از ان پی تی خارج شویم دلار پایین می آید؟

قطعنامه شورای حکام آژانس باعث شده این روزها منتقدان برجام بیش از گذشته به این توافق بتازند.البته تقریباً می توان گفت چیز زیادی از برجام باقی نماینده است. خروج آمریکا از آن و بی تعهدی و ناتوانی اروپا در قبال تعهدات شان و همچنین بی عملی و کم رمقی روسیه و چین باعث شده توافق هسته ای نفس های آخر خود را بکشد

با این وجود به نظر نمی رسد واکنش های اخیر به برجام از سوی عده ای در داخل که روزگاری نام دلواپس داشتند و امروز نماینده مجلس هستند و یا مشاور و منتسب به این نمایندگان تازه از راه رسیده، منطقی باشد.

آری؛ این روزها از منظر اقتصادی کشور شرایط خوبی را سپری نمی کند.تحریم های ظالمانه آمریکا مشکلاتی را ایجاد کرده و از سوی دیگر سوء مدیریت ها با توجه به این وضعیت بیشتر به چشم می آید.ولی بر فرض پیشنهاد نمایندگان مجلس که خروج از برجام است و توصیه فعالان رسانه ای این جریان از جمله حسین شریعتمداری که خروج از ان پی تی است محقق شود آیا اقتصاد سامان می گیرد؟ آیا اگر همین امروز دولت به نصایح توجه کند و اعلام نماید ایران از برجام خارج می شود قیمت دلار پایین می آید، مبادلات بانکی تسهیل می شود و سرمایه گذاری صورت می گیرد؟

اکنون که در ابتدای فصل تابستان در سال ۹۹ هستیم محرز شد اقتصاد و تولید جان نمی گیرد. مگر با تامین نقدینگی و ورود مواد اولیه.یعنی به نوعی این موضوع نیز به تحریم ها ارتباط دارد.نگاهی به بازار لوازم خانگی که قرار بود دربست در اختیار سازندگان داخلی قرار بگیرد، بیندازید. هر روز قیمت اجناس بالاتر می رود و تولید کننده نیز یک حرف بیشتر ندارد:حمایت دولت.خب دولتی که با کمبود درآمدهای ارزی است چگونه بناست از تولید کننده حمایت کند؟همین امروز حسن روحانی از همه خواسته شرایط سخت کشور درک شود.

مطالعه اقتصادهای رشد یافته در شرق آسیا از جمله مالزی به شدت برای کسانی که می گویند از برجام و ان پی تی خارج شویم و درب های کشور را ببندیم تا رشد کنیم توصیه می شود.این کشورها ضمن ماندن بر روی ارزش های سیاسی خود اتفاقا درب کشور را تا حد امکان باز کردند و ضمن بها دادن به تولید داخل از سرمایه گذاری خارجی استقبال کردند.در واقع سیاست پلی شد برای رونق اقتصاد نه اینکه پای سیاست روی گردن اقتصاد باشد و توقع داشته باشیم رشد کنیم و آب از آب هم تکان نخورد.

دولت حسن روحانی در طول ۷ سال گذشته زمانی توانست به رشد اقتصادی مطلوب برسد که در سیاست موفق بود و در حقیقت سیاست درست مسیری را هموار کرد تا اقتصاد به سمت هدف گام بردارد. در سالی که برجام امضاء شد رشد اقتصادی ایران منفی ۶/۱ دهم درصد بود.سال پس از امضای برجام دولت موفق شد به رشد ۵/۱۲ درصد برسد که رشک برانگیز بود.این رشد در سال ۲۰۱۷ نیز استمرار داشت و ایران رشد ۷/۳ دهم درصد را تجربه کرد.سالی هم که آمریکا از برجام خارج شد کاهش رشد اقتصادی را شاهد بودیم و طبق آمار نرخ رشد به منفی ۸/۴ دهم درصد رسید.

بنابراین مسلم است با گشایش های سیاسی می توان رشد کرد و در معادلات جهانی حرفی برای گفتن داشت. شاید اکنون متوجه نباشیم اما سال ها بعد احساس می کنیم که این تحریم های ضد حقوق بشری چقدر کشور مشکلات ایجاد کرده است. نمایندگان مجلس و آن هایی که روی این نمایندگان تاثیرگذار هستند همین ۷سال را مرور کنند.به سال های قبل تر هم بروند.دولت محمود احمدی نژاد و قبل تر دولت اصلاحات ما کجا سفره مردم را خالی کردیم و کجا پر؟کجا دست در جیب مردم کردیم و کجا پولی در جیب شان گذاشتیم.کجابازار رونق گرفت و کجا ارزش ریال ریخت. مجلس ضمن حفظ آرمان ها وارزش ها نکته بین وهشیار باشد.