امنیت و کارایی؛ دغدغه مشترک کاربر و پیام‌رسان

به گزارش ایسنا، اکنون رسانه‌های اجتماعی تبدیل به تکنولوژی فراگیر جهت ایجاد و تسهیل در اشتراک‌گذاری اطلاعات، ایده‌ها و علایق از طریق ارتباطات و تعاملات مجازی بر بستر شبکه شده است. طیف وسیعی از سرویس‌های ارائه شده در این حوزه، ارائه یک تعریف مشخص از رسانه اجتماعی را با چالش مواجه کرده با وجود این، همه سرویس‌ها دارای ویژگی‌های مشترکی نیز هستند.

رسانه‌های اجتماعی، تعاملی و مبتنی بر وب هستند و محتوای آن توسط کاربران در قالب متن، نظر، عکس، صوت و ویدئو تولید می‌شود و تعاملات آنلاین کاربران نقش حیاتی و کلیدی در رسانه‌های اجتماعی دارد. کاربران پروفایل خود را ایجاد می‌کنند و رسانه‌ اجتماعی با اتصال پروفایل کاربران به یکدیگر، توسعه شبکه‌های اجتماعی را تسهیل می‌کنند.

پیام‌رسان‌های اجتماعی یکی از سرویس‌های محبوب و فراگیر در حوزه رسانه‌های اجتماعی هستند که میلیون‌ها کاربر با کمک این نرم‌افزارها به ارتباط و تعامل با یکدیگر می‌پردازند. واتس‌اپ و اسکایپ و تلگرام نمونه‌هایی از پیام‌رسان‌های اجتماعی هستند که ارتباط کاربران با یکدیگر را از طریق متن، صوت یا ویدئو را تسهیل می‌کنند. با وجود این، دو دغدغه اصلی میان کاربران و توسعه‌دهندگان این سرویس‌ها وجود دارد که می‌تواند باعث برتری یک سرویس‌دهنده به سرویس‌دهنده دیگر شود.

امنیت و کارایی همان‌طور که در گزارش مرکز ماهر (مدیریت امداد و هماهنگی رخدادهای رایانه‌ای) آمده است، دو نیاز کیفی مهم در سرویس‌های پیام‌رسان اجتماعی است. امنیت از دیدگاه افراد مختلف معانی مختلفی دارد و نمی‌توان یک روش ایده‌آل تحویل پیام برای همه سناریوها، همه کاربران و همه شرایط ارائه کرد. از طرفی مقیاس‌پذیر بودن سرویس به گونه‌ای که گسترش تعداد استفاده‌کنندگان از سرویس و توزیع آنها در گستره وسیع جغرافیایی نباید تاثیری بر کیفیت سرویس ارائه شده بگذارد.

از منظر مهندسی، برای هر کدام از این سناریوها، راه‌حل مشخصی وجود دارد تا با کمک آن بتوان مسائل و دغدغه‌های مختلف را بر طرف کرد. به عنوان مثال از منظر حریم خصوصی و دغدغه‌های امنیتی گاهی اوقات نیاز است تا هویت شما و فراداده‌های تولیدی به هنگام ارتباط با یک شخص دیگر، مخفی و پنهان بماند. همچنین هنگام هدایت ارتباطات، فراداده‌ها باید از دید سرورهایی که نقش رله و هادی مدار الکتریکی را بازی می‌کنند پنهان بمانند.

در هر حال خیلی خوب می‌شود اگر کاربر از مسیری که پیام او از طریق آن هدایت می‌شود مطلع شده و در مورد آن مسیر و یا نوع اتصالات آن تصمیم‌گیری کند. کاربران باید بتوانند بدون هیچگونه اطلاعات قابل شناسایی و یا ردیابی و به صورت ناشناس ارتباط برقرار کنند.