بررسی تاثیر تصمیم AFC بر فوتبال باشگاهی ایران

نوزدهمین دوره لیگ برتر باشگاه‌های کشور در حالی در جریان است که از آغاز این رقابت‌ها تا همین امروز، فراز و فرودهای حیرت‌انگیزی را در آن شاهد بوده‌ایم و پیش‌بینی می‌شود این شرایط تا پایان بازی‌ها هم ادامه داشته باشد. در واقع به دلایل مختلف می‌توان از لیگ نوزدهم به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین فصول باشگاهی دو دهه اخیر فوتبال کشور یاد کرد و البته امیدوار بود این همه شگفتی و غافلگیری، بالاخره در یک نقطه به پایان برسد.

شروع با تاخیر مبهم

مسابقات این فصل از همان ابتدا با شرایطی عجیب همراه شد؛ به این ترتیب که بازی‌ها با تاخیری تقریبا دو ماهه نسبت به زمان مقرر استارت خورد. در آن زمان دلایل مبهمی برای این تاخیر عنوان شد، اما هنوز هیچ‌کس نفهمیده واقعا چرا آن اتفاق رخ داد. گفته می‌شد مسوولان فدراسیون به دنبال انجام کارهایی مثل شماره‌دار کردن صندلی‌ها یا فراهم کردن زیرساخت لازم برای استفاده از کمک‌داور ویدئویی هستند، اما هیچ‌کدام از این اتفاقات رخ نداد. به هر تقدیر همان تاخیر غیرموجه باعث شد در فصلی که نه جام‌جهانی داشتیم و نه جام ملت‌ها، یک فشردگی عجیب و غیرضروری بر تقویم حاکم شود. شدت این فشردگی طوری بود که مثلا سازمان لیگ اصرار داشت بازی تیم‌های فولاد و استقلال بدون ملی‌پوشان امید برگزار شود و پس از لغو این دیدار، حالا جاگذاری مجدد آن در تقویم به یک معضل بزرگ تبدیل شده است.

اتفاقات جانبی

اتفاقات جانبی و غیرقابل پیش‌بینی همیشه تهدیدی برای برگزاری منظم مسابقات لیگ بوده، اما امسال که ما خیلی دیر شروع کردیم، این حوادث هم بیشتر از هر زمان دیگری رخ داد. امسال چندین مسابقه لیگ برتر به خاطر آلودگی هوا یا سایر حوادث اجتماعی لغو شد و به تعویق افتاد؛ اتفاقی که در آشفتگی مسابقات لیگ نوزدهم تاثیر مضاعف داشت.

جدایی مربیان خارجی

ورشکستگی مالی فوتبال ایران واقعیتی عیان است؛ روشن‌تر از آنچه نیاز به بازگویی یا شرح و تفصیل داشته باشد. با وجود این باور آنکه سرمربیان موفق پرسپولیس و استقلال به خاطر این بحران درست در بحبوحه مسابقات قراردادشان را فسخ کنند و از کشور خارج شوند هم آسان نیست. این اتفاق اما رخ داد و آندرا استراماچونی و گابریل کالدرون، درست وقتی تیم‌شان برای اولین بار در طول فصل به صدر جدول رسید به بهانه عدم دریافت مطالبات‌شان رفتند و دیگر برنگشتند. البته مساله استراماچونی بیشتر مالی بود و در مورد کالدرون، عدم اراده جدی باشگاه هم حس می‌شد، اما به هر حال این در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی‌کند.

فوتبال ایران هر روز در حال فقیرتر شدن است و این مساله تبعات خاص خودش را به دنبال خواهد آورد. استقلال بعد از تجربه همکاری با شفر و استراماچونی به فرهاد مجیدی رسید و پرسپولیس هم پس از نزدیک به پنج سال تجربه دوران بسیار خوشایند با برانکو و کالدرون، بار دیگر دست مربیان داخلی افتاد.

و حالا داستان محرومیت

در حال حاضر هم یک گره جدید به مسابقات لیگ نوزدهم خورده است. حتما می‌دانید که کنفدراسیون فوتبال آسیا تصمیم گرفته میزبانی تیم‌های ایرانی در فصل جدید لیگ قهرمانان را سلب کند. در مورد کم و کیف این تصمیم هنوز اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما باشگاه‌های ایرانی همراه با فدراسیون فوتبال تهدید کرده‌اند که اگر این تصمیم نهایی و اجرایی شود، از حضور در مسابقات کنار خواهند کشید. قرار است به‌زودی (احتمالا ظرف امروز یا فردا) کنفدراسیون نظرش را در مورد تصمیم و تهدید باشگاه‌های ایرانی اعلام کند.

امیدواریم AFC برای تغییر حکمش متقاعد شده باشد. اگر این اتفاق رخ بدهد، باید تاریخ جدید برای مسابقات پلی‌آف بین استقلال با الکویت و نیز شهرخودرو با الرفاع بحرین اعلام شود. پیش‌تر قرار بود این دو مسابقه روز یکم بهمن برگزار شود که ماجراهای اخیر آن را به تعویق انداخت. در این صورت سازمان لیگ یک گرفتاری جدید، اما جزئی پیدا خواهد کرد و باید دو پلی‌آف مورد نظر را یک بار دیگر در تقویم فشرده زمستان جا بدهد. با وجود این اگر AFC تصمیمش را عوض نکند و ما محروم از میزبانی باقی بمانیم، دو سناریوی بسیار بدتر پیش می‌آید؛ اول اینکه تیم‌های ما در زمین بی‌طرف میزبانی می‌کنند که این مساله عملا امکان برگزاری هر چهار روز یک بازی را از بین می‌برد.

اتکای برنامه‌نویس به این بوده که مثلا اگر پرسپولیس با الدوحیل در تهران بازی دارد، چهار روز بعدش بتواند یک بازی لیگی انجام بدهد، اما اگر میزبانی پرسپولیس به عمان برود، زمان رفت و برگشت تیم را هم باید محاسبه کرد. حالت دوم هم این است که ما طبق اعلام قبلی از حضور در مسابقات انصراف می‌دهیم و محرومیت احتمالی چند ساله را به جان می‌خریم. در این صورت تقویم آزاد می‌شود، اما دیگر تلاش برای کسب عناوین دومی، سومی، چهارمی و سهمیه آسیا به‌طور کامل بی‌معنا خواهد شد و این یک لطمه جدید به لیگ برتر است.