کمرنگ شدن نقش مدیرعامل در باشگاه استقلال 

استقلال در شرایطی امروز چهارمین بازی خود در لیگ برتر را برگزار می کند که هم چنان مدیرعاملش به صورت رسمی از سوی تصمیم گیران این باشگاه معرفی نشده است. در صورتیکه همه مسوولیت های مالی باشگاه استقلال بر دوش مدیرعامل بود انتخاب نشدن مسوول این پست مهم تا کنون به معضلی بزرگ تبدیل می گردید ولی حقیقت این است که در سال های اخیر عملاً نقش مدیرعامل در باشگاه استقلال بسیار کمرنگ شده و حتی می شود مدعی شد مدیران عامل باشگاه استقلال در ظاهر این عنوان را یدک می کشند و تصمیم گیری های بزرگ در نقطه دیگری به انجام می رسد.

مؤید این ادعا اختلاف هایی بود که بعد از برکناری احمد سعادتمند از سمت خود در باشگاه استقلال هویدا شد. در آن برهه که سعادتمند از سمت خود کناره گیری کرد هیچ یک از اعضای هیأت مدیره باشگاه استقلال پشت این مدیر نایستادند و حتی با انتشار بیانیه ای تند علیه مدیرعامل خود فتح باب جدیدی را در مناسبات میان اعضای هیأت مدیره و مدیرعامل باز کردند که آن واکنش ها نشان داد اساساً هیچ هماهنگی و ارتباط مناسبی میان مدیریت باشگاه استقلال و اعضای هیأت مدیره وجود ندارد و هر دو طرف در نقطه تضاد و تقابل با یکدیگر قرار گرفته اند.

در سال های دور تر ولی مدیرعامل باشگاه استقلال بود که تمام تصمیم ها را اتخاذ میکرد و حتی اگر برخی اعضای هیأت مدیره در راستای درآمدزایی نیز اقدامی انجام می دادند ولی مدیریت بود که برای بودجه باشگاه تعیین تکلیف می کرد. استقلال اما به وضعی دچار شده که در عمل مدیرعاملش به عنصری بیکار بدل گردیده و مشخص نیست چه حدود وظایفی دارد. شاید حیطه اختیارات احمد مددی به امضای برخی مصوبات و تصمیم ها ختم شود اما واقعیت این است که عملاً او زیر سایه افرادی همچون خلیل زاده، عبدیان و حتی حجت نظری قرار دارد و انگار این افراد دست بازتری در اتخاذ برخی تصمیم گیری ها دارند.

در تأیید این ادعا باید به شیوه عقد قرارداد با محمد نادری اشاره داشت که عملاً احمد مددی بعنوان سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال در این ماجرا نقشی ایفا نکرد و این عبدیان بود که با کشاندن نادری به دفتر کارش در قزوین نقش اصلی را در جذب این بازیکن ایفا کرد. هرچند که به طور کلی جذب بازیکن سابق پرسپولیس تصمیمی هواداری بود و استقلال نیازی به تعدد بازیکن در پست دفاع- هافبک چپ نداشت اما اقدام عضو هیأت مدیره استقلال کاملاً روشن کرد که در این باشگاه حقی برای مدیریت قائل نیستند و دیگر اعضا حدود اختیارات بیشتری دارند و حتی میتوانند در جذب بازیکنان خودسرانه با سرمربی هماهنگ کرده و در راستای عقد قرارداد اقدام کنند.

اسماعیل خلیل زاده نیز در همه این ایام نقش پررنگ تری در قیاس با احمد مددی داشته و عملاً این مدیر را که منصوب وزارت ورزش و جوانان است در سایه شخصیتی حقوقی خود قرار داده است. خلیل زاده گاه با مصاحبه هایی در هیبت یک مدیرعامل در رسانه های مکتوب ظاهر می شود و گاه به برنامه های تلویزیونی می رود و با سینه ای ستبر- همچون مدیران عامل- به جنگ لفظی با احمد سعادتمند، مدیرعامل سابق می پردازد. این رفتارها نشان می دهد خلیل زاده به دلیل مبالغی که هزینه باشگاه استقلال کرده خود را در بسیاری از موارد محق می داند و عمیقاً بر این باور است که باید در خصوص برخی مسائل حتی جلوتر از مدیرعامل اظهارنظر کند. حتی حجت نظری نیز با قاطعیت بیشتر در قیاس با احمد مددی در رسانه ها ظاهر می شود که این نشأت گرفته از محدود شدن اختیارات سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال است.

البته باشگاه استقلال به چنین شرایطی عادت دارد. از یاد نمی بریم وقتی استراماچونی از این تیم برکنار شد باشگاه ماه ها بدون مدیرعامل به حال خود رها شد و این اعضای هیأت مدیره بخصوص خلیل زاده بودند که در پس پرده سیاست های باشگاه استقلال را تبیین می کردند اما این وضعیت تا زمانی برای استقلال دردسرساز نخواهد شد که این باشگاه روی نوار کامیابی قدم بردارد. تردیدی نیست به مجرد آنکه شکست دیگری نصیب استقلال شود انتقادها به نامشخص بودن مدیرعامل، باشگاه را تحت الشعاع خود قرار دهد. به هرحال بد نیست که یک بار برای همیشه روشن شود تصمیم گیران در باشگاه استقلال آیا به انتخاب مدیرعامل برای این باشگاه مردمی احترام قائل هستند یا ترجیح می دهند باشگاه با همین وضعیت به کار خود ادامه دهد و اشخاص دیگر در پس پرده سیاست ها را بنویسند و در نقش تصمیم ساز ظاهر شوند. عجیب است که چرا وزارت ورزش از همین افراد بعنوان مدیرعامل استفاده نمی کند و برای مثال خلیل زاده را که به نوعی از بعد مالی رل اول را بازی می کند، مدیرعامل قطعی این باشگاه معرفی نمی کند؟!