کمتر پیش میآید حسن روحانی سخنی بگوید تا در کسری از ثانیه از سوی دوستان سابق گرمابه و گلستانش مورد عتاب و خطاب قرار نگیرد. هفته گذشته از هفتههای پرکار مخالفان ۶ساله فعلی حسن روحانی بود. خصوصا وقتی رئیس جمهور مدعی شد- فقط مدعی شد- «اگر بدانم که به یک جلسهای بروم و با کسی ملاقات کنم که کشور من آباد و مشکلات مردم حل میشود دریغ نخواهم کرد.»
توپخانههای دوستان دیروزش لحظهای از فوران آتش به زمین پاستور غفلت نکردند. خصوصا که این سخنان همزمان شد با سفر ناگهانی ظریف به محل نشست گروه هفت و همچنین با ادعای مکرون مبنی بر دیدار ترامپ و روحانی در آینده نزدیک! این همزمانی انگار زلزلهای در میان تندروها ایجاد کرد و گویا فقط آنها هستند که دلشان برای مردم میسوزد و فقط آنها میدانند که صلاح این ملت چیست!
به همین دلیل بیمحابا و بدون کمترین غمضعینی، فرصت را از دست ندادند و با تیترها و یادداشتهایشان روحانی را به گوشه رینگ بردند، به صورتی که روحانی یک روز بعد از آن سخنرانی شگفتش، دوباره فتیله آتش را پایین آورد و با واژههایی از سخنان مکرون یا ترامپ استقبال کرد که موافق دوستان دیروز او و مخالفان به شدت عصبانی امروزش بود. اما روحانی با این حال سعی کرد برای هر فرود سخنانش یک اوج هم در نظر بگیرد تا شاید خوشایند موافقانش باشد یا آنکه بخواهد حداقل نشانهای به دست اهالی نشانهشناس بدهد که اگر سخن پیشین را گفته است، از سر اختیارش بوده، ولی چارهای ندارد که دولتش کمترین اختیار را دارد و صریحتر هم تاکید کرده است«تا زمانی که دولت اختیارات بالا نداشته باشد مردم زندگی خوشی نخواهند داشت.» این سخن روحانی باز هم باروتی بود برای توپخانههای دوستان دیروزش که این بار هم آتشبه اختیار هر چه که خواستند آقای روحانی را نواختند.
براساس نشانههایی که رئیس جمهور ارائه کرده است، گویا قرار نیست برای برجامی که روحانی سعی دارد با تلاشهای تیم دیپلماتیک خود از حال کما بیرون بیاورد و جانی دوباره به آن ببخشد، اتفاق خاصی بیفتد تا به گفته رئیس دولت دوازدهم گشایشی در معیشت و زندگی و کار مردم رخ دهد.
نمونه بارز این ناامیدی روحانی، آتشباری شدید رسانههای مخالف برجام در روزهای اخیر است که با تشدید فشارها، جلوی هر نوع فعالیتی که باعث شود روحانی با کارنامه بهتری دولتش را به پایان ببرد و برجام را زنده کند، میایستند.
روحانی وقتی عرصه را بر خود تنگ میبیند، مجبور است به صورت تلویحی یا تصریحی به مردم بگوید که دولتش چون اختیار اندکی دارد، توان حل مشکلات معیشتی هم از سوی رئیس آن ممکن نیست. با این روند گویی رئیس دولت دوازدهم از زندهسازی برجام قطع امید کرده است و فکر میکند مشکلات مردم به همین صورت تا پایان دولت او ادامه خواهد یافت.
البته شکی نیست تا زمانی که مخالفان دولت قویتر از رئیس او باشند و هر تریبونی به جای روحانی سخن بگوید و تصمیمهای کلان کشور در تریبونهای کوچک ادارات و سازمانها یا نهادهایی در این شهر و آن شهرستان، برای رئیس جمهور تعیین تکلیف کنند، امید گشایشی در کار برجام واقعا دور از دسترس خواهد بود.
- 9
- 2
