به گزارش مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی محیط زیست پام، جمهوری اسلامی ایران در بیانیه خود در کنفرانس جهانی تغییر اقلیم COP۲۳ پیشنهاد کردموضوع کمبود آب به عنوان عامل مهم تهدید امنیت غذایی و مشکلات اقتصادی اجتماعی که بخاطر تغییر اقلیم وخیم تر شده است، در دستور کار اجلاس سال آینده قرار گیرد.
متن کامل بیانیه جمهوری اسلامی ایران در کنفرانس جهانی تغییر اقلیم COP۲۳ که توسط کاوه مدنی معاون آموزش و پژوهش سازمان حفاظت محیط زیست و رئیس هیات اعزامی جمهوری اسلامی ایران ( ۲۵ آبان ۱۳۹۶ / ۱۶ اکتبر در بُن آلمان) قرائت شد، به شرح زیر است.
به نام خداوند بخشنده مهربان
آقای رئیس،
دبیر اجرایی UNFCCC،
وزرای محترم،
همکاران عالی مقام،
خانم ها و آقایان،
قبل از هرچیز از مردم و دولت های فیجی و آلمان بخاطر همکاری در میزبانی این کنفرانس در بُن و مهمان نوازی آن ها از هیات نمایندگان ایران، قدردانی می کنم. همه ما از اینکه بالاخره به توافقی جهانی برای انجام اقدامات مورد نیاز در جهت کنترل تغییرات اقلیمی و سازگاری با اثرات آن رسیده ایم، خوشحالیم. بدون شک دستیابی به این توافق کار آسانی نبود. در حالی که ما سزاوار جشن گرفتن برای این موفقیت هستیم، نباید فراموش کنیم که گام بعدی دشوار تر خواهد بود. ما اغلب آنقدر مشغول مذاکره در مورد اهداف می شویم که نیاز به دسترسی به امکانات و راهکار های واقع گرایانه برای رسیدن به هدف را فراموش می کنیم.
از جمله مسائل عمده حل نشده کنونی، طراحی سیاست های موثر برای تغییر خط مشی توسعه است تا بار سنگین هزینه های اقتصادی به اشتراک گذاشته شود و در سیاست های زیست محیطی و توسعه، تعادل ایجاد گردد. اینگونه سیاست ها در اجرای تعهدات و پرداخت هزینه ها برای تغییرات تعادل ایجاد کرده و ابزار های اجرایی به کشورهای در حال توسعه به ویژه برای انتقال سرمایه و فناوری ارائه می دهد.
ما باید برای شناسایی راه ها و فرآیندهای کاربردی همکاری کنیم که ما را قادر به تلاش بیشتر در برخورد با تغییرات اقلیمی از طریق راهکارهای اجرایی می کنند.
اول اینکه به دلیل مسئولیت های تاریخی خود در قبال گرم شدن کره زمین، کشورهای توسعه یافته باید در کاهش آلاینده ها و تامین مالی و تکنولوژی برای کشورهای در حال توسعه، بدون تحمیل فشار بر این کشورها، پیش قدم باشند. دوم اینکه با بهره گیری از سرمایه و تکنولوژی ارائه شده توسط کشورهای توسعه یافته، کشورهای در حال توسعه باید اقدامات مربوط به کاهش اثرات تغییرات اقلیمی را انجام دهند، اما نه به قیمت از دست دادن توسعه اقتصادی و اجتماعی شان.
این اصول کلیدی در مقررات کنوانسیون تغییرات اقلیمی سازمان ملل (UNFCCC) و پروتکل کیوتو موجود بوده و جمهوری اسلامی ایران از آنها در مذاکراتی که به تو افقنامه پاریس منجر شد، به شدت حمایت کرده است. ما عمیقا بر این باوریم که اگر کشورها بر این اصول به طور کامل پایبند نباشند، در نهایت تنها اهداف بیشتری را به برنامه های جاه طلبانه خود در زمینه توسعه پایدار، ریشه کنی فقر، گسترش بهداشت و آموزش و پرورش و غیره اضافه می کنیم و قادر به ایجاد سازوکارهایی که ما را قادر به حل مشکلات مشترکمان از طریق همکاری عادلانه می کنند، نخواهیم بود.
جناب رئیس،
حرکت به اقتصاد کم کربن یکی از الزامات محیط زیستی رهبر کشور ما است. در این راستا، به عنوان یک گام میانی، ما تابحال سوخت های مایع را با گاز طبیعی جایگزین کرده ایم و قصد داریم در راستای ایجاد تنوع اقتصادی سهم این منبع و همچنین انرژی هسته ای و انرژی های تجدید پذیر را در ترکیب انرژی مان افزایش دهیم.
تغییرات بخش انرژی در ایران، بازار رقابت را برای کسانی فراهم کرده است که علاقمند به افزایش بهره وری انرژی و توسعه انرژی های تجدیدپذیر هستند. ایران مشوق های مالی جذابی را برای سرمایه گذاران خارجی فراهم کرده و برنامه ملی مد نظر ایران برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای (INDC) منصفانه است.
حضار محترم،
چهار دهه تحریم های بین المللی و خارج از عرف، تاثیرات نامطلوب تغییرات اقلیمی در ایران را تشدید کرده و منجر به تخریب محیط زیست کشور ما شده است. اعمال یکطرفه ابزارهای اقتصادی بر خلاف قوانین بین المللی توسط برخی کشورهای توسعه یافته و همچنین سیاسی کردن نهاد تسهیلات جهانی محیط زیست (GEF) و صندوق سبز اقلیم (GCF)، توانایی کشورها برای مقابله با اثرات نامطلوب تغییرات اقلیمی را کاهش داده است و حقوق بسیاری از مردم را نقض می کند.
ایران برای تبدیل برنامه ملی مد نظر خود برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای INDC به عنوان اولین برنامه اقدام ملی خود NDC، بر مشارکت بیشتر شرکای اروپایی و آسیایی خود و به خصوص توجه ویژه به موضوع برجام JCPOA تاکید می کند. ما در برنامه آینده خود همگام با جامعه جهانی پیش رفته و بر اجرای کامل برجام و تراکنش های مالی و فنی بدون واسطه یا مزاحمت بسیار تاکید می کنیم. جمهوری اسلامی ایران بر تعهدات و وعده های منصفانه، متعادل و سازنده ای پایبند است که به ما در حفظ تعادل میان توسعه ملی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کنند.
جناب رئیس،
می خواهم توجه شما را به نکته مهم جلب کنم که در مذاکرات تغییرات اقلیمی و همچنین توافقنامه پاریس نادیده گرفته شده است. کمبود آب یک تهدید جدی برای امنیت غذایی است. پیامدهای اقتصادی و اجتماعی کمبود آب توسط تغییرات اقلیمی تشدید می شوند. این مشکل در کنار بلایای آب و هوایی، مانند خشکسالی، طوفان، سیل، ریزگرد و طوفان شن و گرد و غبار، سلامت و معیشت بخش بزرگی از جمعیت جهان را در معرض خطر بزرگی قرار داده است. با توجه به اعتقاد به رویکرد هم بست (nexus) برای تغییرات اقلیمی، پیشنهاد می کنیم موضوع آب در دستور کار COP ۲۴ قرار گیرد.
خانم ها و آقایان،
پیشرفت در مذاکرات COP به ما امید می دهد. اما همه ما باید با یکدیگر همراه شویم تا سیاره مشترک خود را حفظ کنیم. بدون شک همه ما باید سهم عادلانه خود را در قبال این "تعهد اخلاقی" ایفا کنیم.
- 14
- 5
