به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه اينترنتي روزنامه دیلی میل، کهکشان ها بازیافت کننده های بزرگی هستند. بادهای ستارگان و انفجارهای اَبَرنواختری، گاز را به بیرون این صفحه کهکشانی و به داخل هاله ای که پیرامون این کهکشان موجود است ، می فرستند و در آن جا این گاز براي تشکیل ستاره های تازه به کهکشان بازمی گردد.
اینک کارشناسان با بررسی داده های گرفته شده از تلسکوپ فضایی هابل، جریان گاز را داخل و بیرون از کهکشان راه شیری بررسی و در کمال حیرت مشاهده کردند که ميزان گاز ورودی به این کهکشان بیش از ميزان گاز خروجی از آن است.
« اندرو فاکس» از مؤسسه علوم تلسکوپ (Telescope) فضایی در بالتیمور واقع در مریلند و همکارانش در این مطالعه، ۲۰۰ رصد تلسکوپ فضایی هابل را از این هاله گاز که پیرامون کهکشان راه شیری را فرا گرفته است، بررسی کردند.
هابل در این رصدها از اندازه‌گیری های ماوراء بنفش استفاده نموده است برای این که ابرهای گازی که این هاله کهکشانی را می سازند، تنها زمانی قابل مشاهده هستند که با این بخش از طيف نور مشاهده شوند.
نور ناشی از کوازارهای دوردست- هسته های بسیار درخشان از کهکشان های فعال که انرژی آنها از سیاهچاله های فوق العاده بزرگ تأمين ميشود - براي شناسایی ابرهای گازی استفاده شدند.
این گاز قسمتی از نور کوازارها را جذب ميکند و به پژوهشگران اجازه ميدهد تا حالت آنرا ردیابی کنند. جهت حرکات این گازها با نحوه جابه‌جایي فرکانس نور تعیین می شود.
به گفته پژوهشگران، بررسی ۱۰ ساله داده های ماوراء بنفش تلسکوپ هابل نشان داد که ميزان ورودی گاز به کهکشان راه شیری بیش از ميزان خروجی گاز از این کهکشان است. هنوز معلوم نیست که این گاز اضافی از کجا می آید - ولی دو قابلیت در این رابطه وجود دارد.
نخست این که، این گاز میتواند از خلاء بین کهکشان ها جمع آوری شده باشد ولی پژوهشگران معتقد هستند که احتمالاً کهکشان راه شیری با استفاده از نیروی گرانشی بیش تر خود، این گازها را از کهکشان های اقماری کوچکتر خود می رباید.
کهکشان اقماری(Satellite galaxy) کهکشانی است که به صورتی مداری گرد یک کهکشان بزرگ می چرخد.
- 11
- 2
