پنج قرن پیش از امروز، مسلمانان حدود هشت قرن بر اندلس (اسپانیای‌امروزی) حکمرانی می‌کردند. این دوران طلایی با سقوط گرانادا (غرناطة) آخرین قلعه مسلمانان به دست اسپانیایی‌ها در سال ۱۴۹۲ میلادی به پایان رسید.
تسلیم محمد دوازدهم در مقابل نیروهای کاستیل سقوط اندوهبار اندلس پایان دوره‌ای درخشان از تاریخ اسلام و مسلمانان بود و پس از سقوط، فصل‌های جدیدی از فضیح‌ترین تراژدی‌های تاریخ رقم خورد.
«مورسکیون» مسلمانانی که پس از سقوط اندلس در آنجا باقی ماندند و مجبور به تغییر دین خود از اسلام به مسیحیت شدند مسلمانان اندلسی یا مجبور به مهاجرت از زمین‌هایشان شده و یا مجبور بودند تحت حکومت مسیحی در شبه جزیره ایبریه زندگی‌کنند و در این‌شرایط دادگاه‌های تفتیش عقاید اسپانیایی برای بازخواست مسلمانان برگزار می‌شد. اسپانیایی‌ها در طول چندین قرن در تنش و مبارزه با مسلمانان بودند تا این‌که سرانجام پس از شکست و در سال ۱۶۰۹ میلادی پادشاه فیلیپ دستور اخراج مسلمانان را صادر کرد، بدین ترتیب جاده‌ها، بندرگاه‌ها و کشتی‌ها پر از جمعیت شدند. مورسکیوها در دسته‌های زیادی به سوی مغرب مهاجرت می‌کردند و برخی به الجزایر، تونس، ترکیه و حتی به دنیای‌جدید (آمریکا) قدم می‌گذاشتند. با این‌حال مغرب به دلیل مختصّات جغرافیایی و تاریخ مشترک با اندلس پذیرای مهاجران بیشتری بود.
زنان انجره از گذشته تا امروز برخی از اندلس‌ها در کوه‌های اطراف شهر تاریخی طنجه مستقر شدند و از آن زمان تاکنون در عزلت و انزوا از سایر مردم جهان زندگی می‌کنند و ازدواج و مراودات با دیگر مردم دنیا ندارند.
تصویری از سقوط گرانادا افراد این‌قبیله که انجره نام دارد از زمان حضور در مغرب به سوی هیچ مردمی دست دوستی دراز نکرده‌اند. و سبک زندگی آنها نیز از پانصد سال پیش تاکنون تغییر نکرده است، جالب است بدانید که قبیله انجره در مناطقی نزدیک به شهر شفشاون تا سال ۱۹۱۹ میلادی به نشانه سوگ از دست دادن اندلس روی خانه‌هایشان پرچم‌های سیاه نصب می‌کردند.
کودکی از انجره 
آنها مناطقی از مغرب را برای زندگی انتخاب کردند که طبیعتی شبیه اندلس داشت 
- 19
- 5
