دندان فسیل‌شده‌ای در جنگل آمازون در کشور پرو کشف شده است که به گونه‌ی جدیدی از میمون‌های کوچک که سنگین‌تر از یک همستر نبوده‌اند، تعلق دارد. یکی از اعضای این گروه پژوهشی می‌گوید:
این نمونه مهم است زیرا می‌تواند بخشی از شکاف ۱۵ میلیون ساله در رکوردهای فسیلی میمون‌های جهان جدید را پر کند.
فسیل جدید از لبه‌ی رودخانه‌ی مادره د دیوس در جنوب شرقی پرو کشف شده است. در آنجا پژوهشگران توده‌هایی از شن و ماسه‌سنگ را جدا کردند و در کیسه‌هایی گذاشتند. سپس این قطعات را در آب خیساندند و برای فیلتر کردن بقایای فسیلی نظیر دندان‌ها، آرواره‌ها و دیگر قطعات استخوانی فسیل‌شده از صافی‌هایی عبور دادند. این پژوهشگران قبل از پیدا کردن دندان میمون، حدود ده هزار پوند رسوبات حاوی صدها فسیل جوندگان، خفاش‌ها و دیگر حیوانات مورد جست‌وجو قرار دادند. ریچارد کای انسان‌شناس تکاملی که حدود چهار دهه است در جنوب آمریکا به پژوهش‌های دیرینه‌شناسی مشغول است، می‌گوید:
این نمونه‌ی دندان آسیاب بالایی، درست دو برابر اندازه‌ی سر یک سوزن است و می‌تواند از یک توری پنجره عبور کند.
یک دندان فسیل‌شده که در جنگل آمازون در پرو یافت شده است، به گونه‌ی جدیدی از میمون‌های کوچک با اندازه‌ی یک همستر تعلق دارد. این یافته کمک می‌کنند که شکاف ۱۵ میلیون ساله در رکورد فسیلی میمون‌های دنیای جدید پر شود
دیرینه‌شناسان می‌توانند از روی دندان‌های میمون و مخصوصا دندان‌های آسیاب، اطلاعات زیادی به‌دست آورند. براساس اندازه و شکل نسبی دندان، آن‌ها فکر می‌کنند که این حیوان احتمالا از میوه‌های غنی از انرژی و حشرات تغذیه می‌کرده و کمتر از نیم پوند وزن داشته است، یعنی کمی سنگین‌تر از یک توپ بیسبال بوده است. برخی از میمون‌های بزرگ‌تر آمریکا مانند میمون جیغ‌کش و میمون عنکبوتی پشمالو می‌توانند تا پنجاه برابر بیشتر از این وزن بگیرند. کای می‌گوید:
این فسیل در حال حاضر کوچک‌ترین فسیل میمون است که تاکنون در جهان پیدا شده است. تنها یک گونه‌ی زنده‌ی میمون که امروزه زندگی می‌کند، یعنی میون مارموست کوتوله وجود دارد که به سختی از این نمونه کوچک‌تر است.
در مقاله‌ای که در مجله‌ی Journal of Human Evolution منتشر شده است، پژوهشگران این حیوان راParvimico materdei یا میمون کوچک رودخانه‌ی مادر خدا نامیده‌اند (نام دیگر رودخانه).
رسوبات غنی از فسیل موجود در امتداد رودخانه‌ی مادره د دیوس در جنوب پرو، صدها دندان و استخوان فسیل‌شده را در خود جای داده است که این فسیل‌ها اطلاعاتی را درمورد زندگی در آمازون در ۱۸ میلیون سال پیش ارائه می‌دهند.
یافته‌ی تازه که اکنون در مجموعه‌های دائمی مؤسسه‌ی دیرینه‌شناسی دانشگاه ملی پیورا در پرو نگه‌داری می‌شود، اهمیت دارد زیرا یکی از معدود مدارکی است که دانشمندان از فصلی گمشده در تاریخ تکامل میمون‌ها به دست آورده‌اند. تصور می‌شود که میمون‌ها حدود ۴۰ میلیون سال پیش از آفریقا به آمریکای جنوبی رسیده باشند و سریعا به گونه‌های زیادی که امروزه ما آن‌ها می‌شناسیم و بیشتر آن‌ها در جنگل‌های بارانی آمازون زندگی می‌کنند، تنوع پیدا کرده‌اند. هنوز نحوه‌ی این فرایند یک معما است و یکی از دلایل این امر آن است که شکافی در رکوردهای فسیلی ۱۳ تا ۳۱ میلیون سال پیش وجود دارد و فسیل میمون‌هایی که در این دوران زنده بوده‌اند، در دست نیست؛ اما فسیل میمون یافت‌شده مربوط به همین دوران است و قدمت آن به ۱۷ تا ۱۹ میلیون سال پیش بازمی‌گردد؛ یعنی دقیقا همان زمانی‌که انتظار داریم گوناگونی پخ‌بینیان رخ داده باشد.
پژوهشگران سفر جمع‌آوری فسیل دیگری را در آمازون پرو آغاز کرده‌اند که در ماه اوت خاتمه پیدا می‌کند و تمرکز آن روی رسوبات ۳۰ میلیون ساله است. کای می‌گوید:
اگر ما در آنجا یک نخستی‌سان پیدا کنیم، به‌طور قطع کشف ارزشمندی خواهد بود.
- 16
- 4
