بررسی بازی Planet of the Apes: Last Frontier، بازگشتی دوباره به سیاره میمونها

فرنچایز سیاره میمونها از دیرباز توانسته مخاطبان و طرفداران زیادی را برای خود دست و پا کند و اخیرا هم با ساخت سه گانه جدید سینمایی از دنیای اعجاب انگیز آن، بار دیگر هوادارانی در قرن بیست و یکم پیدا کرده است. سیاره میمون ها در مدیوم‌های مختلفی از جمله کتاب و کمیک بوک و انیمیشن و فیلم سینمایی و... ظاهر شده‌اند و با دنیای بازی‌های ویدئویی نیز چندان غریبه نیستند. بازی Planet Of The Apes: Last Frontier آخرین بازی ساخته شده بر اساس جنگ میمون‌ها و انسان‌هاست و خط داستانی که دارد، مابین فیلم دوم و سوم سه گانه جدید آن جای می‌گیرد و از این حیث به آثار سینمایی اخیرش وابستگی زیادی دارد.

سازنده:The Imaginati Studios

ناشر: FOXNEXT Games، The Imaginarium Creative England

پلتفرم ها: پی‌سی، پلی استیشن ۴

پلتفرم بررسی: پی سی

اگر با سبک بازی‌های ماجراجویی آشنایی داشته باشید و در این چند سال اخیر به دنبال آثار داستان محور در مارکت بازی‌ها بوده‌اید، احتمال قریب به یقین نام کمپانی تل تیلز را شنیده‌اید، ناشر و سازنده‌ای که عناوین خاصی را در کارنامه هنری خود دارد و بازی‌هایی که ساخته جملگی یک سبک و سیاق خاص و منحصر به همین ناشر را دارند. بازی‌های تل تیلز بر مبنای انتخابات گیمر پیش می‌رود و تمامی انتخابات روی مراحل بازی و برخی جزییات تاثیر بسزایی دارند (البته در این مبحث آزادی انتخاب در بازی‌های این ناشر تا حد زیادی اختلاف نظر در بین گیمرها وجود دارد و عده‌ای این آزادی عمل را آنچنان قوی و خوب نمی‌دانند.) بازی جدید سیاره میمونها هم تا حد زیادی در این ژانر ساخته شده و پیرو بازی‌های تل تیلز محسوب می‌شود.

داستان بازی Planet Of The Apes: Last Frontier روایتگر یک گروه میمون در ناحیه‌ای از سانفرانسیکو هست که در غاری زندگی می‌کنند. این گله میمون‌ها بعد از کشته شدن کوبا (در قسمت دوم فیلم با نام            ) آواره شده‌اند و به ناچار به سمت کوه‌های اطراف این شهر پناه آورده‌اند. در همین حین عده‌ای کشاورز و گاوچران نیز در شهر نزدیک پناهگاه آنها حضور دارند و از وجود میمون‌ها مطلع می‌شوند. این انسان‌ها (که تعدادشان حدود ۱۴ نفر است) دل خوشی از میمونها ندارند و تصمیم می‌گیرند تا علیه گله آنها مبارزه کنند.

همانطور که احتمالا می‌دانید، داستان سیاره میمونها هرباری که در تاریخ سینما تکرار می‌شود، داستانی منحصر به خود را یدک می‌شد و سه گانه جدید نیز قهرمانی با نام سزار را معرفی کرد که ذره ذره به خاطر آزمایش‌های بشر هوشمند شد و توانست رهبری میمون‌ها را بر عهده بگیرد و دانش و عقلش را در کنار آنها به کار گیرد. سیاره میمونها پیش از این در طی یک پنج گانه سینمایی کلاسیک به هواداران معرفی شده‌بود و همچنین ناشر سازنده فیلم یعنی    بار دیگر در سال ۲۰۰۱ سعی در احیای این سری کرد و تیم برتون شهیر هم روی صندلی کارگردان قرار گرفت.

این فیلم جدید علی رغم نکات مثبت و گروه بازیگران ستاره‌اش هیچ وقت آنطور که باید و شاید دیده نشد و میراث باقی مانده خوب از آن فیلم همانا یک یک بازی ویدئویی است که در زمان عرضه خود با اقبال نسبتا مناسبی روبرو شد.

