آنچه درباره مذاکرات بی‌فایده مدیران باشگاه استقلال با وکیل آندره‌آ استراماچونی می‌شنویم و آنچه سرمربی سابق استقلال آن را مذاکرات دروغین می‌نامد، نمایی از مدیریت و باشگاه‌داری و مواجهه باشگاه با هواداران است، جریانی که از اعتبار چیزی باقی نمی‌گذارد و اعتماد بین هوادار و باشگاه را به جایی می‌رساند که نگران‌کننده است. این شاید البته رویارویی با واقعیت باشد. باشگاه استقلال هرگز نخواست بحرانش برای ادامه کار با استراماچونی را شفاف با هواداران در میان بگذارد و آن مذاکرات در قطر ۶ روز پس از بسته شدن پرونده از نگاه استراماچونی و ایجنت او، اعتباری نداشت.
اما آنچه نشان می‌دهد استقلال در این جریان تنها نیست و چنین ماجراهایی و روش مواجهه باشگاه‌ها با آنها تکرار می‌شود، این است که مشابه ماجرای استقلال را در پرسپولیس می‌بینیم. تکرار یک مسیر غلط بدتر از انتخاب یک مسیر غلط است.
در میان جدل‌های استراماچونی و کالدرون با دو باشگاه استقلال و پرسپولیس یک وجه مشترک پیدا می‌شود، اینکه هر دو مربی فارغ از مسائل مالی خواستار تغییراتی در باشگاه‌ها شده‌اند. اگر این اخبار صحت دارد که استراماچونی و کالدرون دیگر گرایشی به همکاری با بخشی از مسئولان باشگاه نداشتند، فقط نمی‌توان رفتار آن مربیان را غیرحرفه‌ای و مداخله در امور باشگاه دانست. در باشگاه‌ها و در روابط مدیران چه می‌گذرد که مربیان برای ادامه همکاری چنین شرط‌هایی تعیین می‌کنند و مسیر موفق را فقط بدون حضور چهره‌های مهمی در باشگاه‌ها تشخیص می‌دهند؟
اگرچه چنین شرط‌هایی شاید در ساختار یک باشگاه حرفه‌ای عجیب باشد که سرمربی بخواهد مدیر تیم را تغییر دهد اما واکنش‌های مشترک مربیان استقلال و پرسپولیس نشان می‌دهد که جریان داخلی باشگاه‌ها چه موانعی برای فعالیت حرفه‌ای مربیان می‌سازد. واکنش علی فتح‌الله‌زاده در روزی که شرط استراماچونی درباره حضور نداشتن فتح‌الله‌زاده در استقلال را شنیدیم، این بود که می‌خواست با پست در اینستاگرام هوادار را تحت تأثیر قرار دهد. او گفت که حاضر است برای بازگشت استراماچونی باشگاه را ترک کند. افشین پیروانی، مدیر تیم پرسپولیس نیز رفتار فتح‌الله‌زاده را در مقابل شرط گابریل کالدرون تکرار کرد و گفت که حاضر است از پرسپولیس برود تا کالدرون برگردد اما همه می‌دانیم که آنها برای رضایت هواداران چنین شرطی را پذیرفتند، در حالی‌که اگر مشغول یک فعالیت شفاف و مؤثر و حرفه‌ای در باشگاه بودند، دلیلی نداشت این واکنش را مقابل تعیین شرط از سوی سرمربی داشته باشند.
باشگاه‌ها دچار بحران‌های داخلی هستند و فارغ از مشکلات مالی، روابطی بر باشگاه‌ها حاکم است که هر مربی حرفه‌ای آن را مانع پیشرفت می‌بیند.
فرشاد کاس‌نژاد
- 11
- 5
