امکان زندگی انسان در یک سوم از سیارات فراخورشیدی راه شیری

پژوهش جدیدی که در «دانشگاه فلوریدا» انجام شده است، نشان می دهد که یک سوم از سیارات فراخورشیدی راه شیری احتمالا میتوانند آب مایع را نگه دارند و میزبان حیات باشند.

به گزارش ایسنا به نقل از فیز، خورشید آشنا، گرم و زردرنگ ما در کهکشان راه شیری یک ستاره نادر است. متداول ترین ستارگان، بسیار کوچک تر و خنک تر هستند و حداکثر نیمی از جرم خورشید ما را دارند. میلیاردها سیاره به دور این ستاره های کوتوله در کهکشان ما می چرخند. این سیارات به منظور جذب گرمای مورد نیاز برای قابل سکونت شدن باید بسیار نزدیک به ستاره های کوچک خود جمع شوند که آنها را مستعد نیروهای جزر و مدی شدید می کند.

در یک تحلیل جدید که براساس آخرین داده های تلسکوپی انجام شده است، ستاره شناسان «دانشگاه فلوریدا» (UF) کشف کرده اند که دو سوم سیارات اطراف این ستاره های کوچک ممکن است توسط این امواج جزر و مدی داغ و عقیم شود اما این کار باعث می شود که یک سوم سیاره ها (صدها میلیون سیاره در سراسر کهکشان) بتوانند در مدار نزدیک و ملایم باشند تا آب مایع را نگه دارند و احتمالا حیات را در خود جای دهند.

«سارا بالارد» (Sarah Ballard) استاد ستاره شناسی و «شیلا سیگر» (Sheila Sagear) دانشجوی مقطع دکتری، مدت ها سیارات فراخورشیدی را که به دور ستارگانی غیر از خورشید می چرخند، مطالعه کرده اند.

سیگر گفت: من معتقدم که این نتیجه برای پژوهش های دهه آینده در مورد سیارات فراخورشیدی، بسیار مهم است زیرا چشم ها به سوی این جمعیت از ستارگان می چرخند. این ستاره ها، اهدافی عالی برای جستجوی سیارات کوچک در مداری هستند که آب ممکن است در آنها به صورت مایع باشد و سیاره را به صورت قابل سکونت درآورد.

سیگر و بالارد، خروج از مرکز یک نمونه از سیارات را در اطراف این «ستاره های کوتوله M» که تقریبا به اندازه سیاره مشتری هستند، اندازه‌گیری کردند. هرچه یک مدار بیضی تر باشد، برون مرکزتر است. اگر سیاره ای به اندازه کافی نزدیک به ستاره خود بچرخد (تقریبا در فاصله ای که عطارد به دور خورشید می چرخد)، یک مدار خارج از مرکز میتواند آن را تحت فرآیندی قرار دهد که به عنوان گرمایش جزر و مدی شناخته می شود. همان طور که سیاره با تغییر نیروهای گرانشی در مدار نامنظم خود کشیده می شود و تغییر شکل می دهد، اصطکاک آنرا گرم می کند. در نهایت، این شرایط میتواند سیاره را داغ کند و تمام شانس آب مایع را در آن از بین ببرد. بالارد گفت: فقط به خاطر وجود این ستاره های کوچک، منطقه قابل سکونت به اندازه کافی برای نیروهای جزر و مدی نزدیک است.

داده های این پژوهش از «تلسکوپ کپلر» (Kepler telescope) سازمان ناسا به دست آمده اند که اطلاعاتی را در مورد سیارات فراخورشیدی هنگام حرکت در مقابل ستارگان میزبان خود ثبت می کند. بالارد و سیجر برای اندازه گیری مدار سیارات، به ویژه روی مدت زمانی تمرکز کردند که طول می کشد تا سیارات در مقابل ستاره ها حرکت کنند. پژوهش آن ها بر داده های جدید «تلسکوپ گایا» (Gaia telescope) نیز تمرکز داشت که فاصله تا میلیاردها ستاره در کهکشان را اندازه گیری کرد. سیگر گفت: فاصله، بخش کلیدی اطلاعاتی است که پیشتر از دست داده بودیم و اکنون به ما امکان می دهد که این تجزیه و تحلیل را انجام دهیم.

سیجر و بالارد دریافتند که ستارگان دارای سیاره های متعدد، بیشتر احتمال دارد مدارهای دایره ای داشته باشند که به آن ها امکان می دهد تا آب مایع را حفظ کنند. ستارگانی که فقط یک سیاره داشتند، بیشتر ممکن بود جزر و مدهای افراطی را ببینند که سطح را عقیم می کند.

از آنجا که یک سوم سیارات در این نمونه کوچک دارای مدارهای ملایمی برای میزبانی احتمالی آب مایع بودند، احتمال میرود که کهکشان راه شیری، صدها میلیون هدف امیدوارکننده را برای کاوش نشانه های حیات در بیرون از منظومه شمسی داشته باشد.

این پژوهش، در مجله «PNAS» به چاپ رسید.