محمد مهاجری : تاسیس حزب در کشور ما آسان‌تر از راه انداختن مغازه ساندویچی است

او در باره تاسیس یک حزب جدید اصولگرا با روزنامه هم میهن گفت وگو کرده است.

این مصاحبه را می خوانید:

‌اخیرا خبری منتشر شده است که حزب دیگری در بین اصول‌گرایان تشکیل خواهد شد. تحلیل‌تان از این اقدام چیست؟ 

من از تاسیس هر حزبی در ایران استقبال می‌کنم، ولو اینکه آدم‌های دولت آقای رئیسی این حزب را تشکیل دهند. تازه من پیشنهاد می‌دهم که اینها اسم حزبی که می‌خواهند درست کنند را «ورشکستگان سیاسی» بگذارند. 

‌به نظر شما هدف آنها از تشکیل این حزب چیست؟ 

این سوال را باید خودشان جواب دهند. اما بهتر است افراد،فعالیت سیاسی خود را در قالب یک حزب سیاسی انجام دهند که بعداً به جامعه پاسخگو باشند. الان عادت کرده‌اند، یک حرفی را می‌زنند و مسئولیتش را هم قبول نمی‌کنند ولی وقتی که حزب باشند، مجبور هستند که مسئولیت‌پذیر باشند. از این جهت من واقعاً استقبال می‌کنم. 

‌اگر این حزب تشکیل شود، روی چه مواردی قرار است مانور دهند تا با استفاده از همان موارد بتوانند برای حزب خود هوادار جمع کنند؟ 

همیشه که قرار نیست آدم‌هایی که می‌خواهند کارهای خوب انجام دهند، حزب بزنند. یک عده آدم‌هایی هم می‌خواهند دور هم باشند، تفریح کنند و با هم سرگرم باشند. تشکیل حزب‌های بیکاران سیاسی و یا ورشکستگان سیاسی و یا سرگرمی‌های سیاسی هم چیزهای خوبی است. ما در عالم سیاست به کارهای فان (طنز) هم نیاز داریم، دوستان هم همه اهل کارهای فان هستند. 

‌به این نکته اشاره کردید که از تاسیس هر حزبی در ایران استقبال می‌کنید. اما موضوع این است که ما تعداد زیادی حزب داریم که عملاً احزاب کاغذی هستند و تعداد احزاب فعال ما خیلی کمتر از تعداد ثبت‌شده در وزارت کشور است. 

اشکالی ندارد. ما مثلاً در ایران ۴۰۰ حزب بیکار داریم، یکی دیگر هم به احزاب بیکار ما اضافه شود.

‌سوال من این است که واقعاً این روند درست است که ما این همه حزب به قول شما بیکار داشته باشیم که موقع انتخابات هم که شد سهم بخواهند؟ 

تعداد بالای احزاب بیکار، متاسفانه به قوانین ما برمی‌گردد و این نکته که ما در تاسیس حزب، قوانین ساده‌انگارانه‌ای داریم. در ایران افراد برای اینکه حزب بزنند، به مراتب قوانین ساده‌تر از این است که شما بخواهید بروید و یک مغازه ساندویچی بزنید. تا وقتی که تاسیس حزب از راه انداختن یک مغازه راحت‌تر است، همین می‌شود که همه می‌آیند و همین اقدام را انجام می‌دهند.

درحالی‌که در عالم واقع، ما اگر بخواهیم در این مملکت حزب داشته باشیم، در جامعه ما بیشتر از دو یا سه حزب اصلی نیاز نداریم که آن احزاب بتوانند خط‌دهی کنند و چترشان بر سر یک اکثریت گسترده‌ای پهن شود. در حال حاضر، بسیاری از احزاب حتی یک دفتر ندارند. بعضی از این احزاب که اصلاً شما اسم اعضای شورای مرکزی‌شان را هم در گوگل سرچ کنید، به نتیجه‌ای نمی‌رسید که چه آدم‌هایی در شورای مرکزی آنها حضور دارند. حتی خیلی از احزاب معروف ما هم برخی از اعضای شورای مرکزی‌شان را کسی نمی‌شناسد. حالا دیگر احزاب غیر معروف که دورهمی افرادی است که وجاهت سیاسی و اقتصادی هم ندارند که جای خود دارد.