همه اما و اگرهای صعود آرژانتین به جام جهانی

به گزارش ورزش سه، بازی به بازی تنش و ترس برای هواداران آرژانتین بیشتر می شود و حالا تساوی برابر پرو که باعث شد چهارمین دیدار متوالی نیز بدون برد سپری شود، موجب شده تا در یک سو طرفداران آلبی سلسته با ماشین حساب و در سوی دیگر متخصصان قلب و عروق قرار گیرند!

در ادامه به بررسی شرایط آرژانتین، احتمالات پیش رو و دلایل این ناکامی خواهیم پرداخت؛

شرایط آرژانتین قبل و بعد از بازی با پرو چه تغییری کرد؟

گل های دقایق پایانی بازی های دیدارهای بامداد جمعه باعث شد کار این تیم هم آسان تر و هم پیچیده تر شود. با پیروزی احتمالی کلمبیا برابر پاراگوئه، دیگر سرنوشت آرژانتین در دستان خودش نبود و حتی شاید پیروزی در دیدار پایانی نیز برای صعود کافی نبود؛ اما از طرفی می شد تصور کرد شاگردان سامپائولی با نتیجه گرفتن در ۲ دیدار پایانی صعود خود به روسیه را قطعی کنند.

اما با پیروزی غیرمنتظره دقایق پایانی پاراگوئه برابر کلمبیا، حالا دیگر ممکن است پیروزی در دیدار پایانی کافی باشد؛ اما تساوی ممکن است منجر به حذف آلبی سلسته شود.

اما بازی پایانی برابر اکوادور خواهد بود. علیرغم به میدان رفتن در ارتفاع ۲۸۰۰ متر بالاتر از دریا آن هم در شرایطی که آرژانتین در ۱۷ بازی ۳ سرمربی روی نیمکت داشته و تنها ۱۶ گل زده، آنها هنوز هم سرنوشتشان در دستان خودشان است که شاید این شرایط کمی از لیاقت تیم فعلی آرژانتین نیز بیشتر باشد.

در دیدار برابر پرو، محل سنتی برگزاری بازی ها از استادیوم ریورپلاته به ورزشگاه بوکاجونیورز تغییر پیدا کرد. ایده اینگونه بود که علیرغم بزرگ تر بودن استادیوم قبلی، در ورزشگاه بوکاجونیوز حمایت شدیدتر و بیشتری از تیم وجود دارد.

اما در برخی اوقات شرایط برعکس می شود و همین اتفاق باعث ایجاد فشار عصبی روی بازیکنان آلبی سلسته شد.

مهم ترین مشکل آلبی سلسته چیست؟

شاید ریشه نتایج عجیب این تیم را باید در ضعف مفرط خط حمله این تیم علیرغم وجود ستارگانی بزرگ جستجو کرد.

آرژانتین تنها ۱۶ گل در ۱۷ بازی خود به ثمر رسانده که دومین آمار ضعیف در بین ۱۰ تیم است و تنها بولیوی از آنها کمتر موفق به گلزنی شده است.

لیونل مسی تنها ۴ بار موفق به گلزنی شده و آگوئرو نیز هرگز توفیقی نداشته است. ایگواین از بازی رفت برابر پرو در باز کردن دروازه حریفان ناکام بود و بازگشت ایکاردی نیز تغییری ایجاد نکرده است.

علت این فقدان گلزنی در این تیم پر ستاره چیست؟

سامپائولی نیز از اولین دیداری که روی نیمکت نشست نشان داد که علاقمند به دعوت از بازیکنانی با ویژگی اصلی سرعت است. در بازی مقابل پرو در خط حمله، سرمربی از مسی و دیبالا بدون برگزاری تمرین مشترکی در ترکیب استفاده کرد و ایکاردی نیز که در استادیوم محل تولدش بازی می کرد جایگزین بندتو شده بود.

با توجه به استفاده از سیستم ۱-۳-۲-۴، سامپائولی از ایده استفاده از بازیکنان برعکس بهره برد یعنی دی ماریای چپ پا را در منطقه راست و آلخاندو گومز راست پا را در جناح چپ گمارد.

لیونل مسی نیز بارها ثابت کرده که برای درخشش به ساختاری قوی نیاز دارد و هنوز مشخص نیست چرا ۳ سرمربی ترکیب بهتری برای خط حمله آرژانتین استفاده نمی کنند.

پرو نیز از همان ابتدا نشان داد تمایلی به ریسک کردن ندارد و کسب یک تساوی برای آنها از این بازی کافی است.

اما نکته مهم ترکیب تیم مهمان استفاده از سرجیو پنا در خط میانی بود که ساختار دفاعی را در دست داشت و ارتباط میان اور بانگا و لیونل مسی را به خوبی قطع کرد.

نقش نیمکت در این ناکامی چه بود؟

تاتا مارتینو بعد از کسب ۱۱ امتیاز از ۶ دیدار شغل خود را از دست داد و بعد از او ادگاردو بائوسا نیز تنها بعد از انجام ۸ بازی جای خود را به سامپائولی داد.

اگرچه تصور می شد حضور سرمربی سابق سویا تحولی بزرگ ایجاد کند؛ اما سامپائولی نیز با رویکرد هجومی تنها ۳ تساوی به دست آورده و شاید همانطور که مسی در گذشته تاکید کرد، ضعف ساختار فدراسیون در برنامه ریزی و ارتباطات بزرگ ترین مشکل فعلی این تیم باشد.

آرژانتین برای صعود باید چه کاری انجام دهد؟

شرایط برای آنها دشوار است؛ اما یک پیروزی برابر اکوادوری که شانسی ندارد؛ جایگاه آنها در بین ۵ تیم و حداقل حضور در مرحله پلی آف را قطعی می کند.

اما ایجاد آرامش در اردوی تیم سامپائولی کار آسانی نیست و کابوس حذف برای اولین بار از سال ۱۹۷۰ به شدت آنها را آزار می دهد.