کلبه کاشفان قطب شمال

در سال ۱۸۹۹، وقتی کاشف مشهور قطب شمال «رابرت پری» به جزیره الزمیر در کانادا رسید ویرانه‌های کلبه‌ای را یافت که قبلا توسط سایر کاشفان قطب شمال در ساحل شمال شرقی این جزیره برپا شده بود. این کلبه یک ساختمان سه اتاقه بود که با تخته‌های بلند چوبی ساخته و با کاغذ قیراندود پوشانده شده بود، اما گرم نگه داشتن چنین ساختمان هایی در زمستان یخبندان قطبی بسیار دشوار است.

از نظر پری این کلبه کاملا غیرقابل سکونت بود، بنابراین آن را تخریب کرد و چند کلبه کوچکتر به جای آن‌ ساخت. در سی سال بعد، کلبه‌های پری که فورت کانگر نام داشتند نقش مهمی در اکتشاف‌های مهم قطب شمال بازی کردند.

فورت کانگر اصلی در سال ۱۸۸۱ توسط کاشفان یک سفر اکتشافی به رهبری آدلفوس گریلی ساخته شد. خدمه در ۱۱ آگوست ۱۸۸۱ با غذا و سوخت کافی برای یک سال روی این جزیره فرود آمدند. آن‌ها یک خانه بزرگ با استفاده از بخش‌های پیش ساخته ساختند و نام آن را به افتخار سناتور آمریکایی عمر کانگر که این سفر اکتشافی را حمایت کرده بود فورت کانگر نهادند. در دو سال بعد، بیست و پنج نفر، شامل افسران و اینویت‌ها در فورت کانگر به زندگی، تحقیق و مشاهدات علمی پرداختند.

آب و هوا آنقدر خوب بود که دو نفر از خدمه به رکورد جدیدی در دورترین نقطه شمالی در ساحل شمالی گرینلند دست یافتند. اما گرمای عجیب تابستان آن سال، آن‌ها را فریب داد و باعث شد شرایط سخت قطب شمال را فراموش کنند و مشکلاتی که سفرهای اکتشافی نجات آن‌ها در رسیدن به جزیره در سال‌های بعد با آن مواجه می شد را فراموش کنند. قرار بود یک کشتی تدارکات جدید سال آینده به آنها برسد، اما آب و هوا و یخ باعث شد برگردد.

کشتی دوم که در سال ۱۸۸۳ فرستاده شد هم نتوانست به آن‌ها برسد. تا وقتی کشتی نجات سوم درسال ۱۸۸۴ به فورت کانگر برسد، تنها هفت نفر از بیست و پنج نفر اصلی زنده بودند. بقیه به دلیل گرسنگی، هیپوترمی یا غرق شدن جان خود را از دست داده بودند و یک نفر هم به دلیل چند بار دزدیدن جیره غذایی با گلوله کشته شد.

وقتی رابرت پری ۱۵ سال بعد به فورت کانگر رسید، کلبه را در وضع بدی پیدا کرد. گروه پری ابتدا به مدت یک سال و نیم در خانه سابق گریلی زندگی کردند، اما وقتی کشتی آذوقه آن‌ها نتوانست به فورت کانگر برسد، پری طرح اضطراری خود را برای پناه دادن به گروه در کلبه‌های کوچکتر شروع کرد و با استفاده از تخته‌های خانه گریلی و سایر قطعات چوبی آن‌ها را ساخت.

پری که با روش‌های ساخت اینویت‌ها آشنا بود، سه کلبه کوچکتر ساخت که بخشی از آن‌ها در زمین دفن بودند و با تونل به هم راه داشتند. برخلاف خانه گریلی که در زمستان بسیار سرد بود، پری از شش لایه حفاظتی شامل کاغذ قیراندود، دیوار چوبی دولایه با گل و شن و انواع مختلف کاغذ و پنبه نسوز استفاده کرد که در خانه گریلی پیدا کرده بود.

پری دوبار به فورت کانگر برگشت، یک بار در سال ۱۹۰۵ و بار دیگر در سال ۱۹۰۸. سایر کاشفان از جمله ادوارد شاکلتون هم از سال ۱۹۱۵ تا ۱۹۳۵ از فورت کانگر استفاده کردند. فورت کانگر هنوز هم وجود دارد اگرچه در حال تخریب است. برای به رسمیت شناختن اهمیت این کلبه، کلبه‌های پری جزء ساختمان‌های میراث فدرال اعلام شدند.