واکنش‌ها به تحقیر وزیر نفت دولت رئیسی در سفارت روسیه/ در زمان شاه سفرای خارجی نزد مقامات ایرانی می رفتند

به گزارش اعتمادآنلاین، بیژن اشتری نوشت: من یادم نمیاد هیچ وزیر ایرانی ای تاکنون در سفارتخانه روس یا انگلیس یا آمریکا حضور پیدا گرده‌ باشد آن هم به صورت رسمی و به این شکل و سیاقی که آقای اوجی وزیر نفت جمهوری اسلامی در سفارتخانه روسیه در تهران حضور یافته و همسویی خود را با سیاست های نفتی روسیه ابراز کرده.

آن هم با چنین صراحتی سفرای خارجی زمان شاه نزد مقامات ایرانی می رفتند اما برعکسش را خاطرم نمیاد .

یادم نمیاد هیچ مقام ایرانی در زمان شاه به سفارتخانه خارجی رفته باشد و اینطوری به نفع دولت متبوع آن سفارتخانه اعلام موضع بکند.

زبان بدن وزیر نفت ایران و سفیر روسیه در سفارتخانه این کشور در تهران حقیقتا تهوع آور و مایه شرمساری است

سهند ایرانمهر فعال رسانه ای نوشت:  تلخی این عکس تا سالها در ذائقه و ذهن می‌ماند.

وزیر نفت مملکت در روز ملی روسیه رفته سفارت این کشور برای عرض ارادت! این برای اولین بار در تاریخ ایران است که یک وزیر -آنهم وزارتخانه‌ای با این اهمیت- برای روز ملی روسیه چنین کاری کرده! در سال‌های قبل، معاونان برخی وزارت‌خانه‌ها مثل وزارت خارجه یا از نهاد ریاست‌ جمهوری می‌رفتند!

چرا اوجی به سفارت روسیه رفت؟

گفته می‌شود چون اوجی، رئیس کمیسیون اقتصادی ایران و روسیه است، به این جشن ملی روس‌ها رفته است اما از یاد نبریم که اوجی رئیس این کمیسیون نیست، بلکه وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران ریاست این کمیسیون را بر عهده دارد. کما اینکه این سمت از سال ۱۳۹۲ در اختیار بیژن نامدار زنگنه بود و همه وزرای اقتصادی تحت نظر او در جلسات کمیسیون حاضر می‌شدند.

حالا سؤال اینجاست که اگر چنین جایگاهی، موجب شده اوجی به مراسم برود، چرا تابه‌حال زنگنه راهی سفارت روسیه نشده است؟ پاسخ به این پرسش از چند حالت خارج نیست:

۱ – از سال ۱۳۹۲ تا به امسال، مراسم روز ملی روسیه برگزار نشده و به همین دلیل زنگنه به مراسم نرفته است!

۲ – از رئیس وقت کمیسیون اقتصادی دو کشور برای حضور در این مراسم دعوت شده که ریاست وقت از حضور در این مراسم سرباز زده است.

۳ – مراسم برگزار شده ولی سفارت روسیه ترجیح داده از رئیس کمیسیون اقتصادی دو کشور دعوت به عمل نیاورد.

حالت اول که قاعدتاً امکان‌پذیر نیست؛ می‌ماند حالت دوم و سوم. در حالت دوم، اگر مسئول وقت به مراسم نرفته باشد به شأن و جایگاه یک وزیر ایرانی آگاه بوده و بر همین اساس، ترجیح داده در وزارتخانه تحت مدیریت خود بماند. در حالت سوم هم اگر اساساً چنین دعوتی صورت نگرفته باشد، بحث جدی‌تر می‌شود که چرا پس از سال‌ها، اوجی به مراسم دعوت می‌شود و او نیز بلافاصله در سفارت روسیه کارت می‌زند.

اتفاقی که روز گذشته رخ داد، به همراه تصاویر آن تا سال‌ها در حافظه تاریخی مردم باقی خواهد ماند که چگونه یک وزیر ایرانی، در مقابل سفیر پرحاشیه روسی این‌گونه پا چسباند...