به گزارش ایسنا، بررسی جدید پژوهشگران" دانشگاه بریستول"( University of Bristol) انگلستان نشان می دهد که افراد مبتلا به بی خوابی امکان دارد بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع دو قرار بگیرند.
این گروه پژوهشی دریافتند افرادی که از اختلال خواب رنج می برند، قند خون بالاتری دارند که مشخصه بیماری دیابت است. یافته ها حاکی از این است که درمان بی خوابی از روش تغییر دادن سبک زندگی یا دارو میتواند ده ها هزار نفر را از ابتلا به این بیماری باز دارد. پژوهشگران دریافتند که درمان کردن بی خوابی میتواند به کاهش سطح قند خون کمک کند.
ده ها پژوهش نشان داده اند افرادی که شب ها بد می خوابند یا دیرتر به خواب میروند ، در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع دو هستند اما پژوهشگران دانشگاه بریستول می گویند که بررسی آنها جامع ترین پژوهش است و نشان می دهد که کمبود خواب به خودی خود به افزایش سطح قند خون منجر می شود و میتواند نقش مستقیمی در ابتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.
این گروه پژوهشی، مکانیسم بیولوژیکی مشخصی را برای یافته های خود معرفی نکرده اند.
پژوهش های پیشین نشان داده اند که کمبود خواب میتواند مقاومت نسبت به انسولین، سطح هورمون کورتیزول و التهاب در بدن را افزایش دهد که همگی آنها میتوانند بر قند خون تأثیر بگذارند.
به گفته کارشناسان، افردی که خسته هستند، بیشتر غذا می خورند و به مصرف غذاهای شیرین روی می آورند. دیابت نوع دو عمدتاً ناشی از چاقی است.
پژوهشگران برای ارزیابی اینکه آیا الگوهای خواب نقشی بر سطح قند خون دارند یا خیر، داده های مربوط به ۳۳۶۹۹۹ بزرگسال را از" بانک زیستی بریتانیا"( UK Biobank) جمع آوری کردند. آنها داده ها را مورد بررسی قرار دادند تا ببینند آیا شرکت کنندگان که عمدتاً حدود پنجاه ساله بودند، از بی خوابی رنج می برند یا خیر.
پژوهشگران، اطلاعاتی را در خصوص میزان خواب شبانه، میزان احساس خستگی طی روز، عادات چرت زدن و خوابیدن در صبح یا عصر بررسی کردند. سطح قند خون شرکت کنندگان نیز اندازه گیری شد.
افرادی که معمولاً در به خواب رفتن یا خواب ماندن مشکل داشتند، ۲۸ درصد از گروه را تشکیل می دادند و سطح قند خون آنها نسبت به افرادی که می گفتند هرگز، به ندرت یا گاهی به این مشکلات مواجه میشوند ، بالاتر بود.
پژوهشگران باور دارند که یافته های پژوهش آن ها امکان دارد به درک چگونگی تأثیر اختلال خواب بر خطر ابتلا به دیابت نوع دو کمک کنند.
همچنین، این پژوهش نشان می دهد که شیوه زندگی و مداخلات دارویی که بی خوابی را بهبود می بخشند، ممکن است به پیشگیری یا درمان دیابت کمک کنند.
به افرادی که از بیخوابی رنج می برند، گفته می شود که هر روز در ساعات مشخصی به رختخواب بروند و از خواب بیدار شوند، از خوردن وعده غذایی پرحجم در اواخر شب خودداری کنند و طی روز به طور منظم ورزش کنند.
اگر تغییرات سبک زندگی مؤثر واقع نشود، سایر درمان های کنونی بی خوابی شامل رفتاردرمانی است؛ یک روش درمانی که هدف آن، تغییر دادن افکار و رفتارهایی است که مانع از خوابیدن فرد می شوند.
در صورتیکه این کار نیز مؤثر نباشد، معمولاً به بیماران طی یک دوره کوتاه مدت، قرص خواب یا قرص حاوی هورمون ملاتونین داده می شود که به کنترل الگوی خواب کمک می کند.
به گفته پژوهشگران، پژوهش های آینده باید بررسی کنند که هر یک از این درمان ها چگونه بر سطح قند خون افراد مبتلا به دیابت و بدون دیابت تأثیر می گذارند. آنها گفتند که این کار میتواند روش های جدیدی را برای پیشگیری و درمان این بیماری ارائه دهد.
" جیمز لیو"( James Liu)، از پژوهشگران این پروژه بیان کرد:ما دریافتیم که ارائه یک درمان مؤثر برای بیخوابی نسبت به سایر مداخله های درمانی می تواند به کاهش بیشتر گلوکز منجر شود و به کاهش وزن نیز کمک کند. این بدان معناست که حدود ۲۷۳۰۰ بزرگسال انگلیسی بین ۴۰ تا ۷۰ سال که به نشانه های مکرر بی خوابی مبتلا هستند، در صورت درمان بی خوابی ، از ابتلا به دیابت رهایی خواهند یافت.
دکتر" فی رایلی"( Faye Riley) که بودجه این پژوهش را تامین کرده است ، گفت:ما از بررسی های گذشته می دانیم که بین خواب و خطر ابتلا به دیابت نوع دو ارتباط وجود دارد اما هنوز مشخص نشده است که خواب بد در اولویت قرار می گیرد یا قند خون بالاتر و این که آیا عوامل دیگری در این میان نقش دارند یا خیر.
او ادامه داد:این پژوهش، بینش های مهمی را در خصوص ارتباط بین خواب و دیابت نوع دو به ما ارائه می کند و نشان می دهد که خواب ناکافی میتواند به افزایش سطح قند خون منجر شود و نقش مستقیمی در ایجاد این بیماری داشته باشد. دانستن این مسئله میتواند راه را برای ارائه روش های جدیدی با هدف کمک به پیشگیری از این بیماری یا مدیریت آن هموار کند.
رایلی خاطرنشان کرد که دیابت نوع دو ، یک بیماری پیچیده با عوامل خطر متعدد است. بدین ترتیب داشتن یک رژیم غذایی متعادل و فعال بودن، مولفه های ضروری برای حفظ سلامتی است؛ از جمله برای افردی که به این بیماری مبتلا هستند یا در معرض خطر ابتلا به آن قرار دارند.
این پژوهش، در مجله" Diabetes Care" به چاپ رسید.
- 13
- 3
