موزه‌ای برای نمایش آینده

چارچوب این موزه، که متشکل از ۲۴۰۰ عضو فولادی است که همدیگر را به‌ صورت مورب قطع کرده اند، در نوامبر سال ۲۰۱۸ تکمیل شد و اکنون پنل‌های نمای ساختمان در حال نصب هستند. این موزه قرار است تا پایان سال جاری میلادی بازگشایی و به‌موقع برای نمایشگاه جهانی که از ۲۰‌ اکتبر سال ۲۰۲۰ در دبی برگزاری خواهد شد، آماده شود.

در جهانِ معماری شمایلِ آینده‌نگر موزه یک هلالیِ (توروس) توخالی است، اما تشبیه آن به یک هولا هوپِ غول‌پیکر مرجع در دسترس‌تری است. لَث کارلسون، مدیر اجرایی موزه آینده، آن را به یک چشم تشبیه می‌کند. «ما با توصیف شکل این بنا برای مردمی که آن را ندیده‌اند مشکل داریم. هیچ شکل دیگری که دقیقاً معادل این بنا باشد وجود ندارد.»

شرکت معماریِ محلی کیلا دیزاین در سال ۲۰۱۵ این طرح را ارائه داد که برنده شد. به گفته معمار این بنا، بخشِ سختِ این ساختار دانشی که اکنون داریم را بازنمایی می‌کند. آن بخشی که توخالی است آن چیزی است که ما هنوز نمی‌دانیم – به‌عبارت دیگر، آینده است.

تنها شکل ظاهری این بنا نیست که آن را در میان صد‌ها بنای دیگر شاخص کرده است. به‌موازاتی که هر کدام از پنل‌های نمای بنا در جای خود نصب می‌شوند، متوجه می‌شویم که نمای این ساختمان ۷۸‌متری یک خطاطی عربی را به نمایش خواهد گذاشت.

مدیران موزه هنوز فاش نکرده‌اند که این کلمات چه معنایی دارد، اما مشخص شده که این کلمات شعری از حاکمِ دبی، شیخ محمد بن رشید المختوم است که همزمان معاون رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر امارات متحده عربی نیز هست.

خطوط منحنی پنجره‌های موزه هستند که در طول روز نور را به درون این بنای بی‌ستون هدایت می‌کنند و شب‌ها نور از درون بنا تا شعاع ۱۴‌کیلومتری به کمک نورپردازی ال‌ای‌دی ساطع می‌شود.

ظاهر بنا و استفاده از خطاطی به این شکل این بنا را به یکی از پروژه‌های ساختمانی بسیار پیچیده تبدیل کرده است. یکی از مشاوران اصلی این پروژه که یک شرکت مهندسی انگلیسی است، می‌گوید طراحی این بنا بدون طراحی پارامتریک که بر پایه تفکر الگوریتمی است، ناممکن بود.

تقریبا بین ۶۰ تا ۷۰‌درصد از نمای موزه تاکنون تکمیل شده است. به دلیل شکل خاصِ بنا هیچ کدام از پنل‌های نما قالب‌های یکسان ندارند، بنابراین هر کدام از ۱۰۲۴ پنل قالبی منحصر‌به‌فرد دارد. ساخت پنل‌ها آنقدر پرزحمت است که فقط ۶ پنل در روز ساخته می‌شود.

این بنا امیدوار است گواهینامه نقره‌ای لید را دریافت کند. به‌این منظور ساختمان مجهز به راه‌حل‌های پیشرفته کنترل ساختمان، سیستم‌های بازیافت آب و بالابر‌های ریجنریتیو است؛ نیاز‌های انرژیِ بنا از طریق آرایه‌های خورشیدی فتوولتائیک تأمین می‌شود.

بازدیدکنندگان از موزه می‌توانند در حال گشت در این بنا وسائل نقلیه الکتریکی خود را شارژ کنند و تعداد فضا‌های پارکینگ نیز محدود است تا استفاده از وسائل نقلیه عمومی تشویق شود.

موزه استفاده از پلاستیک یکبار‌مصرف را محدود می‌کند و به گفته کارلسون پروتئین‌های جایگزین و گوشت‌های پرورشی در فهرست غذایی رستوران موزه خواهد بود.

نمایشگاه‌های موزه هم بیشتر به موضوعات زیست‌محیطی خواهند پرداخت. یک بخش از موزه فقط به محیط‌زیست، فضا و سلامتی و بهداشت در آینده اختصاص داده خواهد شد. موزه به تأثیر گرم‌شدن زمین بروی اکوسیستم‌های حیاتی و چگونگی حل این مشکل می‌پردازد.

کارلسون می‌گوید: «بیشتر از گجت‌ها، انسان‌ها موضوع داستانِ آینده هستند. ما به چالش‌هایی فکر می‌کنیم که بشر در آینده با آن مواجه خواهد شد و همینطور به راه‌حل‌های خلاقانه‌ای می‌پردازیم که انسان‌ها برای فائق‌آمدن بر این چالش‌ها خواهند داشت.»

تکنولوژی‌های متعدد از جمله واقعیت مجازی و واقعیت افزوده برای مواجه بازدیدکنندگان با آینده و ایجاد تجربه‌ای تئاتری برای آن‌ها استفاده خواهد شد.

موزه آینده امیدوار است سالی بیش از یک‌میلیون بازدیدکننده جذب کند که نیمی از آن‌ها از خارج از امارات خواهند بود.

حتی پیش از بازگشایی به‌نظر می‌رسد موزه آینده دبی خودش نمایشی از طراحی ساختمان به کمک تکنولوژی در آینده است.

عاطفه رضوان‌نیا