مردم سبقت گرفتند

«بنی‌آدم اعضای یکدیگرند»؛ همین مصرع از سعدی شیرین‌سخن، نمایانگر روحیه‌ایرانیان در سالیان سال است؛ صحنه‌هایی همچون انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، زلزله‌های مهیب منجیل و بم و اکنون زلزله در غرب کشور و بی‌شمار موضوعات دیگر، نشان از همبستگی و همدلی ایرانیان با یکدیگر دارد.

این بار هم سیل آمد، اما سیل کمک‌های ایرانیان به زلزله‌زدگان غرب کشور. صف‌های طولانی در خیابان‌ها برای ارائه کمک‌های نقدی و غیرنقدی به زلزله‌زدگان از صبح دوشنبه بار دیگر نشان داد که‌ ایرانیان در زمان مشکلات بحران‌ها را فراموش می‌کنند و چشم بر تفاوت‌ها می‌بندند. این همراهی صبح دوشنبه مقابل سازمان انتقال خون به‌صورت شفاف عیان بود. اگرچه اعلام شده بود به گروه خونی o نیاز است، اما افراد با گروه‌های خونی دیگر هم آمدند تا مبادا انتقال خون به مصدومان زلزله با وقفه مواجه شود.

مادری که در صف اهدای پتو به زلزله‌زدگان تصویر کودک خردسال مانده در زیر آوار را در دست دارد، اشک می‌ریزد و می‌گوید: «برای دل مادر این کودک چه باید کرد؟» پدری که دسته‌ای اسکناس در دست دارد که بخشی از حقوق ماهانه اوست، با اطمینان آن را برای زلزله‌زدگان به صندوق کمک می‌اندازد و می‌گوید: «فرزندانی که پدر و مادر خود را از دست داده‌اند، برای ادامه زندگی نیاز به پول دارند.» دیروز ائمه جمعه نیز همگان را به کمک به زلزله‌زدگان فرا خواندند. امام جمعه مسجد مکی اهل سنت زاهدان هم اظهار داشت: مردم با کمک‌های نقدی و غیرنقدی خودشان به یاری بازماندگان زلزله غرب کشور بشتابند.

وظیفه ما آن است که در قبال بلا و مصیبتی که هموطنان ما در استان کرمانشاه به آن مبتلا شده‌اند، بی‌‌تفاوت نباشیم و به آنان کمک کنیم. مولوی عبدالحمید گفت: از مسئولان نیز درخواست رسیدگی مزید به زلزله‌‌زدگان را داریم، اما با توجه به ‌اینکه خسارت جانی و مالی در این زلزله بسیار سنگین است، ما هم باید به‌عنوان یک هموطن به وظیفه اسلامی و انسانی خودمان عمل کنیم. وی اظهار داشت: کسانی‌ که با مصیبت‌‌زدگان همدردی و مساعدت کنند، خداوند متعال آفت و بلا را از آنان دفع می‌‌کند.

حراج یادگاری‌ها

در روزهای اخیر اخبار زیادی از فروش عزیزترین دارایی‌های نیکوکاران شنیده شد؛ مثل انگشترهایی یادگاری که از سوی شخصیت‌های برجسته به برخی اهدا شده بود و برایشان ارزش معنوی زیادی داشت اما آنها را به حراج گذاشتند، چرا که می‌دانستند چشم بستن بر علایق شخصی به ازای نشاندن لبخند بر لب آسیب‌دیدگان از زلزله چندان ارزشی ندارد.

برخی هنرمندان درآمد حاصل از فروش صنایع دستی خود و یا بلیت‌های فروخته‌شده برای تئاترشان را در طبق اخلاص گذاشتند. بنیادهای خیریه با اعلام شماره حساب از مردم خواستند تا به زلزله‌زدگان کمک کنند. سیاسیون هم از این قاعده مستثنی نبوده‌اند، چنان که احزاب و شخصیت‌های سیاسی هر دو جناح کشور با چشم بستن بر تفاوت‌ها و اختلافات سیاسی از مردم خواستند تا کمک‌های خود را از طریق آنها به مردم زلزله‌زده اهدا کنند.

آنچه پس از این اقدام سبب تعجب برخی شد، استقبال مردم از مراکز و شماره حساب‌های اعلام‌شده از سوی سیاسیون اصلاح‌طلب بود. پیام این استقبال هم جز تاکید بر اعتماد نبود؛ اعتمادی که در برهه‌های انتخاباتی هم به‌خوبی نمایان شده بود.

بهمن نامور مطلق، معاون صنایع دستی کشور، در توصیف کمک‌های مردمی نوشته است: «تصویر همدلی و مهرورزی‌ها را گل‌آلود نکنیم. در زلزله کرمانشاه تصاویر زیبا آن‌قدر زیاد هستند که می‌توانند چندین نسل را سیراب کنند. حضور نه‌فقط ایرانی‌ها، بلکه دیدم عراقی‌ها که از مرز گذشته‌اند و برای کمک به‌ایران آمده‌اند.»

مطهره شفیعی