به گزارش ایسنا، ستاره شناسان رصدخانه ویژه اخترفیزیک( SAO) روسیه مشاهدات نورسنجی کهکشان های کوتوله را که توسط برنامه بررسی" ALFALFA" شناسایی شده اند، فاصله زمین تا ۱۸ کهکشان کوتوله را تعیین کردند.
نتایج این بررسی به پژوهشگران توانایی داد تا فاصله دقیق تا این ۱۸ کهکشان کوتوله را تعیین کنند.
یک کهکشان کوتوله به کهکشانی اطلاق می شود که دارای تنها چند میلیارد ستاره باشد. با کهکشان راه شیری مقایسه کنید که ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره دارد. ابر ماژلانی بزرگ نیز ۳۰ میلیارد ستاره دارد و به همین دلیل گاهی به عنوان کهکشان کوتوله طبقه بندی می شود.
کهکشان راه شیری ۱۴ کهکشان کوتوله شناخته شده دارد که به شکل اقماری دور این کهکشان می گردند.
کهکشان کوتوله به کهکشانی می گویند که کم نور و کم جرم است و تعداد ستارگان آن به مراتب کمتر از سایر کهکشان ها است و رصد آنها مشکل است. یک کهکشان به صورت کلی سیستم اتصال گرانشی ستاره ای است و همچنین متشکل از گاز و غبار میان ستاره ای و ماده تاریک است. نظریات این را نشان میدهد که گرانش ماده تاریک موجب شکل گیری کهکشان ها شده است و کهکشان های کوتوله آزمایشگاه طبیعی ماده تاریک هستند. به همین علت مطالعه کهکشان های کوتوله در مسائلی نظیر چگونگی شکل گیری کهکشان های بزرگ و اینکه چگونه ماده تاریک با ایجاد اتصال موجب شکل گیری آنها می شود، بسیار مؤثر است.
کهکشان های کوتوله به ویژه کهکشان های مورد بررسی در این مطالعه که دارای هیدروژن هستند و از کهکشان های همسایه خود بسیار فاصله دارند، اهداف جالبی برای رصد هستند. با توجه به اینکه تکامل در چنین کوتوله هایی بدون تأثیر خارجی اتفاق می افتد، آنها میتوانند در بهبود درک ما از روند تشکیل ستارگان در کهکشان ها بسیار مهم باشند.
پژوهشگران با استفاده از مشاهدات رادیویی در مجاورت گروه های کهکشانی، کوتوله های جدیدی را پیدا می کنند. با این حال، برای درک بیشتر ماهیت آنها، اندازه گیری دقیق فاصله با آنها لازم است. یکی از روش های به دست آوردن این فواصل به نام" TRGB" شناخته می شود و مبتنی بر اندازه گیری موقعیت رأس ستاره های شاخه غول قرمز است.
" اولگا گالازوتدینوا" و" نیکولای تیخونوف" ستاره شناسان SAO از روش TRGB برای تعیین دقیق فاصله ما تا این ۱۸ کهکشان کوتوله استفاده کردند. این کوتوله ها با برنامه بررسی" ALFALFA" شناسایی شدند که تصاویر آنها توسط تلسکوپ فضایی هابل به دست آمده بود.
اخترشناسان می گویند:طبق تصاویر هابل برای این ۱۸ کهکشان کوتوله، ما نمودارهای" اندازه رنگ"( CM) را ساختیم که در آن هر دو ستاره جوان( ابر غول های آبی و قرمز) و یک جمعیت ستاره ای قدیمی( غول های قرمز) دیده می شوند. ما برای هر کهکشان، موقعیت رأس شاخه غول قرمز( پرش TRGB) و شاخص رنگ RGB را تعیین کردیم. این کار به ما اجازه می دهد تا فاصله خود تا کهکشان ها و فلزی بودن غول های قرمز را در این کهکشان ها طبق معادلات تعیین کنیم.
طبق این مطالعه، کهکشان های کوتوله در فاصله ۱۶.۶ تا ۳۹.۱ میلیون سال نوری از زمین قرار دارند.
نزدیکترین کوتوله به سیاره ما در این مجموعه، کهکشان" AGC ۲۳۸۸۹۰" است، در حالیکه دورترین آن ها کهکشان" AGC ۷۴۷۸۲۶" است. ستاره شناسان تأکید کردند که اندازه گیری آنها دقیق است.
کهکشان های کوتوله باقیمانده حداقل ۲۰ میلیون سال نوری با ما فاصله دارند و ۱۱ مورد از آنها بیش از ۲۷.۵ میلیون سال نوری از ما فاصله دارند. همینطور مشخص شد که دو نمونه از این کهکشان ها یعنی" AGC ۱۹۸۵۰۷" و" AGC ۷۳۹۰۰۵" کهکشان های جفتی یا دوتایی هستند.
شش کوتوله از ۱۸ مورد نیز بعنوان کهکشان های با فلزیت کم طبقه بندی شده اند. به نظر میرسد کهکشان کوتوله" AGC ۱۹۸۶۹۱" کم فلزترین کهکشان است.
این مطالعه در مجله arXiv منتشر شده است.
- 19
- 6