شما در بازی Planet Of The Apes: Last Frontier در نقش هر دو گروه فرو می‌روید و گاهی کنترل گروه انسان‌ها را بر عهده خواهید داشت و گاهی داستان را از دید دسته میمونها دنبال می‌کنید. این ماجرا در طول داستان بازی به چرخش در می‌آید و در حقیقت بازی شما را مجبور به بازی کردن در هر دو طرف می‌نماید. همین مساله باعث شده تا در بازی با خیر و شر مطلق روبرو نباشیم و نقش‌های منفی و مثبت با توجه به انتخاب‌های شما انتخاب شده و خوبی و بدی تصویط گیمر در دشمنان بازی به تصویر کشیده شده و خلق می‌شود.

بازی Planet Of The Apes: Last Frontier بیشتر شبیه به یک فیلم تعاملی interactive Movie می‌ماند که گیمر در آن حق انتخاب برخی صحنه‌ها را دارد و داستان را می‌تواند پیش ببرد. خوشبختانه در بخش انتخاب‌ها برعکس بازی‌های همرده دیگر خبری از هول کردن گیمر و تصمیمات عجولانه نیست و می‌توان تا مدتهای مدیدی بر سر انتخاب تفکر کرد و بازی از این لحاظ دست گیمر را باز می‌گذارد. با یان وجود انتخاب‌ها در همه حالات نهایتا به دو گزینه محدود شده و با کمال تاسف باید گفت که در برخی موارد، انتخابشان حتی در روند داستان بازی تاثیر خاصی نخواهد گذاشت.

داستان بازی Planet Of The Apes: Last Frontier با اینکه وامدار از سه گانه بی نظیر آن است، ولی آنقدر غرق و درگیر دیالوگ‌ کاراکترهایش شده که نمی‌تواند داستان خود را بیان کند و دیالوگ محوری بودنش باعث ایجاد شکاف‌هایی بین گیمر و داستان بازی شده است. به خصوص آنکه در بخش میمونها از کمتر دیالوگی خبری هست و این موجودات آنچنان لب به سخن نمی‌گشایند. در هر حال سازنده بازی سعی کرده با تزریق یک موسیقی بی‌نظیر و شاهکار از سری سیاره میمونها به این سکانس‌ها، جبران کمبود دیالوگ و صداگذاری را انجام دهد.

همچنین در بخش بازی با میمونها با صحنه‌های QTE بر خواهیم خورد که کمی تا قسمتی دز اکشن موجود در بازی را پوشش داده است و آن را از حالت یکنواختی در آورده است. البته نگران این یکنواختی و ریتم نباشید چرا که بازی Planet Of The Apes: Last Frontier بسیار کوتاه بوده و رسما می‌توان آن را در عرض دو سه ساعت به پایان رساند. گرچه پایان‌های متعدد برای بازی (در کل سه پایان برای داستان بازی وجود دارد) باعث شده که ارزش تکرار آن بالا برود ولی بعید می‌دانم کمتر کسی حاضر به انجام این کار باشد.

روابط شما با کاراکترها در زنده ماندن و کشته شدن آنها در طول بازی تاثیر میگذارد

نکته جالب دیگر در گیم پلی بازی مربوط به چند نفره بازی کردن این اثر است که در این حالت، انتخابها بر اساس آرای اکثریت گیمرهای در حال بازی حساب می‌شود و اگر تعداد آنها صرفا دو نفر باشد (که یعنی نمی‌توان به میزان اکثریت آرا تکیه کرد) هر کس که زودتر تصمیم بگیرد، راه داستان بازی را ادامه خواهد داد و سرنوشت قصه نبرد میمونها و بشر را تعیین می‌کند.

