در این نوشتار می‌خواهم یک توصیه به رئیس جمهور داشته باشم و آنهم این است که چندان توجهی به نظرات دولت در سایه و مهم تر از آن شخص سعید جلیلی نکند.
عصر ایران در یادداشتی نوشت: دنیایی که جلیلی و امثال او در آن زندگی می‌کنند، با واقعیت‌های امروز جامعه فاصله‌های بسیاری دارد. آنها فکر می‌کنند می‌توانند بدون رسیدن به صدایی مشترک با جهان، زندگی کرد و به اهداف خود رسید.
مشکلاتی که امروز ایران به آن سروکار دارد، درست از زمانی اتفاق افتاد که جلیلی، جبهه پایداری و تفکرات آنها در سیاست ایران ظهور کردند.
همان اندیشه‌ای که به بهانه «زمستان سخت اروپا» احیای مجدد برجام را عقب انداخت و تصور می‌کرد می‌تواند از بحران گاز در غرب برای خود ماهی بزرگی صید کند. اتفاقی که نیفتاد و تور افتاده، خالی از آب بیرون آمد و برجام به کمایی عمیق‌تر فرو رفت.
این جریان سیاسی برای خود مدینه فاضله‌ای را ترسیم کرده‌اند که رسیدن به آن در دنیای واقعی و با پاهای روی زمین، غیر ممکن است. بله، شاید در کتاب‌ها و محافل خصوصی تحقق این وعده‌ها امکان پذیر باشد اما در دنیای حقیقت‌ها نمی‌شود با رویاها زندگی کرد.
این تفکر در زمان دولت روحانی می‌گفت به راحتی می‌شود بدون برجام قیمت دلار را کاهشی کرد، می‌شود جلوی رشد قیمت‌ها را گرفت، می‌شود رتبه یک اقتصاد منطقه شد و .... اما هرچه جلوتر رفتیم اوضاع بدتر شد که بهتر نشد.
بهتر است رئیس جمهور برای مشورت کردن به سراغ کسانی برود که سابقه کار اجرایی در کشور دارند و می‌دانند که برای اداره کشور در شرایط فعلی باید از چه مسیرهایی رفت.
از کسانی که مسیری را رفته‌اند می‌شود در مورد راه سوال کرد و آنکه هیچ سابقه اجرایی در کارنامه خود ندارد نمی‌شود انتظار راه‌کارهای درست داشت. همانگونه که دیدیم داشتند وزارت خانه مهمی مثل کار و تامین اجتماعی را به بحران نزدیک می‌کردند.
کار نکرده فکر می‌کند می‌شود در شرایط تورمی کشور با یک میلیون تومان ایجاد شغل کرد.
هنوز یادمان نرفته است که تنها توافق‌های زمان سعید جلیلی در مذاکرات هسته‌ای، توافق بر سر شهر محل بعدی مذاکرات بود.
بهتر است دولت رئیسی همچون دولت روحانی به آرامی از کنار دولت در سایه جلیلی عبور کند و اجازه ندهد رویاهای آنها، رویاهای دولت سیزدهم را به باد دهد.
- 12
- 6
