زینب‌کبری موسوی، قهرمان ایرانی یخ نوردی آسیا در خصوص اردوی کشور روسیه گفت: از ابتدا برنامه این بود که ۱۰ روز در شهر کی‌رو روسیه بمانیم و روی دیواره این شهر تمرین کنیم. به نظرم حضور در این شهر و تمرین کردن در کنار یخ‌نوردهای روس و مسابقه دادن با آن‌ها و تماشای کیفیت و امکانات‌شان واقعا جذاب بود.
روس‌ها یک مسابقه انتخابی تیم ملی داشتند و اتفاق خوب این بود که ما هم توانستیم در این مسابقه شرکت کنیم تا میزان آمادگی‌مان بالاتر برود.موسوی در مورد سطح این مسابقات گفت: باور نکردنی بود. ۱۴۹ ورزشکار در مسابقه انتخابی شرکت کرده‌بودند. از این تعداد ۵۰ ورزشکار درجه یک داشتند.
چنین چیزی برای ما که از ایران آمده بودیم و در کل کشور تعدادمان به ۴۰ نفر هم نمی‌رسد واقعا عجیب بود. تعداد کل ورزشکارانی که به مسابقات جهانی می آیند هم این قدر زیاد نیست. اگر روس‌ها در این رشته قهرمان هستند، به خاطر این است که هم از نظر اقلیمی شرایط بی‌نظیری دارند و هم اینکه دیواره فوق‌العاده ای دارند. می‌شود گفت ورزشکاران‌شان نان دیواره و امکانات‌شان را می خورند چون خیلی حرفه‌ای است.خودم از نتیجه ای که گرفتم راضی بودم. در رشته لید پنجم شدم و با توجه به اینکه شرایطم قبل از اعزام به هیچ عنون مناسب نبود، بازهم توانستم نتیجه درخوری کسب کنم.
البته که امر مهم برای ما مسابقات اصلی در شهر مسکو است.وی در خصوص مشکلاتی که پیش از عزام داشت، گفت: مشکل کم نداشتم. چند وقت پیش همه ابزار ورزشی‌ام را از ماشینم دزدیده بودند و به خاطر همزمانی با بالا رفتن نرخ دلار نتوانستم همه آن‌ها را تهیه کنم. دیواره تمرینی که روی آن کار می‌کردیم خراب و در حال بازسازی بود. زمان تحویلش به اعزام ما نخورد و درواقع تمرین روی دیواره درایتولینگ نداشتم. از طرف دیگر تولید یک نوع تبر مخصوص که جزو بهترین‌های دنیاست، متوقف شده بود و تولید آن تازه از سر گرفته شده‌است.
به این دلیل بدون تبر سرعت و لید به مسابقات آمدم. قصد داشتم از یکی از هم‌تیمی‌هایم تبر قرض بگیرم اما در اوج بدشانسی ساعت مسابقه ما با هم یکی شد و در اوج استرس وارد مسابقه شدم. به طور کلی همه‌چیز دست به دست هم داد تا با بدترین شرایط ممکن در مسابقه حاضر شوم. در دنیای ورزش حرفه‌ای نباید یک ورزشکار چنین دغدغه‌هایی داشته باشد اما هر بار با مشکلات این‌چنینی روبه‌رو هستیم.موسوی در مورد اینکه آیا فدراسیون تجهیزاتی را در اختیار ورزشکاران این رشته قرار می دهد، گفت: فدراسیون که اصلا هیچ تجهیزاتی ندارد چون شاید فکرش را هم نمی‌کرد که یخ‌نوردی در ایران تا این اندازه پیشرفت کند.
همین الان ورزشکاری داریم که طلای آسیا را دارد اما کفش نداشت چون هزینه‌اش برایش سنگین بود. برای دیواره گفتند که بودجه نیست. حدود ۵۰ روز طول کشید تا تعمیر شود و دوم آذر افتتاح شد. در حالی که من باید هفتم آذر برای همین مسابقات روسیه اعزام می شدم. درواقع فرصتی برای تمرین روی دیواره وجود نداشت. در نهایت توانستم چهار جلسه تمرین کنم.
الان فقط امیدوارم مسیرها روی دیواره مشخص شده باشد تا بتوانیم وقتی به ایران برگشتیم خوب تمرین کنیم. فرصت زیادی تا مسابقات جهانی باقی نمانده است. به ایران که برگردیم حدود ۲۵ روز دیگر باید به مسابقات جهانی اعزام شویم و اگر قرار باشد تا آن زمان باز هم دیواره آماده نباشد، واقعا دیگر تحملش برایم سخت می شود. امیدوارم حداقل وضعیت راه‌ها را روی دیواره به نحوی آماده کنند که وقتی به ایران برگشتیم بتوانیم به خوبی تمرین کنیم.
- 11
- 5
