من سند راهبردی را ندیدم ولی افرادی که چنین مسائلی را مطرح می‌کنند صاحب فکر و اندیشه خلاق نمی‌دانم. آنها مجریان زیر متوسط هستند و نشانه این مسأله هم همین سند است که براساس آن می‌خواهند مجموعه تئاترشهر را به بخش خصوصی واگذار کنند. تئاتر شهر آخرین ایستگاه و پناهگاه تئاتر حرفه‌ای هنری و جدی ماست. الان همه چیز در تئاتر تجاری، ارزان، بی‌ارزش و باب سلیقه نوکیسه‌ها شده و این آخرین پناهگاه را هم می‌خواهند دو دستی تقدیم نوکیسه‌ها کنند.واگذاری تئاتر شهر به بخش خصوصی جنایت فرهنگی است و ادامه اتفاقی که با تئاترهای تجاری عظیم می‌افتد. همان‌طور که با این تئاترهای تجاری آثار اصیل هنری به مرور کمیاب می‌شوند و به جای کیفیت هنر، بزرگی ظاهری و سلیقه مخاطبان معیار قرار می‌گیرد. همه اینها اقدامات ضدمردمی است.
در کشورهای جهان سوم فقیر اگر دولت برای هنر اقدام نکند پولداران کم فرهنگ و تفنن طلبان پولدار همه را می‌بلعند اما اکنون دولت به جای اینکه حمایتش را توسعه دهد و عرصه فعالیت‌های حمایتی‌اش را بیشتر کند دارد دانه دانه بخش‌های مختلف هنری را واگذار می‌کند. این در حالی است که در تمام دنیا دولت به تئاتر یارانه می‌دهد. در فرانسه هر شب ۶۰۰ نمایش روی صحنه است و دولت به گروه‌های بزرگ یارانه می‌دهد. در امریکا و ایتالیا هم همین‌طور است اما اینجا ترجیح می‌دهیم به جای هزینه کردن برای فرهنگ و روح انسان به شرکت‌های جعلی با دلار دولتی کمک کنیم تا اجناس چینی وارد کنند.
مدیریت خصوصی تئاتر را تجاری می‌کند و آنچه که اکنون می‌بینیم گسترده‌تر اتفاق می‌افتد. یعنی اجرای آثار تفننی همراه با رقص و موسیقی و شوخی‌های سخیف برای طبقات مرفه. تئاتر طبقه متوسط نابود شده است. تئاتر اندیشمند که در حد اتفاق ملی بود و دستگاه اندیشه ورز بود و مردم دغدغه‌ها و اندیشه‌هایشان را با آن مطرح می‌کردند از بین رفته است و خصوصی شدن مجموعه تئاترشهر این روند را سرعت می‌بخشد.
قطب‌الدین صادقی
کارگردان و بازیگر تئاتر
- 19
- 4
