روزنامه اطلاعات نوشت: روزگاری نه چندان دور، انواع و اقسام انسانها، از سر تدبیر و تخصّص و دانش و بینش هشدارهایی را برای امروز به میان آوردند و هرکدام با شعارهایی یا برچسبهایی به زاویهها رانده شدند و حاصل، آن که تمام فاجعههای زیستمحیطی امروز، با واژهدرمانی فرا فکنده شد: ناترازی!
آیا وقت آن نرسیده، پیش از آنکه دل به نمازهای باران در آیندههای دور و نزدیکِ آسمان ببندیم، کمی هم چشممان را روی زمین بگشاییم و از سفرههای رایگان خدادادی، افزودگی و بهرهوری را ارمغان آوریم؟
اگر تقدیر الهی و معجزاتِ ارزان و آسان (!)، منتظر شعارگراییهای محفلآرایی و سخنگفتنهای از سر بیدانشی میماند، هنوز اروپا در قرون وسطایش در حال دستوپا زدن میبود.
مشکل آب و برق و هوا و محیط زیست امروز ما، که در مرزهای فاجعه و بحران اینپا و آنپا میکند، آری! الان دیگر یکشبه حل نمیشود- زیرا هزاران شب و روز را برای حل آن از دست دادهایم- اما از همین امشب و امروز، میتوان عبرتها را دستمایهی غیرتها قرار داد:
سخنرانیهای ایدئولوژیک از سوی همهدانهای مسئولیّتناپذیر در محافلِ جدال با رقیب، نه مشکل آب را حل میکند، نه بحران محیط زیست را، نه سردرگمی قیمت سوخت را. اینها آدمهای خودش را میطلبد. اکنون پیدا کنید آدمهایش را.
- 13
- 2
