقویت روابط با ایران در حالی که عربستان در صدد تشکیل ائتلافی نظامی- سیاسی سنی علیه تهران با همکاری و استقبال ترامپ است، از نظر ریاض، عبور از همه خط قرمزهاست. همچنین بر اساس آنچه در مطبوعات عربستان و مقاله های نویسندگان این کشور آمده است، برقراری تماس تلفنی با رئیس جمهور ایران آن هم در این برهه زمانی، مهر تأییدی بر سیاست قطر واعلام آشکار آن و چالشی جسورانه و تحریک آمیز است.
در پایان این سرمقاله آمده است: امکان دارد این مسئله فقط محدود به اخراج قطر از مذهب وهابی نباشد بلکه در صورت ادامه این تنش ها و تداوم روند کنونی ، بعید نیست به خروج یا اخراج این کشور از شورای همکاری خلیج (فارس) نیز منجر شود.
- 11
- 1
