در همان مقطع بود که با این داور خوش آوازه صحبت کردیم تا صحت و سقم ماجرا را جویا شویم و چون با روحیات او آشنا بودیم از نحوه پاسخ دادنش متوجه شدیم که شرایط اقامت او در استرالیا مهیا شده است.
پاسخ فغانی در ارتباط با خبر مهاجرتش این بود: «اگر اشباع شوم می‌روم.» فغانی شخصیتی دارد که در قبال اخباری که شکل و شمایل شایعه را دارد به تندی برخورد می‌کند اما وقتی با خونسردی پاسخ داد که اگر اشباع شود می‌رود یعنی که تمام کارهای خود را برای مهاجرت انجام داده است. و اما روز گذشته لحظه موعود سر رسید، زمانی که نفر اول داوری ایران با اینکه داور فعال لیگ برتر بود عزم خود را برای رفتن جزم کرد و خداحافظی کرد و رفت اما این خداحافظی با خداحافظی‌هایی نظیر مظفری‌زاده کاملاً فرق می‌کرد.
مظفری‌زاده در بازی دربی و در حالی که دل‌نوشته‌ای را در اختیار رسانه‌ها قرار داده بود از دنیای داوری خداحافظی کرد تا زندگی شخصی خود را در کشور کانادا ادامه دهد اما فغانی با داوری خداحافظی نکرده، سن او نشان می‌دهد که این داور می‌تواند در جام جهانی قطر هم حضور داشته باشد و در بازی‌های آسیایی هم سوت بزند به همین دلیل فغانی قرار است داور پروازی باشد، یعنی در لیست بین‌المللی داوری ایران همچنان نفر اول است و اگر کمیته داوران ایران برای او ابلاغی صادر کند این داور موظف است که برای لیگ برتر هم سوت بزند اما ضلع سوم داوری فغانی همچنان نکته مبهم مهاجرت او است، اینکه این داور می‌تواند در کشور استرالیا سوت بزند؟ پاسخ این سؤال منفی است، چرا که قضاوت فغانی در کشور استرالیا یعنی حذف او از قضاوت در ایران و لیست بین‌المللی، چون که این داور قرار است از طریق فدراسیون ایران باز هم به فیفا برای جام جهانی معرفی شود نه از کشور استرالیا، ضمن اینکه رقبای این داور برای قضاوت در ایران اگر شرایط او را ارزیابی کنند و فقدان قضاوت این داور در ایران را ببینند، به طور حتم مدعی حذف او از لیست بین‌المللی خواهند شد و این می‌تواند پایه‌های داوری فغانی را متزلزل کند.
از طرفی هم کشور استرالیا فعلاً تقاضایی برای قضاوت او در این کشور نداشته است. شواهد امر نشان می‌دهد که داور سرشناس ایرانی که اخبارش هر چند وقت یک بار به سر خط خبرها مبدل می‌شود، برای از دست ندادن موقعیت خود بعید است که در کشور استرالیا سوت بزند اما آنچه با پرواز فغانی به سمت استرالیا بازهم خودش را نشان داد و با کمرنگ شدن قضاوت‌های او در ایران بیشتر خودش را نشان می‌دهد این است که خشکسالی در داوری ایران به زودی لیگ برتر را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
وقتی مدیران در این بخش کمترین دور‌نگار را داشته‌اند، باید لژیونر شدن فغانی‌ها نگرانی اول و آخر مسئولان فدراسیون باشد. زمانی نفراول و دوم لیست بین‌المللی داوری ایران، مسعود مرادی و محسن ترکی بودند که با فاصله میلیمتری رقابت سرسختی برای رسیدن به سکوی اولی داشتند اما امروز فاصله فغانی به عنوان نفر اول لیست و موعود بنیادی‌فر به عنوان نفر دوم فرسنگ‌ها است و همین فاصله باید شروع ترس بزرگی باشد برای جامعه‌ای که مسئولانش انگار به خواب رفته‌اند.
ترس از مهاجرت فغانی خیلی زودتر از اینها باید به سراغ افرادی می‌آمد که برای توجیه بی‌تدبیری خود مهاجرت را حق طبیعی فغانی می‌دانند. تا اینجای کار، جامعه داوری منهای نفراول خود باید روزهای سختی را برنامه‌ریزی کند، پروازی پر از ابهام و پر از دلهره بابت سقوط نسلی که در حال انقراض است
مهدیه دریابیگی
- 17
- 4
