به گزارش عصر ایران به نقل از بیبیسی، اینک ۱۷ شورا از ۱۸ مرکز تصمیمگیری این نهاد در انحصار معترضان دموکراسیخواه قرار دارد.
با وجود نگرانیهای زیاد در باره لغو یا اختلال در مراحل رایگیری، انتخابات با آرامش پیش رفت.
معترضان هنگکنگ در ۶ ماهه اخیر به طور گسترده در تظاهرات علیه کابینه و مقامات این منطقه و دولت چین شرکت کرده و خواستار برقراری دموکراسی هستند.
دولتهای هنگکنگ و چین امیدوار بودند که این انتخابات با حمایت "اکثریت خاموش" به نفع آنها تمام شود. اتفاقی که نیفتاد و محقق نشد. در مقابل آنها بسیاری از نامزدهای طرفدار پکن در شوراهای این منطقه را از دست دادند.
"جونیوس هو" یکی از نمایندگان طرفدار پکن که جایگاه خود را در شوراهای هنگکنگ از دست داده در این باره گفت: "جایگاه بهشت و زمین جابهجا شده است".
چرا این رایگیری بسیار مهم است؟
بیبیسی نوشت: نمایندگان ناحیه هنگکنگ قدرت سیاسی کمی دارند و بیشتر مسئولیتهای آنها به مسائل محلی مانند مسیرهای اتوبوسرانی و جمعآوری زبالهها سر و کار دارند. بنابراین انتخابات شوراهای این منطقه نمیتواند چندان اشتیاقآور باشد.
این انتخابات اولین نبرد فرآیند طرفداران دموکراسی از طریق برگه و صندوق رای علیه خانم "کری لام" رئیس منطقه خودمختار هنگکنگ پس از تصویب قانون "استرداد مجرمان به سرزمین اصلی چین" است.
همچنین ۱۱۷ نفر از نمایندگان شورا منطقه هنگکنگ در کمیته ۱۲۰۰ نفره این منطقه در رای گیری مقامات اجرایی این کشور شرکت خواهند کرد. با این اوصاف مخالفان دموکراسیخواه سهم بیشتری در انتخاب رهبران بعدی این منطقه خواهند داشت.
از میان ۴.۱ میلیون جمعیت این منطقه، حدود ۲.۹ میلیون نفر رای دادند. در واقع ۷۱ درصد از واجدان شرایط در این انتخابات شرکت کرده و رکوردی ویژه ثبت کردند. میزان مشارکت انتخابات اخیر شوراهای هنگکنگ در مقایسه سال ۲۰۱۵ حدود ۲۴ درصد افزایش یافته است.
شنبه و یکشنبه قبل تنها تعطیلات آخر هفته ماه میلادی گذشته در هنگکنگ بود که بدون درگیری بین طرفداران دموکراسی و پلیس سپری شد.
این انتخابات چه معنایی برای هنگکنگ دارد؟
در ماه گذشته درگیری و تظاهرات به تدریج افزایش یافت.
پلیس در هفتههای گذشته بر خشونت خود افزود و چندین معترض را در درگیرهای خیابانی زخمی کرد.
بیبیسی نوشت: قبل از شروع انتخابات مشخص نبود چه بخشی از جمعیت هنگکنگ به معترضان رای میدهند به همین دلیل مقامات دولت و حامیان چینی آنها امیدوار بودند که با طرفداری حداقلی مردم از طرفدارن دموکراسی آنها را به عنوان گروه حداقلی و افراطی معرفی کنند.
امید نمایندگان مورد اعتماد معترضان نیز وادار کردن دولت به جدی گرفتن مطالبات معترضان است.
- 9
- 3