به گزارش ایسنا، آلفردو دی استفانو در تابستان سال ۱۹۶۴ تیم خود را تغییر داد. ستاره آرژانتینی پس از اینکه جام اروپا را به همراه رئال مادرید در وین از دست داد و مغلوب اینتر شد تصمیم گرفت باشگاهش را عوض کند. تیم مادریدی به او پیشنهاد داد مشاور فنی باشگاه شود اما دی استفانو آن را نپذیرفت. او در مرز ۳۸ سالگی بود و دوست داشت باز هم فوتبال بازی کند. مهاجم اسپانیایی-آرژانتینی از سلتیک پیشنهاد داشت اما ترجیح داد در اسپانیول بازی کند.
هدایت تیم اسپانیایی را لادیسلاو کوبالا بر عهده داشت، کسی که یک سال قبل از دنیای فوتبال به عنوان بازیکن خداحافظی کرده بود. اسپانیول برنامه‌های جذابی در نظر گرفته بود و دی استفانو آنها را دوست داشت. این تیم با کارملو که دروازه‌باناتلتیک بیلبائو بود قرارداد امضا کرد. همچنین رامیرس و رودیا، بازیکنان وایادولید را در اختیار گرفت. با وال بازیکنلوانته قرارداد امضا کرد. کوژمان و ریاحی نیز به این تیم پیوستند تا اسپانیول به خوبی تقویت شود.
جدایی دی استفانو برای مادریدی‌ها مانند یک شوک بود و دو دستگی در میان هواداران ایجاد کرد. مادرید پنج هفته به پایان قهرمان لالیگا شده بود و توانسته بود راهی دیدار نهایی جام قهرمانان اروپا شود. دی استفانو توانست در ۲۴ بازی یازده گل برای این تیم به ثمر برساند. همچنین در جام قهرمانان اروپا در ۹ بازی پنج بار دروازه حریفان را باز کرد. حتی در اواسط تابستان در خیابان بحث بر سر جدایی مهاجم آرژانتینی بود. قرعه کشی لالیگا برگزار شد و سر و صدای زیادی بر پا کرد. مادرید در هفته نخست باید در ساریا به مصاف اسپانیول می‌رفت. سفیدپوشان باید برابر دیاستفانو بازی می‌کردند.
تلویزیون اسپانیا این بازی را پخش کرد. تیم مادرید نسبت به یک فصل قبل تغییر خاصی نکرده بود و تنها گروسو به جای دی استفانو در ترکیب این تیم دیده می‌شد. سفیدپوشان با آرکیستاین، ایسیدرو، سانتاماریا، میرا، مولر، زوکو،آمانسیو، فلیکس روئیس، گروسو، پوشکاش و خنتو به میدان رفتند. گروسو مهاجم جوان و گلزنی بود. از طرفی اسپانیول با ترکیب کارملو، خوان مانوئل، بارتولی، ریرا، کوژمان، رامیرس، وال، ایدوگوراس، دی استفانو، رودیا ومارتینس وارد زمین شد.
رامیرس در دقیقه ۱۶ میزبان را پیش انداخت اما پوشکاش با گل‌هایش در دقایق ۵۷ و ۸۲ جبران کرد. دی استفانو می‌توانست از طریق ضربه آزاد گلزنی کند اما دروازه‌بان مادرید اجازه نداد این اتفاق رخ دهد.
پوشکاش و دی استفانو در پایان بازی همدیگر را در آغوش گرفتند. مهاجم آرژانتینی دو فصل در اسپانیول حضور داشت اما هرگز در سانتیاگو برنابئو بازی نکرد. او به خاطر آسیب دیدگی نتوانست در ورزشگاه مادرید بازی کند. با این حال یک بار به برنابئو بازگشت تا در مراسم تقدیرش شرکت کند. این دیدار در هفتم ژوئن در سال ۱۹۶۷ برابرسلتیک انجام شد. سلتیک که قهرمان اروپا شده بود توانست بازی را با نتیجه یک بر صفر به نفع خود پایان دهد. تک گل بازی را لنوکس به ثمر رساند. دی استفانو ۱۴ دقیقه بازی کرد و جایش را به گروسو داد که وارث پیراهن او (شماره ۹) بود.
- 19
- 6
