صرع عامل ناباروری زنان و مردان نیست

صرع  یک اختلال عصبی مزمن است که گاهی با حملات تشنجی همراه است. گاهی این حملات بسیار خفیف است اما در برخی موارد حملات شدیدتر است و برای بیماران خطرات بسیاری به همراه دارد. شیوع این بیماری درمیان زنان و مردان تقریباً برابر است. به گفته رئیس هیأت مدیره انجمن صرع ایران حدود نیم تا یک  درصد جامعه به بیماری صرع مبتلا هستند به‌عبارت ساده‌تر حدود ۸۰۰ هزار نفر از جمعیت کشور ما با این بیماری زندگی می‌کنند. البته تحقیقی که اخیراً توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شده نشان می‌دهد حدود یک میلیون ایرانی به این بیماری مبتلا هستند.

دکترکوروش قره‌گزلی، رئیس هیأت مدیره انجمن صرع در گفت‌و‌گو با «ایران» می‌گوید: امروزه می‌توان با درمان‌های مناسب این بیماری را کنترل کرد به گونه‌ای که یک فرد مبتلا به صرع می‌تواند به راحتی به‌ زندگی طبیعی خود بازگردد و همانند انسان‌های عادی زندگی کند.

این متخصص مغز و اعصاب تأکید می‌کند: نکته مهم این است که مبتلایان و اطرافیان آنها باید این بیماری را بپذیرند و از کتمان آن پرهیز کنند. کتمان بیماری و جدی نگرفتن درمان می‌تواند علاوه بر ایجاد مشکلات خانوادگی و اجتماعی به پیشرفت بیماری نیز منجر شود.

وی با اشاره به اینکه صرع عامل ناباروری در زنان و مردان نیست، خاطرنشان می‌کند: متأسفانه دیده می‌شود برخی از این بیماران هنگام ازدواج بیماری خود را پنهان می‌کنند. بیماران مبتلا به صرع برای آغاز زندگی مشترک باید صداقت داشته باشند و شرایط بیماری خود را به همسر آینده خود، اطلاع دهند.

 این متخصص مغز و اعصاب با تأکید بر اهمیت موضوع ازدواج و بارداری در بیمارانی که صرع دارند، می‌گوید: موضوع ازدواج برای این بیماران و به طور کلی همه افرادی که دچار بیماری‌های مزمن هستند، چالش دائمی است. این دسته از بیماران باید بدانند که قطع درمان در بیماری‌های مزمن سبب اختلال در سلامت فرد می‌شود و می‌تواند عواقب خطرناکی به همراه داشته باشد.

از این‌رو توصیه می‌کنم همه بیماران مبتلا به صرع و همه افرادی که گرفتار بیماری‌های مزمن هستند قبل از آغاز زندگی مشترک حتماً با همسر آینده خود در مورد بیماری و دارو‌هایی که مصرف می‌کنند صحبت کنند. رئیس هیأت مدیره انجمن صرع ادامه می‌دهد: کتمان بیماری سبب اختلال در زندگی مشترک و بروز بسیاری از مشکلات پس از ازدواج خواهد شد تا جایی که دیده می‌شود برخی از افراد با اطلاع از بیماری همسر خود و پنهان  کاری وی درخواست جدایی از همسر خود را به دادگاه ارائه می‌دهند. در گذشته امکان تقاضای فسخ نکاح در صورت کتمان این قضیه و درخواست همسر وجود داشت ولی اکنون این فسخ نکاح یک روند طولانی پیدا کرده و باید ثابت شود که صرع مخل زندگی زناشویی است و این مسأله تنها با تصمیم قاضی محقق می‌شود.

به‌گفته دکتر قره‌گزلی، صرع یک بیماری مزمن است ولی اگر پزشک اعلام کند که صرع مخل زندگی زناشویی نیست قاضی نیز حکم را بر همین اساس داده و فرد براحتی نمی‌تواند از زندگی مشترک خود جدا شود. بنابر این فرد بیمار قبل از ازدواج باید همسر خود را نسبت به بیماریش آگاه کند.

وی تأکید می‌کند: صرع عامل ناباروری نیست و والدین مبتلا به این بیماری می‌توانند با رعایت دستورات پزشک طی دوران بارداری فرزندان سالمی داشته باشند. این درحالی است که هرگونه سهل‌انگاری در استفاده از داروها و پیگیری روند درمان در دوران بارداری می‌تواند به جنین آسیب برساند و با تأثیر در بافت مغزی به تولد نوزادانی ناقص منجر شود.

این متخصص مغز و اعصاب با تأکید بر اینکه ریسک اختلال مغزی در جنینی که مادری مبتلا به صرع دارد ۵تا ۲۰ درصد است، ‌تصریح می‌کند: در صورتی که برای مادر تمهیدات دارویی در نظر گرفته شود و داروها بموقع مصرف شود احتمال آسیب به جنین بسیار اندک خواهد شد که این موضوع با مدیریت پزشک امکان پذیر است پس با مخفی نگه داشتن بیماری از همسر، امکان سلامتی و زندگی طبیعی را از فرزند خود نگیرید.

پرستو رفیعی