به گزارش خبرآنلاین، کهکشان NGC 474 با پهنای ۲۵۰هزار سال‌نوری، حدود ۱۰۰میلیون سال‌نوری با ما فاصله دارد و در صورت‌فلکی حوت (ماهی) دیده می‌شود. پژوهشگران هنوز نتوانسته‌اند راز ساختار عجیب کهکشان NGC 474 را آشکار کنند، اما این احتمال وجود دارد که آن‌ها، دنباله‌های کشندی (جزرومدی) مرتبط با بقایای کهکشان‌های کوتوله متعددی باشند که طی یک‌میلیارد سال اخیر جذب این کهکشان بیضوی غول‌پیکر شده‌اند.
احتمال دیگر، آن است که این پوسته‌ها رفتاری مشابه امواج روی آب برکه دارند و درواقع، امواج چگالی حاصل از اثرات جزرومد گرانشی برخورد با کهکشانی مارپیچی هستند که در این تصویر، بالای NGC 474 دیده می‌شود.
مستقل از دلیل شکل‌گیری این پدیده، این نمای زیبا به ما نشان می‌دهد که حداقل برخی از کهکشان بیضوی در همین اواخر پدیدار شده‌اند و هاله خارجی آن‌ها ساختاری پیچیده دارد که بخشی از آن تحت تأثیر برخوردهای متعدد با کهکشان‌های کوچک‌تر همسایه قرار گرفته است. هاله کهکشان خودمان، راه‌شیری، مثالی آشنا از چنین ساختارهای غیرمنتظره‌ای است.
- 17
- 2
