باورهای غلط رایجی که درباره آئین هندو وجود دارد

 آئین هندو یا هندوئیسم با حدود یک میلیارد نفر پیرو (حدود ۱۴درصد از جمعیت جهان)، سومین دین بزرگ کره زمین است. همچنین قدیمی‌ترین مذهب است که از حدود ۷ تا ۱۰هزار سال پیش وجود دارد. با این وجود، تصورات غلط بی‌شماری درباره این مذهب در سراسر دنیا وجود دارد.

آن را هندوئیسم می‌نامند

اصطلاحات «هندو» و «هندوئیسم» به هیچ یک از متون باستانی هندوئیسم اشاره نمی‌کند.، بلکه این اصطلاح به مردم منطقه رود ایندوس در هند اشاره دارد. «هندو» و «هندوئیسم» احتمالا توسط ایرانیانی که به شبه قاره هند حمله کردند استفاده می‌شده و به مردم دره رودخانه اشاره دارد که از کلمه «هندو» به معنای «رودخانه» استفاده می‌کردند.

نام دیگر هندوئیسم «ساناتانا دارما» به معنای «دین ابدی» است که در دنیا زیاد شناخته شده نیست. پیروان این دین «دارمیس» به معنای «پیروان دارما» نامیده می‌شوند. استفاده از کلمات هندو و هندوئیسم بیشتر در فرهنگ‌های غربی استفاده می‌شود، هرچند بسیاری از هندی‌های امروز هم آن را پذیرفته اند.

همه هندو‌ها گیاهخوار هستند

درست است که بسیاری از هندو‌ها گیاهخوار هستند، اما این در مورد بیشتر پیروان این مذهب صدق نمی‌کند. برخی هندو‌ها معتقدند که حیوانات موجودات حساس و با درکی هستند، به همین دلیل گوشت نمی‌خورند. اما بیشتر آن‌ها هرچه بخواهند می‌خورند.

فقط ۳۰-۳۵ درصد از هندو‌ها به دلیل اعتقاد به آهیمسا (ahimsa)، اصل عدم خشونت نسبت به همه موجودات زنده، گیاهخوار هستند. این اقلیت گیاهخوار هندو، اکثریت گیاهخواران جهان را تشکیل می‌دهند که در مجموع حدود ۳۰۰میلیون نفر هستند.

بیشتر رهبران معنوی هندو (سوامی‌ها، سادوس‌ها و گوروها) گیاهخوار هستند، اما بقیه هندو‌ها، عمدتا گوشت هم می‌خورند. آهیمسا ذبح و مصرف محصولات گوشتی را نهی می‌کند، اما همه هندو‌ها از این اصل پیروی نمی‌کنند.

هندوئیسم یک دین سازمان یافته است

دلایل سازماندهی شدن مذاهب متنوع است، اما اغلب به گسترش آموزه‌های دینی و نفوذ سیاسی ارتباط دارد. مسیحیت توسط رومیان و اسلام توسط مسلمانان در آسیا و اروپا گسترش یافتند. اما هندوئیسم تا همین اواخر زیاد گسترش نیافته بود.

این دین هیچ رهبر خاصی ندارد و هرگز توسط هیچ نوع امپراتوری قدرت نگرفته است؛ بنابراین این مذهب به صورت فهرستی از آموزه‌ها و اصول راهنمایی تکامل یافت، بدون اینکه تاثیری روی دین‌های بزرگ دیگر بگذارد. هندوئیسم هیچ بنیانگذار یا تاریخ مشخصی ندارد.

هندوئیسم سیستم طبقه‌بندی تبعیض آمیزی دارد

از آنجا که هندوئیسم بیشتر در هند وجود دارد، یک تصور غلط رایج وجود دارد که این مذهب از یک سیستم طبقه‌بندی مردم پیروی می‌کند. اما این طبقه بندی مربوط به فرهنگ هند است و ارتباط مستقیمی به آموزه‌ها و شیوه‌های هندوئیسم ندارد.

این سیستم طبقه‌بندی هندی، گروه شخص را از بدو تولد تعیین می‌کند، اما هیچ ربطی به شخصیت ندارد. اما اصطلاح هندوی «وارنا» دسته اجتماعی را به عنوان چارچوبی از وظایف اخلاقی مربوط به خصوصیات شخص بدون توجه به تولد توصیف می‌کند.

اگرچه این دو سیستم در هم تنیده شده اند، اما هندوئیسم همان سیستم طبقه‌بندی هند را ندارد. سیستم طبقه‌بندی مردم هند روی هندو‌ها تاثیر می‌گذارد و آن‌ها را به برهمین‌ها (کاهنان و معلمان)، کشاتریا (جنگجویان و حاکمان)، وایشیا (کشاورزان و تاجران) و شودرا (کارگران) تقسیم می‌کند. کسانی که خارج از این سیستم قرار بگیرند دالیت (پایین‌ترین طبقه جامعه) هستند.

هندو‌ها بت می‌پرستند

بسیاری از مردم فکر می‌کنند که هندو‌ها بت می‌پرستند. از آنجا که پیروان دو دین بزرگ جهان یعنی اسلام و مسیحیت، بت پرستی را منع می‌کنند، رفتار هندوها از نظر بیشتر مردم دنیا ضدمذهبی است. اما هندو‌ها این را بت پرستی نمی‌دانند بلکه خدا را در همه چیز می‌بینند.

