دو حربه نوسان‌گیران دلار

در چهارمین روز هفته، سکه تمام بهار آزادی از کانال ۴ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان پایین‌تر رفت و هم زمان در بازار ارز دلار نه تنها نتوانست به مرز ۱۴ هزار تومانی نزدیک‌تر شود؛ بلکه در مقطعی از محدوده ۱۳ هزار و ۶۰۰ تومانی نیز پایین‌تر رفت. روز سه‌شنبه، دلار در شرایطی معاملات خود را در محدوده ۱۳ هزار و ۶۰۰ تومان آغاز کرد که برخی فعالان انتظار داشتند به واسطه تروریستی شناخته شدن سپاه ازسوی آمریکا این ارز با نوسانات قیمتی مواجه شود؛ با این حال، به نظر می‌رسد بازار در همان هفته گذشته این خبر را پیشخور کرده بود و دیگر توجه چندانی به آن نشان نداد.

محدود بودن تقاضا در بازار روز چهارم هفته در نهایت موجب شد که قیمت رشد خاصی را تجربه نکند و ساعت ۴ بعدازظهر روی عدد ۱۳ هزار و ۶۴۰ تومان به کار خود پایان دهد، این قیمت ۱۵۰ تومان کمتر از روز دوشنبه بود؛ روزی که دلار در آن ۴۰ تومان افزایش قیمت را به ثبت رسانده بود.

به گفته برخی از بازیگران با تجربه بازار، زمانی که تقاضای چندانی در بازار وجود ندارد، نوسان‌گیران از دو حربه برای ایجاد تغییرات قیمتی به نفع خود استفاده می‌کنند. به باور آنها، نوسان‌گیران زمانی که بازارساز عرضه خود را افزایش می‌دهد، به یکباره سعی می‌کنند خود نیز در موقعیت فروش قرار بگیرند و با بازارساز همسو رفتار کنند. البته شرط این همسویی آن است که تقاضای نقدی چندانی در بازار وجود نداشته باشد. نوسان‌گیران با اضافه شدن به سمت عرضه به‌خصوص در سمت معاملات فردایی که خرید و فروش اسکناس نقدی صورت نمی‌گیرد، سعی می‌کنند قیمت را به سطوح پایین‌تر ببرند و از آنجا یک بار دیگر خریدهای واقعی یا فردایی را کلید بزنند.

در این روش، آنها از یکسو به‌طور مستقیم با بازارساز مواجه نمی‌شوند و ازسوی دیگر به جای تاکید بر سطوح قیمتی بیشتر بر دامنه‌های نوسانی توجه می‌کنند. حربه دوم نوسان‌گیری دلالان در روزهایی که تقاضای بازار کم است، استفاده از اخبار برای ایجاد جوهای نوسانی موقت در بازار است. البته نوسان‌گیران بیشتر این شیوه را پس از پایان کار صرافی‌های بانکی به کار می‌بندند و نوسان ایجاد شده نیز بیشتر از یک ساعت به طول نمی‌انجامد.

اگر نوسان‌گیران امید داشته باشند که جوسازی انتهای روز آنها تاثیر زیادی بر بازار داشته باشد، معمولا تا آغاز معاملات در روز بعد صبر می‌کنند تا واکنش سایر معامله‌گران را حدس بزنند و براساس آن، رفتار خود را ادامه یا تغییر می‌دهند.  

در مقابل، در روزهایی که تقاضای نقدی نسبتا مناسبی در بازار وجود داشته باشد، نوسان‌گیران پی‌در‌پی سعی می‌کنند سقف قیمتی را در معاملات فردایی بالاتر ببرند و از این طریق قیمت نقدی بازار را نیز تحت تاثیر قرار دهند.

هدف آنها از این رفتار آن است که با افزایش فاصله قیمتی خود با بازارساز زمینه‌ساز ورود تقاضای آربیتراژی شوند. در شرایطی که تقاضای زیادی در بازار نیست، فاصله بین قیمت‌های بازار آزاد و صرافی‌های بانکی به ندرت به بالای ۲۰۰ تومان می‌رسد. دیروز نیز این فاصله حدود ۱۰۰ تومان بود؛ درحالی‌که قیمت دلار بر تابلوی صرافی‌های بانکی ۱۳ هزار و ۵۵۰ تومان بود، در بازار آزاد خرید و فروش دلار در میانه کانال ۱۳ هزار و ۶۰۰ تومان صورت می‌گرفت.

هم جهت با کاهش قیمت دلار، دیروز سکه تمام بهار آزادی نیز توان افزایشی خاصی نداشت و بیشتر در مسیر کاهشی حرکت کرد. حدود ساعت ۴ بعدازظهر، فلز گرانبهای داخلی روی عدد ۴ میلیون و ۷۲۰ هزار تومان قرار گرفت که نشان دهنده کاهش ۱۳۰ هزار تومانی نسبت به روز سوم هفته بود. در کنار افت دلار، یکی دیگر از عواملی که قیمت سکه تمام را تحت‌فشار قرار داده است، نزول بهای اونس در بازارهای جهانی به محدوده هزار و ۲۸۰ دلار بود.  به گفته برخی فعالان، پس از ساعت ۴ بعدازظهر سکه و دلار افت بیشتری را نیز تجربه کردند.