بدترین نوع عقد قرارداد را با استقلال و پرسپولیس ببندید

به گزارش دنیای اقتصاد، خود استقلالی ها در بیانیه رسمی شان فروش قائدی را گرانبها ترین انتقال تاریخ فوتبال ایران دانستند، ولی گروه زیادی از ناظران یادآوری کردند که اینگونه نیست و به عنوان مثال ترانسفر مهدی مهدوی کیا از پرسپولیس به بوخوم و بعد هم هامبورگ آلمان، سود بسیار بیشتری نصیب سرخ ها کرده است. در هر صورت اما داستان قائدی، یک بار دیگر پرونده پر از حسرت انتقال های رایگان در فوتبال ایران را باز کرد.

استقلال در این سال ها از انتقال امثال قائدی و اللهیار صیادمنش مبالغ چشم گیری به دست آورده، ولی آن ها هم ستاره های زیادی را به شکل رایگان از دست داده اند. به عنوان مثال فقط کافی است این دو مدل رفتاری را با هم مقایسه کنید. الاهلی امارات یک بار بابت کسب رضایت نامه قائدی به استقلال پول داد و حالا با این بازیکن ۲۲ ساله قرارداد پنج ساله بسته است. این یعنی تا سال ۱۴۰۴ هر باشگاهی در دنیا خواهان جذب قائدی باشد باید یک پول درست و حسابی به الاهلی بپردازد. در نقطه مقابل استقلال هم فصل گذشته ۲۰۰ هزار دلار بابت رضایت نامه محمد نادری به باشگاه کورتریک بلژیک پرداخت کرد. البته مدیران باشگاه می گفتند خود نادری این پول را از جیبش پرداخته، اما هواداران فوتبال در ایران آن قدر هم« ساده» نیستند و چنین افسانه هایی را باور نمی کنند. بعد با بازیکنی که این قدر سخت و گران به دست آمده بود، قرارداد بسیار ساده و کوتاه مدتی بسته شد که حالا هم منقضی شده و نادری مفت و مجانی راهی لیگ ترکیه شده است. مقایسه این دو مورد به وضوح نشان از کاستی های مدیریتی شدید در فوتبال ایران دارد. تازه یادتان باشد در این باره داریم فوتبال ایران را با امارات مقایسه می کنیم؛ نه یک لیگ حرفه ای و پیشرفته!

نمونه بدتر این شرایط در پرسپولیس قابل مشاهده است. در طول سال های پرافتخار سرخ پوشان، بازیکنان زیادی از این تیم جدا شده و به باشگاه های دیگر پیوستند، اما فقط مبلغ مختصری بابت انتقال مهدی طارمی به الغرافه قطر نصیب سرخ ها شد. بقیه بازیکنان مفت و مجانی رفتند. حتی ستاره جوانی مثل صادق محرمی هم که در پرسپولیس چهره شد و برانکو ادعا می کرد قیمت او در آینده به بالای ۱۰ میلیون یورو خواهد رسید، به شکل رایگان به دیناموزاگرب کرواسی منتقل شد؛ بدون اینکه حتی یک دلار گیر قرمزها بیاید. وحید امیری مفت رفت و برگشت، فرشاد احمدزاده و سروش رفیعی هم همین طور. از ناحیه انتقال علی علیپور، محمدحسین کنعانی زادگان و شجاع خلیل زاده هم یک پاپاسی گیر باشگاه نیامد. در نتیجه تعجبی ندارد که بشار رسن و احمد نوراللهی هم به همین شکل جدا شده باشند.

در دنیای امروز فوتبال مطلقا قابل باور نیست که بهترین ستارگان یک تیم در طول چند سال کوچ کنند و باشگاه هیچ درآمدی از این محل نداشته باشد. اینها« جوک» است. در دنیا به باشگاه هایی که توان درآمدزایی از بازیکنان مهم خود را نداشته باشند، بلند بلند می خندند. به نظر میرسد ریشه اصلی این بحران در فوتبال ایران، عقد قراردادهای کوتاه مدت و اغلب یک ساله با بازیکنان است. اگر هم قرارداد بلندمدت تری بسته شود، بازیکنان بند جدایی رایگان در صورت دریافت پیشنهاد خارجی در آن می گنجانند. وقتی معاهده همکاری تماما به سود بازیکنان پرافاده منعقد می شود و باشگاه خودش را در همان روز اول خلع سلاح می کند، طبیعی است که کسب درآمد از انتقال بازیکنان تبدیل به رویای بزرگ و دست نیافتنی شود.