The Imaginati Studios چیست؟ ایمجنِریام (به انگلیسی Imaginarium) یا ایمجنِریام پروداکشن ، یک شرکت تولیدی است که با یک استدیو ضبط فیلم و عملکرد موشن کپچر در ارتباط است . در سال ۲۰۱۱ توسط بازیگر و کارگردان هالیوودی اندی سرکیس (Andy Serkis) و تهیه کننده فیلم‌های بلاک باستری جاناتان کاوندیش(Jonathan Cavendish) تاسیس شد. تخصص این استودیو در اضافه کردن تکنولوژی موشن کپچر به فیلم های سینمایی، فیلم های تلویزیونی و بازی های رایانه ای است.

از سال ۲۰۱۱ و در همان بدو آغاز فعالیتش، برای فیلم های مطرحی مانند Rise of the Planet of the Apes (۲۰۱۱)‎ ، Avengers: Age of Ultron (۲۰۱۵)‎ ، Star Wars: Episode VII – The Force Awakens کار ضبط عملکرد موشن کپچر را انجام داده است و این بازی اولین کار این استودیو در حوزه بازی‌های ویدئویی به شمار می‌رود. عملکرد این کمپانی در زمینه موشن کپچر کردن حرکات کاراکترهای بازی انصافا بی نقص است و امید می‌رود تا حضور آنها در آینده این صنعت بیشتر و پررنگ‌تر باشد.

گرافیک بازی از عناوین تل تیلز که همین سبک و سیاق را دارند بسیار بالاتر است ولی باید اعتراف کرد که همچنان با یک عنوان اصیل نسل هشتمی فرسنگ‌ها فاصله دارد. البته حرکات دست و پا و به طور کلی Movement میمونها و بازی‌های چهره‌شان همچون فیلم‌های این سری بسیار طبیعی از آب در آمده و علت این امر را می‌توان حضور اندی سرکیس در پس پشت پرده ساخت بازی داد. مردی که سزار (قهرمان سه گانه جدید سیاره میمونها که جایش در بازی مورد بحث هم بسیار خالیست) را به تصویر کشیده و با استفاده از هنر و استعدادش اشخاص زیادی همچون گالوم (در سری ارباب حلقه‌ها) و کینگ‌ کنگ (در فیلمی به همین نام با کارگردانی پیتر جکسون) را را در دل هواداران جای داده است.

سازنده بازی Planet Of The Apes: Last Frontier شرکتی به نام Imaginarium است که متعلق به او بوده و اگر خاطرتان باشد خبر ساخت این بازی را نیز خود او بیش از دو سال پیش در یک کنفرانس خبری داد. بر اساس گفته‌های اخیر سرکیس نیز ساخت این بازی بیشتر از دو سال به طول کشیده و حاصل زحمات کمپانی متعلق به او، نه که یک عنوان بد در دنیای گیم باشد وی نمی‌تواند یک اثر جاودانه و ماندگار هم تلقی شود.

به راستی می‌توان گفت که شاید اگر بازی Planet Of The Apes: Last Frontier در قالب یک انیمیشن سینمایی ساخته و عرضه می‌شد، به مراتب بهتر می‌توانست مخاطب خود را پیدا کند و طرفداران این سری را نیز راضی نگه دارد. در نهایت  بازی Planet Of The Apes: Last Frontier هرچیزی باشد، سخت است که به آن یک بازی ویدئویی لقب داد و انتخاب‌ها و گیم‌پلی خشک و خالی آن، نمی‌تواند برخلاف ظاهر گرافیکی و موسیقایی‌اش که از بازی‌های تل تیلز یک سروگردن بالاتر است، بهتر ظاهر شود. به نظر می‌رسد ناشر و سازنده بازی دلشان می‌خواسته که گیم‌پلی چنین بازی‌های ماجراجویی را دچار تحولی اساسی کنند ولی عملا در اجرای این نقشه شکست خورده اند.

اما در هر حال بازی Planet Of The Apes: Last Frontier برای طرفداران دنیای سیاره میمونها جالب توجه خواهد بود و حالا که  سه گانه آن به اتمام رسیده و فعلا هم خبری از ساخت نسخه جدیدی از این جهان عجایب به گوش نمی‌رسد، شاید بازی کردن این عنوان بتواند تاحدی تداعی کننده فرنچایز سیاره میمونها و پر کردن جای خالی این آثار در سینما باشد.