جو بایدن: آمریکا جای نفرت نیست

 باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا از آمریکائیان خواست، آنچه را که ترامپ از انجام آن سر باز زده، آنها انجام دهند.

با مرور تاریخ آمریکا به این نتیجه می رسیم که هر گاه در این کشور پای نژاد در میان بوده، اکتفا به امید به تنهایی، کافی نبوده و همواره طنین گوشخراش طولانی خشم و خشونت، بر آن سایه افکنده است.

این سیر تاریخی طولانی کشور آمریکا، یک بار دیگر در شارلوتزویل، نه تنها در معرض دید آمریکا، بلکه در معرض دید تمام جهانیان قرار گرفت. چهره خشمگین و نفرت بار نژادپرستی، با نور چراغ ها روشن شد. همان آوازهای نژادپرستانه که در دهه ۱۹۳۰ در سرتاسر اروپا شنیده می شد، در آمریکا نیز طنین انداز شد. نئونازی ها، اعضای گروه کو کلاکس کلان و سفیدپوستان برتر پندار از گوشه های تاریک این سرزمین سر برآورده و در یکی از شهرهای برجسته تاریخی آمریکا جمع شدند و دست به اعتراض زدند.

اگر تا دیروز معلوم نبود، اکنون مشخص شده است که مردم کشور آمریکا در نبردی بارز برای روح این ملت می جنگند. "اکنون در آمریکا، زمان شرکت در نبرد حق علیه باطل است."

مردم آمریکا پیش از این نیز در چنین جنگی شرکت کرده اند، اما نبرد امروز سخت تر و پر چالش تر است. علت این امر این است که امروز آمریکا رییس جمهوری دارد که در مجامع عمومی، نئونازی ها و اعضای گروه کو کلاکس کلان را با مخالفین با خشم و نفرت آنها در یک معادله اخلاق، برابر می داند.

آمریکا رئیس جمهوری آمریکایی دارد که با حمایت و پشتیبانی از سفیدپوستان برتر پندار، به آنها جسارت بیشتر می دهد.

اکنون یک لحظه تاریخی برای ملت آمریکا است چرا که باید بیانیه ای را که رئیس جمهور نمی تواند، با وضوح، انسجام و با تحکم اعلام کند، آنان با جدیت بیان کنند. باید اعلام کنند که در آمریکا جایی برای گروه های نفرت نیست. باید به وضوح بیان دارند که نفرت از سیاه پوستان، دیگر نژادها، مهاجران، یا دیگر گروه هایی که به چشم غیر خودی به آنها نگاه می شود، در هیچ کجای این کشور، مورد قبول نبوده و تحمل نمی شود.

این آمریکایی است که باید به همه نشان داده شود. این، شناختی است که جهانیان باید از مردم آمریکا داشته باشند. خوشبختانه روح مبارزه و وجدان، درساعت ها و روزهای پس از واقعه شارلوتزویل، در آمریکا بیدار شد. رهبران ارتش آمریکا موضع خود را با قدرت نشان دادند، برخی از مدیران ارشد آمریکا به صورت عمومی اعتراض خود را نشان دادند. رهبران سیاسی، اجتماعی و اعتقادی صدای خود را به گوش همه رساندند؛ و سازمان های خیریه، جانب داری خود را در نژاد پرستی نشان دادند.

آمریکا باید به هرقیمت و سختی که باشد، همیشه در مقابل عدالت سر فرود آورد، همان طور که در گذشته و تاریخ نیز چنین کرده است.

یک هفته پس از شارلوتزویل، در اعتراضات خیابانی بوستون، ما شاهد حقیقت امریکا بودیم: افراد شجاع بسیاری که در مقابل نفرت ایستادند و تعدادشان بسیار بیشتر از نژادپرستان بود.

در مقابل، یک هفته پس از این اعتراض گسترده در بوستون، شاهد حقیقت رئیس جمهور کنونی کشور نیز بودیم: او متوقف نخواهد شد. کوچک شمردن قانون اساسی ایالات متحده از سوی او، و تمایل وی به تقسیم این کشور هیچ مرزی ندارد. این فرد حالا مقام ارشد انتظامی دارد که جامعه لاتین تبار را تهدید کرده، و حقوق قانونی شان را زیر پا گذاشته است، دستور دادگاه را نقض کرده، و یک سیستم زندان همراه با شکنجه و سوء استفاده بر پا کرده و خودش نام آن را "اردوگاه کار اجباری" گذاشته است.

شهروندان این کشور در سال ۲۰۱۷ باید بار این رفتارهای ترامپ را به دوش بکشند. حال که فهمیده ایم کشور، برای او هیج اهمیتی ندارد، مردم آمریکا باید برای نگهداری از ارزش های این کشور قد علم کنند. باید از قانون اساسی این کشور دفاع کنند. باید به جهان نشان دهند که هنوز روزنه ای از روشنایی در این کشور وجود دارد. 

ملت آمریکا باید با قدرت دست به دست هم داده و در یک ارتش سیصد میلیونی، در این نبرد حق علیه باطل شرکت کنند. چرا که مردم این کشور هرگز در زمان نیاز، آن را تنها نگذاشته و همواره به یاری کشور و ملت شتافته اند.