در بازیهای خارج از خانه، زدن گل زودهنگام بهترین اتفاق ممکن است. گلی که علیپور در همان اول بازی روی پاس عالی مهدی ترابی زد، هم خودش را از بحران نجات داد و هم باعث شد پرسپولیس با خیال آسوده بازی را ادامه دهد.
بازی با شاهین بوشهر در این مقطع، بزرگترین هدیه به گابریل کالدرون بود تا فاصله تیمش با بالانشینهای جدول را کمتر کند. کالدرونی که بالاخره از لجاجت دست برداشت و جونیور براندائو را از ترکیب اصلی بیرون گذاشت. در غیاب جونیور، پرسپولیس با سیستم ۱-۳-۲-۴ در حالی به زمین رفت که علیپور مهاجم نوک قرمزها بود و یک خط عقبتر از طرف مهدی ترابی، وحید امیری و امید عالیشاه حمایت میشد.
محسن ربیعخواه بازیکنی بود که در دوره برانکو به کار گرفته میشد و حتی قهرمانیهای پیاپی پرسپولیس هم مانع از آن نمیشد که پرسپولیسیها بابت استفاده از ربیعخواه به برانکو اعتراض نکنند. حالا که برانکو رفته و باز هم ربیعخواه به ترکیب اصلی میرسد، انگار باید به تفاوتهای آشکار نگاه هواداری و نگاه مربیان توجه کرد. ربیعخواه شاید روی سکوها محبوبیتی نداشته باشد اما لااقل مربیان مثل هواداران فکر نمیکنند.
تا همین چند ماه پیش تصور اینکه زوج مرکز دفاع پرسپولیس، مدافعانی غیر از سیدجلال حسینی و شجاع خلیلزاده باشند، غیرممکن بود اما در این بازی، نه خبری از سیدجلال بود و نه شجاع. زوج کنعانیزادگان - انصاری در این بازی آنقدر دچار چالش نشد که بخواهیم درباره آن قضاوتی داشته باشیم.
روزهای تلخ فرشاد احمدزاده همچنان ادامه دارد. هافبکی که روزگاری یکی از پسران کلیدی برانکو بود حالا بهعنوان سومین تعویضی در یک بازی شبه تدارکاتی وارد زمین میشود و عجیب اینکه قبل از سوت پایان با کارت قرمز روبهرو میشود. آیا فرشاد احمدزاده فصل را با پرسپولیس تمام میکند؟
این اولین بازی پخش زنده شاهین بوشهر بود. شاهین قعرنشینی که با این وضعیت و نمایش اسفباری که در خط دفاعی دارد، کار بسیار سختی برای بقا در لیگ برتر دارد. آنچه در این بازی دیدیم، مجموعه اشتباهات مدافعانی بود که انگار برای اولینبار بود رنگ لیگ برتر را میبینند.
اوج گیری در دوران گذار
پرسپولیس در نقطه شروع
پرسپولیس در بوشهر همان اتفاقی بود که هفتهها بود منتظرش بودیم. هفتههایی که از تنها به این فصل و ۷ هفته سپری شده محدود نمیشد و تقریباً تمام نیم فصل دوم فصل گذشته را نیز در بر میگیرد.
تیمی که اگرچه در پایان فصل در یک اتفاق تاریخی دبل کرد و قهرمان بلامنازع لیگ و جام حذفی شد اما بعد از نیم فصل و باز شدن پنجره نقل و انتقالات بعد از دو تایم بسته و حضور ستارههای نونوار، ناگهان از ریتم افتاد و بدل به تیم دیگری شد.
تیمی با بردهای اقتصادی و حداقلی و بازیهای مقتصدانه و رژیمی هرگز نتوانست هوادارانش را اقناع کند.
تیمی که قبل از باز شدن پنجرهها، با حداقل بازیکن نمایشی باطراوت و جذاب را ارائه میدادند، ناگهان به ورطه محافظه کاری غلتید و به همان سبکی اقتدا کرد که سالیان گذشته از برانکو ایوانکوویچ میشناختیم.
تیم محافظهکار و مقتصدی که حوصله همه را سر میبرد.
این نقطه ضعف بزرگ البته با جدایی برانکو هم ترمیم نشد.
گابریل کالدرون اگرچه از منظر تفکرات و فلسفه فوتبال با برانکو کاملاً متفاوت است و به فوتبال تهاجمی و پرشور اعتقاد دارد اما حضور نوبرانه او در ایران و غریبگی با اتمسفر فوتبال ایران و ناآشناییاش با مهرهها و بازیکنان سبب شده بود تا پرسپولیس کماکان بر همان مدار سابق حرکت کند.
تیمی که در دوره انتقالی کماکان ملال آور و حوصله سر بر بازی میکرد و هیچ شور و طراوتی نداشت.
در طول این هفتهها هر چند که پرسپولیس کالدرون رگههای از فوتبال متفاوت را ارائه میکرد و میکوشید تا تهاجمی و رو به جلو بازی کند اما این تلاشها معمولاً تنها به چند جرقه کوتاه و زودگذر منتهی میشد و خیلی زود از ریتم میافتاد.
اتفاقی که نشان میداد پرسپولیس تا چه اندازه به تفکرات برانکو خو گرفته و تا رسیدن به ایدهآلهای کالدرون فاصله زیادی دارد.
بازی با شاهین بوشهر همان اتفاقی بود که پرسپولیس فصل جاری بدان نیاز داشت.
یک بازی برتر و تهاجمی با تعداد گل بالا تا دوران انتقالی و تغییر شیفت در پرسپولیس حداقل در ظاهر در هفته هشتم رخ دهد.
اگرچه پرسپولیس تا تثبیت این شرایط و این سبک از بازی مسیری طولانی پیش رو دارد اما این برد برای نقطه شروع امیدوارکننده است.
- 15
- 1