به گزارش ایسنا به نقل از بی بی سی، برنامه «آرتمیس» (Artemis) ناسا با این هدف در حال انجام شدن است که تا حدود سال ۲۰۳۰ یک پایگاه روی ماه ساخته شود. اکنون پژوهشگران «دانشگاه بنگور» (Bangor University)، سلول های سوختی هسته ای را به اندازه دانه های خشخاش طراحی کرده اند تا انرژی موردنیاز را برای حفظ حیات در ماه تولید کنند. پروفسور «سیمون میدلبورگ» (Simon Middleburgh) از پژوهشگران این پروژه گفت: این کار یک چالش به شمار می رفت ولی سرگرم کننده بود.
ماه که بعضی آنرا دروازه مریخ می دانند، منابع ارزشمند زيادي را در بر دارد که برای فناوری مدرن موردنیاز هستند. دانشمندان امیدوارند که بتوان از ماه (Moon) بعنوان یک سکوی پرش برای رسیدن به سیارات فراتر استفاده کرد.
این گروه پژوهشی که یکی از گروه های پیشرو در زمینه تولید سوخت در جهان هستند، با شرکایی مانند «رولز رویس» (Rolls Royce)، «آژانس فضایی بریتانیا» (UKSA)، ناسا و «آزمایشگاه ملی لوس آلاموس» (LANL) در آمریکا کار می کنند.
در بخش هایی از ماه، دما بطور حیرت انگیزی به پایین ترین اندازه –منفی ۲۴۸ درجه سلسیوس- کاهش می یابد زیرا جوّی برای گرم کردن سطح وجود ندارد. دانشگاه بنگور یکی از مراکز اصلی است که به منظور ارائه روش دیگری برای تولید انرژی و گرما و حفظ حیات در ماه تلاش می کند.
این گروه پژوهشی به تازگی یک سلول کوچک سوخت هسته ای را به منظور آزمایش کردن برای شرکای خود فرستاده اند که «Trisofuel» نام دارد. سلول Trisofuel را میتوان برای تامین انرژی یک میکروژنراتور هسته ای استفاده کرد که رولز رویس آن را ساخته است.
به گفته میدلبورگ، گروه امیدوار هستند سوخت هسته ای را در چند ماه آینده بطور کامل آزمایش کنند. وی افزود: این ژنراتور یک دستگاه قابل حمل به اندازه یک ماشین کوچک است که میتوانید آن را روی موشک بچسبانید.
سلول Trisofuel بطور کامل آزمایش خواهد شد و در معرض نیروهایی مشابه نیروی انفجار در فضا قرار خواهد گرفت تا برای پایگاه ماه در سال ۲۰۳۰ آماده شود. میدلبورگ اضافه کرد:سلول های سوختی را می توان با تمام نیرو به فضا پرتاب کرد و زمانی که روی ماه قرار می گیرند، همچنان کاملا ایمن عمل می کنند.
در اوایل ماه جاری میلادی، هند با کاوشگر رباتیک «چاندرایان- ۳» (Chandrayaan- ۳) خود در نزدیکی قطب جنوب ماه فرود آمد. یکی از اهداف اصلی این ماموریت، کشف کردن یخ آب است که به گفته دانشمندان می تواند از سکونت انسان روی ماه در آینده پشتیبانی کند.
دانشگاه بنگور امیدوار است که از میکروژنراتورها بتوان روی زمین نیز استفاده کرد و آنها را در مناطقی که برق آن ها قطع شده است، به کار گرفت.
همچنین، گروه دانشگاه بنگور در حال کار کردن روی یک سیستم هسته ای برای تامین کردن نیروی موشک ها به سرپرستی دکتر «فیلیس ماکورونجه» (Phylis Makurunje) است. ماکورونجه گفت:این سیستم بسیار قوی است و رانش بسیار بالایی را به موشک می دهد. این ویژگی بسیار مهمی است زیرا موشک ها را قادر می سازد تا به دورترین سیارات برسند.
ماکورونجه خاطرنشان کرد که فناوری جدید می تواند زمان لازم برای رسیدن به مریخ را تقریبا به نصف کاهش دهد. او افزود: با نیروی محرکه حرارتی هسته ای میتوان حدود چهار تا شش ماه به مریخ (Mars) رسید. مدت زمان کنونی، ۹ ماه به بالاست.
- 11
- 2