از نظر آن‌ها همه اشیا یک آرکا (تجسم زنده خداوند) هستند و ممکن است مورد عبادت هندوها قرار بگیرند. هندو‌ها این عمل را «مورتی پوجا» به معنای عبادت تصویر می‌دانند و معتقدند که کل آفرینش شکلی از خداوند است، بنابراین خداوند در همه چیز هست.

هندو‌ها این را بت پرستی نمی‌دانند، چون هندوئیسم آن را پرستش مستقیم خداوند (که در همه چیز هست) توصیف می‌کند نه پرستش نماد خداوند. این امر با آموزه‌های سایر ادیان کاملا مغایرت دارد و برای پیروان مسلمان و مسیحی دشوار است که این عمل را از بت پرستی تفکیک کنند.

هندو‌ها گاو می‌پرستند

هندو‌ها گاو نمی‌پرستند. این تصور غلط رایج از رفتار هندو‌ها با گاو‌ها سرچشمه گرفته است، جیوانی که بیش از آنچه می‌گیرد می‌دهد، نماد همه حیوانات دیگر است و نشان دهنده زندگی و معیشت است. گاو فقط علف، جو و آب می‌خورد و در عوض شیر، خامه، ماست، پنیر، کره، کود و ... می‌دهد.

همچنین گاو‌ها به دلیل ذات آرامشان مورداحترام هستند. به خاطر احترامی که گاو‌ها در هندوئیسم و جامعه هند دارند، از بیرون به نظر می‌رسد که آن‌ها گاو را می‌پرستند. اما هندو‌ها آن را محترم شمردن حیوانات می‌دانند.

همه زنانی که وسط پیشانی‌شان خال دارند ازدواج کرده اند

بیندی خال قرمز روی پیشانی میلیون‌ها زن و دختر جوان در سراسر جهان به ویژه هند دیده می‌شود. این خال نقش معنوی در فرهنگ هندو دارد، هر چند در دوران مدرن کمتر شده است.

به طور سنتی، زنان با پودر قرمز بالا و بین ابرو‌های خود خال می‌کشیدند تا نشان دهنده عشق و سعادت آن‌ها در ازدواج باشد. محل خال با «چشم سوم» ارتباط دارد، جایی که شخص نفس خود را از دست می‌دهد. در دوران مدرن، این خال معنای خود را از دست داده و زنان می‌توانند هر رنگ خالی که می‌خواهند بگذارند.

خال سیاه نشان دهنده از دست دادن است و توسط زنان بیوه استفاده می‌شود که همسر خود را از دست داده اند. مردان هم گاهی از نوعی خال به نام تیلاک استفده می‌کنند که مجموعه‌ای از خطوط روی پیشانی است. رنگ‌های مختلف به طبقات مختلف جامعه اختصاص دارد، اما این بیشتر یک سنت فرهنگی است که فقط پیروان سرسخت آن را دنبال می‌کنند.

کتاب مقدس هندو بهاگاود گیتا است

بهاگاواد گیتا یکی از شناخته شده‌ترین متون هندو در دنیای غرب است، اما کتاب مقدس هندو نیست. گیتا اصول مختلف هندوئیسم را از طریق گفتگوی داستانی بین سربازی به نام آرجونا و کریشنا (یکی از خدایان هند) آموزش می‌دهد.

متون مقدس هندو به سروتی (آنچه شنیده می‌شود) و سمریتی (آنچه به خاطر آورده می‌شود) تقسیم می‌شود. از نظر بسیاری از افراد، گیتا حکایت مبارزات اخلاقی و روحی فرد است و به عنوان راهنما استفاده می‌شود. ماهاتما گاندی گیتا را «فرهنگ لغت معنوی» خود عنوان کرده و از آموزه های آن در جنبش استقلال هند استفاده کرده است.

هندو‌ها ۳۳۰ میلیون خدا دارند

یکتاپرستی اعتقاد به این است که فقط یک خدا وجود دارد، اما شرک اعتقاد به چندین خدا است. یونانیان و رومیان باستان مشرک بودند و به چندین خدا (خدای جنگ، خدای عشق و ...) اعتقاد داشتند.

تصور می‌شود هندوئیسم هم یک دین چندخدایی با ۳۰۰میلیون خدا باشد، اما دقیقا این طور نیست. مفهوم خدا در آئین هندو پیچیده است و برای هر فرد ممکن است متفاوت باشد، اما حول یک خدا یا روح برتر می‌چرخد.

این دین بازنمایی‌های متنوعی از خدا دارد اما همه آن‌ها نماینده یک خدا هستند. هندو‌ها معتقدند که خدای برتر را نمی‌توان کاملا درک کرد، بنابراین نماینده‌های زمینی (شیوا، ویشنو و...) نماد خدای متعال هستند که قابل درک نیست. هر هندو می‌تواند تصمیم بگیرد کدام خدا را بپرستد و فرهنگ‌های مختلف در طول هزاران سال میلیون‌ها حق انتخاب برای آن‌ها ایجاد کرده اند. در هر صورت این برای ادیان الهی بزرگ شرک به حساب می‌آید.