سلامتیسم/ انتقال یک پیام، هنر گوش‌دادن، آرام‌کردن جو متشنج حاکم بر یک محیط کاری، ابرازوجودکردن و... همگی از چالش‌های اصلی در برقراری یک تفاهم کاری مطلوب به شمار می‌روند. در محیط های کاری که معمولاً پر از رقابت و تنش هستند، استرس و سرخوردگی نیز به کرات دیده می‌شود.
در یک چنین محیط‌هایی، برای ایجاد ارتباط با دیگران، باید از در اعتماد وارد‌شوید و دور موضع‌گیری و به رخ‌کشیدن قدرت شغلی را یک خط قرمزبکشید. به عقیده مشاوران منابع انسانی، برای حفظ احترام میان همکاران در محیط‌های کاری و نیز به منظور ایجاد درک متقابل میان آنها، لازم‌است که جوی صمیمی در محیط کار برقرارشود تا ارتباط بهتری میان همکاران شکل‌بگیرد و درنهایت، جایگاه هر کس در یک پروژه مشترک مشخص‌گردد.
اما چگونه می‌توان این جو صمیمی را بر محیط کار حاکم‌کرد؟ برای آشنایی با نحوه برقراری این تفاهم، در ادامه، چهار موقعیت کاری گوناگون بررسی‌‌شده‌است.
نحوه حضور در یک جلسه کاری
با روحیه‌ای مثبت و با اعتماد به نفس کامل در جلسه حاضرشوید. افکار خود را بیان‌کنید و احیاناً اگر حضار سؤالی داشتند، پاسخ آنها را کاملا‍ً شفاف بدهید. با آرامش کامل به بحث‌های احتمالی گوش‌دهید و با نگاه، سکوت و نحوه گوش‌دادن خود، به آنها نشان‌دهید که درکشان می‌کنید و با آنها مؤافقید. در یک کلام میدان را خالی‌نکنید تا احیاناً مورد بی‌احترامی یا تحقیر قرار‌نگیرید. دستانتان را پایین‌بیاورید، صاف‌بایستید، قوزنکنید و سعی‌کنید تا حالت چهره‌تان مهربان و مصمم‌باشد. هنگام صحبت، با صدای بلند حرف‌نزنید چون به نوعی نشان‌دهنده ناتوانی شما خواهدبود. بلکه سعی‌کنید که محکم و با اعتماد به نفس سخن‌بگویید و در حین صحبت حتماً‌از دستان و نیز نگاه‌های مصصم خود کمک‌بگیرید.
نحوه مطلع ساختن مدیر از جریان مسائل و مشکلات
اگر در محیط کاری خود، متوجه مشکل یا مسأله‌ای شدید، می‌توانید با مدیر در این خصوص صحبت‌کنید، فقط دقت‌داشته‌باشید که هنگام طرح مشکل، آن‌را یک نارضایتی شخصی از جانب خودتان قلمداد‌نکنید بلکه روی این مسأله تأکید‌بفرمایید که این مشکل، مشکل تمام همکاران است و به همه افراد شرکت مربوط می‌شود. سپس راهکار خود برای حل مشکل را با مدیر درمیان‌بگذارید.
نحوه انتقاد از یک همکار همواره سعی‌کنید در میان جمع از ویژگی‌های مثبت همکارتان صحبت‌کنید و اگر احیاناً ایرادی در نحوه کاری او مشاهده‌کردید، به طور خصوصی و اصطلاحاً درگوشی به او گوشزد‌نمایید. خودتان را جای مخاطبتان بگذارید، به این فکرکنید که اگر جای او بودید، دوست‌داشتید که به چه نحوی با شما برخورد می‌شد، سپس او را با مهربانی ارزیابی‌کنید و درنهایت خیلی کوتاه و مشخص عقیده خود را مطرح‌سازید. در صحبت‌های‌تان بجای استفاده از ضمیر "تو"، از ضمیر "من" استفاده‌کنید. مثلاً بجای این‌که به او بگویید "تو با این بی‌محلی‌هات،حوصله منو سر می‌بری"، بگوییم: "من احساس می‌کنم که کسی تحویلم نمی‌گیره و به همین خاطر، واقعاً ناراحتم". درادامه، صحبت‌های او را هم بشنوید و در پایان گفتگو، ابراز امیدواری‌کنید که دیگر شاهد چنین برخوردهایی نباشید.
نحوه پذیرش اشتباه
روان‌شناسان معتقدند اولین گام در پذیرش یک اشتباه این‌است که آن‌را بیش از حد بزرگ‌نکنیم و یادمان باشد که هر انسانی جایزالخطا‌است. زمانی‌که اشتباهی را می‌پذیریم، درحقیقت یک گام به سوی مؤفقیت برداشته‌ایم چون از آن اشتباه، درس جدیدی آموخته‌ایم. دومین گام در پذیرش اشتباه این‌است که روحیه نقدپذیری خود را تقویت‌کنیم، آسیب‌پذیر نباشیم و از این‌که اشتباهمان گوشزدشود، احساس دلخوری یا ناراحتی نکنیم.
قبل از هرگونه بحث یا گفتگویی، به آرامی به صحبت‌های طرف مقابل خود گوش‌دهیم و بعد سخن را در دست بگیریم: از اشتباهات خود صحبت‌کنیم و بی‌آن‌که کسی را مقصر جلوه دهیم، بکوشیم تا تمام ابهامات برطرف‌شوند و در عین‌حال همکاران و مدیران ارشد نیز به نقش خود در این اشتباه پی‌ببرند.
- 9
- 1
