به گزارش سیناپرس، باوجود اینکه حلزون مخروطی (cone snail) یکی از کندترین موجودات در اقیانوس است، اما عکس العمل سریعی برای حمله به طعمه دارد و سم سریعا عمل می کند. سم پس از ورود به بدن، طعمه را بی حس می کند و حلزون با استفاده از اندام خرطوم مانند یا پروبوسیس، قربانی فلج شده خود را به داخل دهانش می کشد.
تمرکز محققان در مطالعه اخیر بر روی حلزون دریایی purple cone موسوم به Conus purpurascens بود. محققان برای گرفتن سم حلزون مخروطی از روش خاصی استفاده کردند.
از یک جفت انبر برای قرار دادن یک ماهی قرمز مرده در برابر حلزون استفاده شد. حلزون مخروطی، بینی بلند و شلنگی- مانند خود را دراز کرده و ماهی را بو می کشد؛ سپس عضو خرطوم مانند دیگر موسوم به پروبوسیس (proboscis)، از داخل پوسته حلزون خارج می شود.
این عضو نارنجی رنگِ انعطاف پذیر، با انتهای تیز و نیزه مانند، در برخی گونه های حلزون، حاوی سمی کشنده ای است که می تواند انسان را ظرف چند دقیقه از پای دربیاورد.
(روش گرفتن سم حلزون مخروطی - تصویر: NIST)
به سرعت، ماهی قرمز با یک درپوش لاتکس جایگزین می شود و به محض اینکه حلزون، عضو نیزه مانند خود را درون لاتکس فرو می کند، زهر درون ویال پلاستیکی ریخته می شود. به این طریق، سم حلزون مخروطی کشیده می شود.
فرانک ماری (Frank Mari)، متخصص بیوشیمی در موسسه ملی استاندارد و فناوری آمریکا، این کار را برای سرگرمی انجام نمی دهد. وی امیدوار است با بررسی ترکیبات سم حلزون مخروطی، بتواند ترکیبی تازه را شناسایی کند که منجر به درمان بیماری های مختلف از جمله سرطان شود.
یکی از بخش های این مطالعه، بررسی اثربخشی سم حلزون بر گیرنده های سیستم ایمنی بدن انسان است که می تواند منجر به توسعه درمان های بهتر برای سل و برخی از انواع سرطان شود؛ البته این تنها یکی از کاربردهای بالقوه سم حلزون مخروطی است.
سال گذشته، ماری و همکارانش مقالاتی در مورد یک آنزیم سم حلزون چاپ کردند که (در مطالعه اول) می تواند برای شکستن دیواره های سلولی و انتقال دارو به بدن و (در مطالعه دوم) توسعه روش های جدید درمان بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار بگیرد. یکی دیگر از محققان موفق به شناسایی نوعی انسولین حلزون مخروطی شده است که بسیار قدرتمندتر از انسولین انسانی است.
شناسایی دقیق مکانیسم اثرگذاری سم حلزون مخروطی به محققان در توسعه اهداف دارویی در آینده کمک خواهد کرد.
یافته های این مطالعه، هفته جاری در مجله Scientific Reports منتشر می شود.
مترجم: معصومه سوهانی
- 12
- 3
