امام حسـين‌سلام‌الله‌عليه پيشواي بشريت و سرمايه‌اي براي همه مسلمانان است و سوگواري بر او مي‌تواند فرصتي براي همبستگي آنان باشد. اميد كه مراسم عزاداري و جلسات وعظ، هر چه بيشتر در جهت ايجاد وحدت، همدلي و همبستگي ميان امت‌هاي اسلامي باشد و پيش از هر چيز، مسيري را كه امام به ما آموخت، پيگير باشيم و بيش از آنكه به اختلافات مذهبي دامن بزنيم،
به معارف دعاي عرفه امام و كلمات و سخنان گهربار حضرت سيدالشهدا بپردازيم و از آنها درس اخلاق و معرفت بياموزيم. اباعبدالله الحسين تا آخرين لحظه حيات خود براي اينكه خون انسان يا مسلماني بر زمين ريخته نشود، دشمنان خود را دعوت به اصلاح مي‌فرمود و نگران گمراهي، شقاوت و جهنمي شدن مخالفان و لشكر مقابل خود بود.
او به دنبال گسترش خشونت، نفرت‌پراكني و اختلاف‌انگيزي نبود؛ او مرد صلح، دوستي، محبت، مودت، گفت‌وگو و اصلاح بود. يكي از مهم‌ترين ارزش‌هاي اسلامي كه پيشوايان ديني ما نيز بر آن تاكيد كرده‌اند، همزيستي مسالمت‌آميز انسان‌ها به ويژه مسلمانان است. بنابراين اگر در مجالس عزاداري، سخناني عليه مقدسات مذاهب ديگر بيان يا در برخي زيارتنامه‌ها، عباراتي خوانده شود كه منجر به ايجاد كدورت، دشمني و كينه‌ورزي نسبت به اقشار گوناگون جوامع اسلامي شود، با سنت و سيره اهل بيت، با اخلاق محمدي و با آرمان همزيستي مسلمانان در تضاد است.
متاسفانه هر سال در مراسم تاسوعا و عاشوراي حسيني، در كشورهايي مانند پاكستان اتفاقات هولناكي مي‌افتد و تعداد قابل توجهي از شيعيان توسط تندروهاي ضدشيعه به شهادت مي‌رسند؛ اگر از عاملان اين جنايات در مورد علت آن پرسيده شود، در پاسخ مي‌گويند چون شيعيان در مجالس سوگواري به مقدسات ما توهين مي‌كنند. به راستي توهين كردن به مقدسات جمعي از مسلمانان را چگونه مي‌توان توجيه كرد و در كدام يك از فرمان‌هاي الهي به آن توصيه شده است؟ چرا سخناني گفته شود يا اقداماتي صورت بگيرد كه نتيجه‌اش ايجاد عداوت و كدورت بين مسلمانان باشد؟
امروز به جاي آنكه جوامع اسلامي در پرتو اعتقاد به اسلام و با تاكيد بر مشتركات، شاهد صلح و همبستگي باشند و در راستاي حل مشكلات خود گام بردارند، در سايه اختلافات دروني و فرقه‌اي در دنياي هفت‌و‌نيم ميلياردي امروز، دچار بيشترين خشونت وكشتار شده‌اند، كشتاري برنامه‌ريزي شده و چه بسا هدفمند. با نگاهي به آمار تلفاتي كه مسلمانان از سوي رژيم اشغالگر قدس از ابتداي تاسيس آن در ۷۰ سال پيش تاكنون متحمل شده‌اند و با مقايسه شمار جانباختگان، زخمي‌ها، آوارگان، ويراني‌ها و خسارت‌هايي كه با رفتار جنايتكارانه اين رژيم غاصب در طول اين سال‌ها...
در فلسطين، لبنان، سوريه، اردن و مصر برجاي مانده، با آنچه در چند سال گذشته در اثر جنگ‌هاي داخلي و خشونت‌هاي مذهبي در كشورهاي اسلامي رخ داده است، عمق فاجعه بيشتر آشكار مي‌شود و مي‌توان پيامدهاي فاجعه‌بار تفرقه و اختلاف‌انگيزي در بين مسلمانان را دريافت. اين واقعيت ما را به فكر وامي‌دارد كه آيا در پس اين كشتار و به جان يكديگر افتادن مسلمان‌ها، نقشه‌اي از سوي صهيونيسم نيست كه به جاي درگيري مستقيم با مسلمان‌ها، آنان را به جنگ با خود مشغول كند؟ عده‌اي را به نام دين و با ظاهر و ادبياتي مناسب دينداران به كاري تشويق و ترغيب مي‌كند و گروهي ديگر را به نام دفاع از دين و مقدسات در جهت مقابله با گروه اول،
تا حد كشتار يكديگر تحريك كند و در اين ميان امنيت خود را تضمين كند و با آرامش خاطر به تماشاي كشتار مسلمانان به دست يكديگر بپردازد و مگر در عمل، جز اين شده است؟امروز ما شاهد هستيم گروهي با خرافات و احاديث جعلي و تحريك احساسات مذهبي و لعن و نفرين به مقدسات جمع كثيري از مسلمانان و گروهي ديگر با پيش گرفتن خط افراط و بنيادگرايي مذهبي به جان يكديگر افتاده، براي راهيابي به بهشت، جان يكديگر را هدف قرار مي‌دهند؛ اسلام‌ستيزان هم به تماشا نشسته كه چگونه امت پيامبر اسلام -صلوات‌الله عليه- كه منادي وحدت بود اين‌گونه به كشتار هم پرداخته‌اند!اندكي درنگ و تامل در اين وضعيت اسفبار، ما را بر آن مي‌دارد كه بايد مهم‌ترين شعار جهان اسلام، شعار وحدت باشد و بر اين باور هستم كه شيعيان مي‌توانند پيشگامان اين حركت باشند. تلاش كنيم از مراسم عزاداري حضرت سيدالشهدا هم، نتيجه‌اي در جهت وحدت امت اسلامي و نه گسترش تفرقه گرفته شود. ان‌شاءالله
عبدالله نوري
- 19
- 5
