آیا روحانی تنهاست؟

این روزها برخی به دنبال القای این معنا هستند که حسن روحانی در فضای سیاسی کشور تنهاست. آنها می‌خواهند رییس جمهور را ضعیف نشان دهند و بگویند رییس جمهور روحانی روزهای سختی را سپری می‌کند. اما وقتی واقعگرایانه به وضعیت سیاسی ایران نگاه کنید، متوجه می‌شوید که روحانی اتفاقا در وضعیت خوبی قرار دارد. شرایطی به مراتب بهتر از خرداد ۹۲.

حسن روحانی در سال نود و دو،  ۱۸ میلیون رای را به خود اختصاص داد. او با ۵۰.۷  رای به ریاست جمهوری رسید. این امر باعث شده بود تا بسیاری از منتقدان «شیخ دیپلمات» را رییس جمهور لب مرزی بنامند. آنها می‌گفتند ۴۹ درصد از رای دهندگان خرداد ۹۲ به روحانی رای ندادند و این نشان از ضعف روحانی دارد.

روحانی اما در سال ۹۶، ۵۷ درصد از رای مردم را به خود اختصاص داد و با ۲۴ میلیون رای برای بار دوم راهی پاستور شد. او امروز با پشتوانه رای قوی می‌تواند برنامه‌های خود را پیش ببرد. گام‌های روحانی بعد از اردیبهشت ۹۶ محکم تر و استوار تر است.

رای ۲۴ میلیونی روحانی اما حکایت دیگری داشت. ۲۴ میلیون نفر مهر تایید به برنامه‌های روحانی زدند. برنامه‌هایی که در صورت اجرای درست می‌تواند کشور را در مسیر توسعه سیاسی و اقتصادی قرار دهد.

روحانی در سال ۹۲ وقتی به قدرت رسید، مجلس در اختیار اصول‌گرایان بود. مهم‌‍ترین مخالفان روحانی در پارلمان حضور داشتند. این مخالفان روزهای سختی را برای روحانی و دولتش رقم زدند. رای ندادن به سه وزیر پیشنهادی روحانی در گام اول، سوال متعدد از وزرا، استیضاح و البته دلواپسی هر روزه برای مذاکرات و توافق هسته‌ای نمونه بارز مشکلات روحانی با مجلس نهم بود.

امروز اما مجلس با سیاست‌ها روحانی همراه است. بسیاری از نمایندگان مجلس حامی دولت دوازدهم هستند. در روزهایی که اصول‌گرایان در حال القای تک دوره‌ای شدن روحانی بودند. ۱۷۰ نماینده با حسن روحانی دیدار و از او حمایت کردند.

روحانی دیگر سختی‌های روزهای دولت یازدهم در تقابل با مجلس نهم را ندارد. او می‌تواند وزرایی را که در مجلس نهم نمی‌توانست وارد دولت کند، به راحتی و با همراهی مجلس به کابینه وارد کند. روحانی می‌تواند با واسطه همراهی مجلس دولتی همسو را تشکیل دهد.

همانگونه که مشاهده می‌کنید اوضاع روحانی بهتر از سال ۹۲ است. فضای پیش رو فضای امید است. امیدی که مانند یک پازل می‌تواند در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ تکمیل شود.

مصطفی داننده